Το taxidromos24.com φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα του Ευαγόρα, τον Χαράλαμπο Γιαλλούρη. Ένα παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την μεγάλη καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε αυτή την φανέλα για μια δεκαετία, μια ολόκληρη ζωή.
Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν.Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα του Ευαγόρα, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Χαράλαμπος Γιαλλούρης μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο και την νέα ομάδα της Πόλης μας.
Ο Χαράλαμπος Γιαλλούρης είναι άλλη μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της επαρχίας μας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτη που τα έδινε όλα μέσα στο γήπεδο, με μοναδικό αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες των παλαιότερων εποχών. Άντι άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Χαράλαμπου Γιαλλούρη.
Κύριε Γιαλλούρη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Εδώ και λίγα χρόνια έχω σταματήσει να πηγαίνω στο γήπεδο. Λόγο της κατάστασης που επικρατεί στα γήπεδα. Επεισόδια, κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα, το αυτοκίνητο σου η περιουσία σου. Για το λόγο αυτό προτιμώ να παρακολουθώ ποδόσφαιρο από την τηλεόραση.
Βλέπουμε στο εξωτερικό πολλούς παίκτες όταν αποφασίζουν να τερματίσουν την καριέρα τους να συνεχίζουν να είναι κοντά στις ομάδες τους και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από άλλες θέσεις. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και στον τόπο μας ;
Δεν είναι απαραίτητο ένας καλός ποδοσφαιριστής να γίνει και καλός προπονητής η παράγοντας. Εξαρτάται από την αντίληψη του καθενός και την προσωπικότητα του. Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές παλαίμαχοι που δοκίμασαν να γίνουν προπονητές η παράγοντες και απέτυχαν. Αντίθετα είδαμε ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο να γίνονται πολύ καλοί προπονητές η να είναι πετυχημένοι παράγοντες. Το ποδόσφαιρο τώρα είναι επαγγελματικό. Αν παρακολουθήσετε το τι συμβαίνει πλέον στην Κύπρο θα δείτε πως όσες ομάδες τοποθετούν σε θέσεις κλειδιά ανθρώπους που δεν γνωρίζουν από ποδόσφαιρο έχουν αποτύχει. Χρειάζεσαι πλέον ανθρώπους επαγγελματίες που θα μπορούν να φέρνουν χρήματα στο σωματείο. Με το να αγαπάς μια ομάδα μόνο δεν μπορείς να επιβιώσεις με τα σημερινά δεδομένα. Αν αγαπάς μια ομάδα δεν σημαίνει πως μπορείς να την βοηθήσεις με τις γνώσεις που έχεις.
Πως αξιολογείτε το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Πάφο ;
Η Πάφος ήταν και παραμένει πάντοτε ο φτωχός συγγενής του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Είναι μια μικρή επαρχία, είναι λίγος ο κόσμος και δεν υπάρχει η οικονομική ευρωστία για να μπορέσει δημιουργηθεί μια πολύ δυνατή ομάδα. Πιστεύω λόγο αυτών των καταστάσεων δύσκολα θα αλλάξουν τα πράγματα.
Αν δούμε την ιστορία ο Ευαγόρας για πολλά χρόνια στηριζόταν στα παιδιά της περιφέρειας και των Ακαδημιών του. Η Πάφος πλέον βλέπεται να βγάζει πλέον ταλέντα ;
Ταλέντα θα υπάρχουν πάντοτε. Στην δική μας εποχή δεν υπήρχαν ομάδες που θα σε βοηθούσαν να εξελιχθείς. Αν θυμάμαι καλά τότε ο Ζαβρός είχε μια δική του ομάδα που έβγαλε κάποιους ποδοσφαιριστές όπως τον Δημήτρη Αγά τον Φίλιππο Χ΄Λούκα, τον Λουκά Χ΄Λούκα και αρκετούς άλλους. Ήταν όμως ιδιωτική. Τώρα όμως έχουν αλλάξει τα πράγματα και επειδή παρακολουθώ την Πάφο, βλέπεις τους πατεράδες να πηγαίνουν στις εξέδρες για να δουν τα παιδιά τους και ακούς να σχολιάζουν γιατί να μην βάλουν τον γιο μου, γιατί να παίζει το παιδί του άλλου. Θέλουν να επεμβαίνουν μέσα στο έργο του εκάστοτε προπονητή για να παίξει το δικό τους παιδί και όχι κάποιου άλλου. Αυτό δεν είναι σωστό. Θα πρέπει να αφήσεις τον κάθε παιδί να τραβήξει την πορεία του και να παίξουν ποδόσφαιρο αυτοί που πραγματικά το αξίζουν. Οι προπονητές δεν πρέπει να επηρεάζονται από τρίτους. Όσοι το κάνουν είναι χαμένοι.
