Ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Μαρίνος Σιζόπουλος, είχε τα τελευταία 24ωρα σειρά επαφών με παράγοντες της παροικίας στο Λονδίνο.

Με αφορμή την επέτειο της Ανεξαρτησίας, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση «1959-2019, 60 Χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας» η οποία πραγματοποιήθηκε στο Οίκημα Κυπριακής Αδελφότητας στο Λονδίνο και η οποία διοργανώθηκε από την κομματική οργάνωση του Κ. Σ. ΕΔΕΚ στη Μεγάλη Βρετανία.

Ο Μαρίνος Σιζόπουλος ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό κάνοντας μία ιστορική αναδρομή της Κυπριακή Δημοκρατίας τονίζοντας ότι:

Είναι σημαντικό σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο με ψυχραιμία και νηφαλιότητα να μελετήσουμε τα αίτια και τα αιτιατά που οδήγησαν:

·         τον αγώνα του λαού μας από την ένωση στην ανεξαρτησία, και

·         από την ανεξαρτησία στην τουρκική εισβολή και την κατοχή του 37% της πατρίδας μας και τους κινδύνους που προκύπτουν από αυτή για τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού.

Η μελέτη και η κατάληξη σε σωστά συμπεράσματα θα μας βοηθήσει σημαντικά να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τους στόχους του αντιπάλου, να χαράξουμε τη δική μας στρατηγική και τακτική που θα αποσκοπεί αρχικά στη ματαίωση αυτών των στόχων και στη συνέχεια στην προώθηση υλοποίησης των δικών μας.

Σε αυτό ακριβώς το βασικό στοιχείο η αξιοποίηση της ιατρικής σκέψης ενισχύει σημαντικά την πολιτική, αρκεί να αξιοποιήσουμε τη διαχρονική ρύση του πατέρα της ιατρικής, του Ιπποκράτη «Μελέτησε το παρελθόν, Διάγνωσε το παρόν, Πρόλαβε το μέλλον»

Μελέτη του παρελθόντος

Το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου διαμόρφωσε νέα δεδομένα τόσο στον ευρωπαικό χώρο όσο και στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Για μια ακόμα φορά αναδείχθηκε η μεγάλη σπουδαιότητα των θαλασσίων οδών και κύρια της διώρυγας του Σουέζ, αλλά και η σημασία των ενεργειακών πηγών της περιοχής και της Βορείου Αφρικής.

Η Κύπρος επαναβεβαίωσε τον στρατηγικό της ρόλο στην περιοχή, λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Επιβεβαίωσε αυτό του ίσχυε από αρχαιοτάτων χρόνων, ότι όποιος ελέγχει την Κύπρο, ελέγχει την ευρύτερη περιοχή.

Το 1952 για πρώτη φορά η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε ότι η Τουρκία δεν μπορεί να παραμείνει ένα μεγάλο κράτος ξηράς όπως το καθόρισε η συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Πρέπει να αποκτήσει θαλάσσια επέκταση και να μετατραπεί σε μια περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια. Για να το πετύχει αυτό έπρεπε να αποτρέψει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της από την Ελλάδα. Αυτός θα ήταν πλήρης σε περίπτωση όπου η Κύπρος θα ενωνόταν με την Ελλάδα. Άρα ο πρώτος στόχος της Τουρκίας ήταν η ματαίωση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ο δεύτερος στρατηγικός στόχος ήταν ο έλεγχος της Κύπρου για να μπορεί να ελέγχει την ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, τη διώρυγα του Σουέζ και το ανατολικό  τμήμα της Βορ. Αφρικής.

Η ευκαιρία για την επίτευξη αυτών των στόχων της δόθηκε όταν η Μ. Βρετανία για να αντιμετωπίσει τον αγώνα της ΕΟΚΑ και το αίτημα για ένωση με την Ελλάδα συγκάλεσε το Σεπτέμβριο του 1955 την τριμερή διάσκεψη στο Λονδίνο. Η Βρετανία στη βάση του δόγματος του διαίρει και βασίλευε κατά παράβαση της συνθήκης των Σερβών του 1920 και της Λωζάνης προσπάθησε να εμπλέξει και την Τουρκία. Κίνηση η οποία δυστυχώς λόγω της υποτελούς και μυωπικής πολιτικής της τότε Ελληνικής κυβέρνησης έγινε αποδεκτή και έτσι η Τουρκία και επίσημα είχε εμπλακεί στην επίλυση του κυπριακού.