Το να έχεις υπομονή είναι αρετή, όπως αναφέραμε ξανά.

Το να ανέχεσαι, όμως, πράγματα που σε βγάζουν από τα δικά σου όρια, αλλά και εκτός εαυτού, είναι ένα άλλο διαφορετικό ζήτημα.

Κάνεις υπομονή για πράγματα που σε αντιπροσωπεύουν, μέχρι να πετύχεις τους στόχους σου, τα όνειρά σου, με αργά και σταθερά βήματα.

Το να “παραβιάζει”, όμως, κάποιος τις αρχές σου, το ήθος σου, ακόμα και να ξεπερνά τα όρια σου, τότε δε χρειάζεται να το ανέχεσαι.

Βάζεις μια κόκκινη γραμμή, όπως λέει και το λαϊκό “άσμα” της Νατάσας Θεοδωρίδου και προχωράς.

Δε χρειάζεται να μηδενίζεις τον εαυτό σου, ούτε και να τον εξευτελίζεις για κανένα λόγο και για κανένα πρόσωπο, ιδιαίτερα αν δε δείχνει τον ανάλογο σεβασμό απέναντι σου.

Να θυμάσαι: “Το σεβασμό δε το ζητάς, αλλά τον απαιτείς “!