Σας ενοχλεί εσάς τους παλιούς παίκτες που βλέπεται πλέον τις ομάδες να αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά με ξένους παίκτες ;
Με ενοχλεί όχι όμως απόλυτα. Όταν έρχονται καλοί ξένοι παίκτες ανεβαίνει το επίπεδο του ποδοσφαίρου. Θα έπρεπε να υπάρχει περιορισμός. Δεν μπορεί μια Κυπριακή ομάδα να αγωνίζεται και ενώ έχει την υποχρέωση να χρησιμοποιήσει δυο Κύπριους να την αγνοεί και να προτιμά να τιμωρηθεί με πρόστιμο. Έπρεπε να υπάρχουν 4-5 Κύπριοι. Πρέπει οι επιλογές των ομάδων σε ξένους παίκτες να είναι ποιο προσεκτικές. Μπορεί μια ομάδα σήμερα να φέρει 15 ξένους παίκτες σε ένα ρόστερ 22 ποδοσφαιριστών με 5 Κύπριους και οι περισσότερες επιλογές να είναι αποτυχημένες. Θα πρέπει η ομοσπονδία να υποχρεώσει τις ομάδες να έχουν στην αρχική ενδεκάδα 5-6 Κύπριους έτσι ώστε και οι σύλλογοι από την πλευρά τους να αναγκαστούν είναι πολύ ποιο προσεκτικοί στις επιλογές τους αλλά και στα χρήματα που ξοδεύουν. Όταν η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στην Α΄ Κατηγορία είναι ξένοι τότε δημιουργείται πρόβλημα στην Εθνική ομάδα. Σε κεραίες θέσεις της ενδεκάδας όπως Τερματοφύλακες, Κεντρικοί Αμυντικοί, Μέσοι , Επιθετικοί δεν υπάρχουν ποιοτικές αλλά και ποσοτικές.
Πως βλέπεται την πορεία της νέας ομάδας. Θα είναι κάτι διαφορετικό η μια από τα ίδια ;
Παρακολουθώ την ομάδα. Έχω ένα εγγόνι που αγωνίζεται στα τμήματα υποδομής της Πάφου. Δεν επεμβαίνω όμως. Αν έχει τις δυνατότητες να παίξει ποδόσφαιρο ας παίξει διαφορετικά ας ασχοληθεί με κάτι άλλο. Βλέπω την ομάδα και πιστεύω φέτος θα είναι σε καλύτερη κατάσταση. Την περσινή χρονιά είχε σκαμπανεβάσματα. Ελπίζω φέτος να βάλουν καλύτερες βάσεις και να πάνε πολύ καλύτερα. Χρειάζεται να γίνουν σωστές επιλογές που θα ανεβάσουν το επίπεδο της ομάδας.
Θέλω να σας ρωτήσω αν την εποχή την δική σας ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο ; Βλέπουμε με πλέον ακόμα και στην Α Κατηγορία παιχνίδια με πολύ λίγους φιλάθλους.
Στον Ευαγόρα είχαμε 3.000 κόσμο σε κάθε παιγνίδι την περίοδο 1972-1980 στην έδρα μας. Η ομάδα πήγαινε πολύ καλά. Υπήρχε μια καλή φουρνιά πολύ καλών παικτών που ήταν μαζί για μια δεκαετία περίπου και η ομάδα παρέμεινε στην Α΄ Κατηγορία για εννέα συνεχόμενα χρόνια. Παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο και καταφέραμε την εποχή εκείνη να έχουμε πολύ περισσότερους φιλάθλους από τον ΑΠΟΠ που είχε ιδρυθεί νωρίτερα από τον Ευαγόρα. Όλοι οι νέοι της εποχής γίνονταν με το Ευαγόρα. Πάντα ο κόσμος είναι με την ομάδα που είναι δυνατή. Που κερδίζει συνεχώς. Για πολλά χρόνια τότε η ποιο δυνατή ομάδα ήταν Ο Ευαγόρα. Για τον λόγο αυτό σε κάθε εντός έδρας η παρουσία του κόσμου ήταν μεγάλη. Ακόμη και μετά το 1980 είχαμε περισσότερο κόσμο από τον ΑΠΟΠ.
Πλέον βλέπουμε οι φίλαθλοι να δίνουν μεγάλη σημασία στα συστήματα και τις τακτικές. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην δική σας εποχή ;
Αυτά πάντοτε υπήρχαν. Όλοι μιλάνε εκ του ασφαλούς. Έχεις 2.000 φιλάθλους σε μια κερκίδα. Γίνεται μια αλλαγή και ο παίκτης που μπαίνει μέσα σκοράρει. Αρχίζουν όλοι αυτός είναι παικταράς γιατί δεν παίζει από την αρχή ; Τον κάνουν θεό. Την επόμενη Κυριακή τον ξεκινά από την αρχή ο προπονητής στη βασική ενδεκάδα και δεν έχει την ανάλογη απόδοση. Τότε όλοι αρχίζουν. Γιατί ο άσχετος ο προπονητής τον έβαλε αυτόν ; Όλοι θέλουν να κάνουν κριτική. Οι ομάδες δεν θα έπρεπε να επιτρέπουν στους οπαδούς τους να μιλούν άσχημα για τους προπονητές. Να τους αφήνουν να κάνουν την δουλεία τους και να αποφασίζουν οι διοικήσεις χωρίς να επηρεάζονται από τον κόσμο αν θα κρατήσουν έναν προπονητή η όχι. Ο Φέργκιουσον έμεινε 25 χρόνια στην Μάντσεστερ, Ο Βεγκέρ 22 χρόνια στην Άρσεναλ. Αυτές οι ομάδες που είναι και μεγαθήρια ήταν βλάκες που άφηναν έναν προπονητή για τόσα χρόνια. Εμείς στην Κύπρο μόλις μια ομάδα δεν πάει καλά για 4 η 5 παιγνίδια αλλάζει προπονητή. ‘Έχουμε άλλη νοοτροπία.
Πόσο έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο σήμερα σε σχέση με την δική σας εποχή ;
Οι ποδοσφαιριστές της εποχής μου δεν είχαν παπούτσια να προπονηθούν, δεν είχαν γήπεδα να δουλέψουν, δεν μπορούσαν να κάνουν ζωή αθλητική γιατί δουλεύαμε και σε άλλα επαγγέλματα. Δεν ήμασταν επαγγελματίες. Για παράδειγμα ο Κώστας ο Κεντρικός Αμυντικός της Ομόνοιας που ήταν αρχηγός της Εθνικής Κύπρου ταυτόχρονα με το ποδόσφαιρο η δουλεία του ήταν να μεταφέρει γκάζια πάνω σε μοτοσυκλέτα σε φιλάθλους που του τηλεφωνούσαν για να πιάσει χρήματα να ζήσει. Εγώ είχα τα μπουζούκια στην Πάφο το 1978-80. Ξενυχτούσα μέχρι της τέσσερις το πρωί 6 μέρες την εβδομάδα και με ανέχονταν να παίζω ποδόσφαιρο στον Ευαγόρα. Αυτή ήταν η δουλεία μου. Σήμερα μπορεί να γίνει τέτοιο πράγμα ; Και καλώς δεν γίνεται. Σήμερα οι ποδοσφαιριστές πρέπει να είναι επαγγελματίες. Εμείς κάναμε τρεις φορές την εβδομάδα προπόνηση σήμερα κάνουν κάθε μέρα και μάλιστα υπάρχουν και διπλές προπονήσεις. Έχουν πολύ καλύτερη φυσική κατάσταση οι παίκτες σήμερα σε σχέση με το παρελθόν. Πάντοτε υπήρχαν καλοί παίκτες. Το θέμα είναι όταν σου δίνεται η ευκαιρία να παίξεις ποδόσφαιρο πρέπει να την αρπάζεις από τα μαλλιά. Όλοι οι ποδοσφαιριστές στην Κύπρο πλέον είναι πολύ εγωιστές και δεν αποδέχονται τις αποφάσεις του προπονητή. Θέλουν να παίζουν όλοι και δεν δέχονται να καθίσουν στον πάγκο. Ένας παίκτης για να παίξει ποδόσφαιρο θα πρέπει να έχει υπομονή, να δουλεύει συνεχώς, να κάνει θυσίες και αν αξίζει ο προπονητής θα του δώσει την ευκαιρία.
Κύριε Γιαλλούρη επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από πού κατάγεστε ;
Εγώ κατάγομαι από τον Τράχωνα της Λευκωσίας.
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ασχολείστε με το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από την ΑΕΜ Τράχωνα σε μια συνοικία της Λευκωσίας. Το 1962 υπήρχα δυο σύλλογοι η Νεολαία Τράχωνα και το ΘΟΙ. Ήταν χωρισμένοι σε αριστερούς και δεξιούς. Φτιάξαμε μια ομάδα της οποία ονομάσαμε ΑΕΜ. Αποτελείτο από ποδοσφαιριστές και από τους δυο συλλόγους. Έμεινα μέχρι τα 19 μου και η ομάδα αγωνιζόταν στο Αγροτικό. Τελείωσα τον στρατό και αρραβωνιάστηκα στην Πάφο. Η αρραβωνιαστικιά μου γνώριζε πολύ καλά τον Ηρόδοτο, τον Κούπανο. Όταν ήρθα στην Πάφο συναντήθηκα με τους ανθρώπους του Ευαγόρα και αποφάσισα να ενταχθώ στην ομάδα. Τότε 1968 ο Ευαγόρας είχε ανέβει κατηγορία αλλά δεν είχε αρχίσει το πρωτάθλημα. Τότε δέχτηκα να παίξω μαζί τους. Από το πρώτο παιγνίδι ήμουν στην βασική ενδεκάδα. Ήταν μια χρονιά στην οποία από το αγροτικό βρέθηκα στην Α΄ Κατηγορία.
Πόσο εύκολη η δύσκολη ήταν η προσαρμογή σας στον Ευαγόρα τις πρώτες μέρες ; Πως σας υποδέχτηκαν οι ποιο παλιοί παίκτες της ομάδας ; Υπήρχε κάποιος που σας βοήθησε ;
Προσαρμόστηκα εύκολα. Αυτός που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν ο συγχωρεμένος ο Μιχάλης ο Σούμπασης που ήταν τότε προπονητής της ομάδας. Έπαιζα αριστερό και δεξί εξτρέμ και σε ένα παιγνίδι το 1971-72 με το Άρη με καθιέρωσε στην θέση 6. Από το 1971 παρέμεινα το βασικό αμυντικό χαφ του Ευαγόρα μέχρι το τέλος.
Σε ποια ηλικία μπήκατε στην πρώτη ομάδα και σε ποια Κατηγορία ήταν ο Ευαγόρας ;
Εγώ ήρθα στη Πάφο το 1968. Έκανα προπονήσεις με την ομάδα. Γινόταν ένα φιλικό μεταξύ του Ευαγόρα και του Άδωνη Γεροσκήπους. Εγώ αγωνιζόμουν στον Άδωνη. Με είδε ο πρώτος πρόεδρος του Ευαγόρα ο Γιάννος Αντωνιάδης και του άρεσα και με πήρε στην ομάδα. Με το ξεκίνημα του Πρωταθλήματος βρέθηκα στην βασική ενδεκάδα. Το πρώτο παιγνίδι ήταν στην Α Κατηγορία με τον Άρη και ήρθαμε 1-1.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ;
Τ. Χαραλάμπους, Ζυμαρά, Κουρούσιη, Αττική, Γ. Τούρο, Α. Τούρο, Πενταρά, Στέφος, Γ. Ζαμπυρίνης, Λάζαρος, Π. Γιαλλούρης, Α. Γιαλλούρης. Φ. Νεοφύτου, Π.Γεωργίου,Τ. Ηροδότου.
Ήσασταν μέλος σε μια ομάδα που για εννέα χρόνια έμεινε στην Α Κατηγορία. Ποια ήταν τα δυνατά σημεία εκείνης της ομάδας ;
Ήταν μια πολύ καλή ομάδα. Υπήρχε μια εξαιρετική φουρνιά ποδοσφαιριστών που όλοι τους ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες και αγαπούσαν πάρα πολύ τον Ευαγόρα. ‘Ημασταν μια οικογένεια, υπήρχε μεγάλη αγάπη και σεβασμός μεταξύ μας. Δεν επιτρέπαμε σε κανέναν να πει κακή κουβέντα για κάποιον συμπαίκτη μας. Υπήρχε μεγάλο δέσιμο. Έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό το γεγονός ότι υπήρχαν ο Α. Τούρος, ο Γ. Τούρος, ο Γ. Ζαμπυρίνης , ο Κ. Ζαμπυρίνης, ο Π. Γιαλλούρης, και ο Α. Γιαλλούρης. Έξι άτομα από τρεις οικογένειες έπαιζαν στην βασική ενδεκάδα του Ευαγόρα. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό.
Μπορούσατε να πετύχετε περισσότερα πράγματα ;
Δεν θα μπορούσε να πετύχει πολύ μεγάλα πράγματα. Θα μπορούσε όμως να πάει πολύ καλύτερα. Όμως η κατάσταση που επικρατούσε στην Κύπρο τότε με τα κομματικά επηρέαζαν την τοποθέτηση των ομάδων στον βαθμολογικό πίνακα. Υπήρχαν πολλοί λόγοι εκτός αγωνιστικού χώρου που επηρέαζαν και το ποδόσφαιρο.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την φανέλα του Ευαγόρα ;
Η μεγαλύτερες επιτυχίες ήταν η κατάκτηση του Πρωταθλήματος Β΄ Κατηγορίας το 1971-72 με επτά βαθμούς από τον δεύτερο που έφερε ξανά την ομάδα στην Α΄ Κατηγορία. Θεωρώ μεγάλη νίκη αυτή επί της Ανόρθωσης το 1972-73. Η Ανόρθωση είχε φέρει από την Ελλάδα τους Βεντούρη και τον Νίκο Σιδέρη που ήταν πολύ καλοί παίκτες. Παίζαμε στην Πάφο και τους κερδίσαμε 2-1. Είχε βάλει το πρώτο γκολ ο Γ. Ζάμπυρινης στο 20’ λεπτό και στο 70΄ ο Π. Γεωργίου. Ήταν μια τρομερή νίκη. Είχαμε κερδίσει πολλές φορές την Ομόνοια. Κερδίζαμε συχνά τις μεγάλες ομάδες. Αλλά πάντοτε κάναμε ένα μεγάλο λάθος. Το ίδιο λάθος το κάνουν και σήμερα όλες οι μικρές ομάδες. Όταν παίζαμε με τους πρωτοπόρους θέλαμε πάντοτε να τα δίνουμε όλα για να τους κερδίζουμε. Δεν μας ενδιέφερε το επόμενο ματς πού ήταν με ποιο μικρό αντίπαλο. Αυτό γίνεται και σήμερα. Όταν είσαι μικρή πρέπει να κάνεις το αντίθετο. Δεν πρέπει στα παιγνίδια με τις μεγάλες ομάδες να έχεις κάρτες, τραυματισμούς. Να παίζω καλά αλλά προσεκτικά για να μπορώ μετά να κερδίζω τα υπόλοιπα ματς που είναι και ποιο πολλά και οι βαθμοί μετρούν διπλά.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Ευαγόρα και σε ποια θέση καθιερωθήκατε;
Καθιερώθηκα στην θέση του αμυντικού χαφ. Έπαιξα από το 1971 μέχρι το 1980.
Γνωρίσατε αρκετούς προπονητές στην καριέρα σας. Ποιος σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ;
Αναφέρθηκα πριν στον Μιχάλη τον Σούμπαση. Ήρθα σε ρήξη με έναν αντιπρόεδρο του Ευαγόρα. Με τιμώρησαν χωρίς να το ανακοινώσουν. Κάναμε μια πολύ καλή πορεία με συνεχόμενες νίκες που μας εξασφάλισαν και μαθηματικά το Πρωτάθλημα. Έμειναν δυο αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν και μου ανακοίνωσαν την τιμωρία. Με κάλεσαν στο γραφείο για να μου μιλήσουν και ήταν παρών και ο τότε προπονητής μου ο οποίος τους ρώτησε γιατί δεν ανακοίνωσαν την τιμωρία μου όταν έγινε το παράπτωμα πριν 15 ημέρες και το έκαναν τώρα. Τους ρώτησε γιατί δεν με φωνάξατε και εμένα στο γραφείο για να ζητήσετε και την δική μου γνώμη ; Του απάντησαν ότι έπρεπε να κερδίσουμε τα επόμενα δυο παιγνίδια για να πάρουμε το πρωτάθλημα και δεν ήθελαν να διαταράξουν την ηρεμία μέσα στην ομάδα. Τους απάντησε ως εξής : Αυτός ο παίκτης που έπαιξε σε όλα τα παιγνίδια πρέπει να στερηθεί τον γύρω του θριάμβου γιατί θα είναι τιμωρημένος ; Του απάντησαν όχι. Τους είπε πως αυτός ο παίκτης θα παίξει ο κόσμος να χαλάσει και κτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι τους είπε πως και νεκρός να είναι θα βρίσκεται στην ενδεκάδα του Ευαγόρα μέσα σε φέρετρο. Το συμβούλιο του απάντησε πως θέτεις το συμβόλαιο σου υπό αμφισβήτηση. Τους απάντησε πως αν δεν παίξει ο Γιαλλούρης εγώ θα παραιτηθώ από τώρα. Και αποδέχτηκαν αυτό που τους ζήτησε ο προπονητής. Ο άνθρωπος αυτός έφυγε από την Κύπρο εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Τον επισκέφτηκα δυο φορές. Την δεύτερη φορά που πήγα να το δω είχε πεθάνει.
Δεν μπήκατε ποτέ στον κόπο να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα, κάπου ψηλότερα ;
Από την στιγμή που είχα έρθει στην Πάφο δεν είχα σκοπό να φύγω και να πάω σε άλλη ομάδα. Αντίθετα ο αδερφός μου ο Ανδρέας ο Γιαλλούρης που ήρθε μαζί μου στην Πάφο το 1972 έμεινε μέχρι το 1976. Πήγε στην ΑΕΛ και καλέστηκε και στην Εθνική.
Υπήρχε κάποιος αντίπαλος που θαυμάζατε ;
Με εντυπωσίαζε ο Σταύρος Παπαδόπουλος του Πεζοπορικού. Ειδικά την πρώτη φορά που τον είδα και πράγματι με δικαίωσε γιατί πίστευα πως θα γίνει μεγάλος παίκτης. Ο Σαββίδης που ήταν στην Ομόνοια και πήγε στην ΆΕΚ. Όταν έπαιξα αντίπαλος του είπα από μέσα μου ότι αυτός είναι μεγάλος παίκτης. Είχε όμως την εποχή εκείνη πάρα πολύ καλούς παίκτες. Αυτοί οι δυο όμως ξεχώριζαν.
Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή που είχατε στα γήπεδα ;
Το μόνο που κρατάμε είναι την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου. Κάτι που υπάρχει ακόμη και σήμερα. Υπήρχε μεγάλη εκτίμηση των απλών φιλάθλων προς τους παίκτες εκείνης της εποχής. Εμείς παίζαμε χωρίς να παίρνουμε χρήματα. Μέχρι και τα παπούτσια που παίζαμε ποδόσφαιρο τα αγοράζαμε με δικά μας λεφτά. Ήταν φτωχό το σωματείο μας. Στα φιλικά παιγνίδια που δίναμε εκτός Πάφου όσοι είχαμε αυτοκίνητα τα χρησιμοποιούσαμε για να πάρουμε τους συμπαίκτες μας και να μην χρεωθεί το σωματείο. Αυτή ήταν η αγάπη μας για την ομάδα και το ποδόσφαιρο.
Βρισκόσαστε πλέον εσείς οι παλαίμαχοι παίκτες, υπάρχει επαφή μεταξύ σας ;
Υπάρχει καλή επαφή. Πρόσφατα δημιουργήσαμε τον Σύνδεσμο των παλαίμαχων του Ευαγόρα και οι συναντήσεις μας είναι πλέον ποιο συχνές. Υπάρχουν αρκετές εκδηλώσεις που θα γίνουν φέτος και όλοι οι παλαίμαχοι θα τις στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Το 2000 ο Ευαγόρας έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν τα δικά σας συναισθήματα τότε ;
Από την ημέρα που ο Ευαγόρας σταμάτησε να υπάρχει σαν Ευαγόρας και έκανε ενοποίηση με τον ΑΠΟΠ εγώ σταμάτησα να πηγαίνω στο γήπεδο. Δεν έχω κάτι με τον ΑΠΟΠ. Απλά πλέον δεν με ενέπνεε η νέα ομάδα. Στον Ευαγόρα πήγαινα σε όλους τους αγώνες είτε εντός είτε εκτός. Ακόμη και μόνος μου. Μάλιστα ο Φύτος Νεοφύτου που ήταν και προπονητής του Ευαγόρα, σε έναν αγώνα Β΄ Κατηγορίας στη Αθηαίνου είδε πως ο μόνος φίλαθλος που είχε πάει να δει την ομάδα ήμουν εγώ. Και όταν επέστρεψε το είπε σε ραδιόφωνο. Πήγαινα με το αυτοκίνητο μου σε όλα τα ματς του Ευαγόρα όπου και αν αγωνιζόταν. Πηγαίναμε πολλές φορές μαζί με τον πατέρα του Γιαννάκη Παχταλιά τον Ονησίφορο.
Πριν από λίγα χρόνια ο Ευαγόρας ξανά δημιουργήθηκε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Πως είδατε αυτή την κίνηση ;
Είναι πολύ δύσκολο πλέον να επανέλθει στην Α΄ Κατηγορία γιατί πολύ απλά τα οικονομικά δεδομένα έχουν αλλάξει. Για να δημιουργήσεις μια καλή ομάδα τώρα στην Α΄ Κατηγορία χρειάζεσαι εκατομμύρια. Ποιος θα τα βάλει ; Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Αυτοί που έχουν οράματα πρέπει να έχουν και τις λύσεις για να τα κάνουν πραγματικότητα. Αυτή η ομάδα θα πρέπει να λειτουργήσει σε ερασιτεχνικά επίπεδα για να διατηρηθεί το όνομα του ήρωα μας. Τίποτα περισσότερο.
Είχαμε ΑΠΟΠ, Ευαγόρα, Α.Ε.ΠΑΦΟΥ και τώρα την νέα ομάδα. Για ποιους λόγους πιστεύεται δεν μπορούμε να έχουμε μια δυνατή ομάδα στην Α Κατηγορία ;
Το οικονομικό. Αν δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις τους παίκτες σου και να μπορείς να συντηρείς την ομάδα δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσεις. Πλέον το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό. Το ΑΠΟΕΛ αν δεν πάρει τον τίτλο για να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ θα χρεοκοπήσει.
Αν είχατε απέναντι σας ένα παιδί που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο. Τι θα το συμβουλεύατε να κάνει ;
Να έχει υπομονή, επιμονή να ακούει τους προπονητές του. Να είναι πειθαρχημένος για να μπορέσει όταν του δώσει την ευκαιρία ο προπονητής του να την αρπάξει. Αν δεν είσαι πειθαρχημένος , δεν προσπαθείς να βελτιώνεσαι καθημερινά για να μπορέσεις να φτάσεις σε ένα ψηλό επίπεδο που θα αναγκάσεις τον προπονητή να σε προσέξει, τότε πολύ δύσκολα θα παίξεις. Υπάρχουν ταλέντα που χάνονται. Και υπάρχουν παιδιά που μπορεί να υστερούν σε ταλέντο αλλά επειδή εργάζονται σκληρά καταφέρνουν να παίξουν ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει υπομονή. Δεν πιστεύω πως υπάρχει προπονητής που θέλει να αδικήσει κάποιον ποδοσφαιριστή. Το συμφέρον ενός προπονητή είναι να βάζει τους καλύτερους για να κερδίζει τα παιγνίδια. Είναι καθαρά θέμα των ίδιων των ποδοσφαιριστών. Αν δεν κάνεις θυσίες δεν θα παίξεις ποδόσφαιρο.
Κλείνοντας την συνέντευξή θα θέλατε να στείλετε κάποιο μήνυμα στον κόσμο της Πάφου μέσω του taxidromos24.com ;
Στον κόσμο της Πάφου θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όσα χρόνια έπαιξα ποδόσφαιρο, όσα χρόνια έρχομαι στην Πάφο μετά που σταμάτησα το ποδόσφαιρο η εκτίμηση του κόσμου είναι τεράστια. Μετά από 30 χρόνια η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο μου είναι πολύ μεγάλη. Για μένα η Πάφος είναι η καλύτερη πόλη. Είναι η πόλη μου. Ο Ευαγόρας θα είναι πάντοτε ένα μέρος της καρδίας μου.
