Interior Architect, Designer, Audiovisual Producer. Ήχοι, εικόνες, χωροχρόνοι, αισθήματα, φωνές, σιωπές. Ανάποδο και αντιφατικό παιδί. Των άκρων. Απ’ το μηδέν στο χίλια και το αντίστροφο. Κι όσο τρομακτικά είναι αυτά τα άκρα του, άλλο τόσο παθιασμένα τους δίνεται. Οι λέξεις του είναι το φονικότερο όπλο στην αντίθετη σκέψη. Ακραία συναισθηματικός – σαν πυροτέχνημα στα μαύρα τα σκοτάδια του έρωτα θα ρίξει φως στο Είναι σου. Σαν σπίθα ανεξέλεγκτης πυρκαγιάς θα κάψει το Εγώ σου, έτσι μονάχα για να μάθεις ν’αγαπάς.Η αλήθεια της στιγμής είναι η ζωή. Γουστάρεις να ζήσεις τον κίνδυνο; Αν ναι, τόλμα το! Δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου να τον γνωρίσεις…
Μια λέξη που συνοψίζει το νόημα της ζωής;
Θάλασσα.
Ένας στίχος τραγουδιού που σου έχει κολλήσει;
Η μουσική είναι ένα καθημερινό κομμάτι στη ζωή μας. Εξισορροπεί τα υπόλοιπα κομμάτια αυτής – εκείνα τα δισλειτουργικώς ανισόρροπα. Βάσει επαγγέλματος, μου κολλάνε πολλοί στίχοι τραγουδιών, είτε τα ψιθυρίζω ή τα τραγουδάω. Μέσον εκτόνωσης! Αγαπημένος στίχος που το έχω ως μότο μου, ανήκει στην υπέροχη Λίνα Νικολακοπούλου και έχει ως εξής: “Στον κόσμο αυτό παιδεύτηκα γιατί ήρθα με ένα κάρμα, το παραπέρα απ’ τη ζωή να μάθω να αγαπώ”. Πόσο δύσκολο είναι να μάθουν να αγαπούν οι άνθρωποι;
Μια φράση από κάποιο βιβλίο που σε έχει στοιχειώσει;
“[…] κάπου να σταματήσουμε, να κοιταχτούμε τρυφερά στα μάτια, ν’ ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας, να κλάψουμε για τη ζωή που μας έκλεψαν, ν’ αγκαλιαστούμε, να πούμε λόγια αγάπης, να χαϊδευτούμε και να κάνουμε έρωτα… Χαμογέλα, ρε… Τι σου ζητάνε;” (Χρόνης Μίσσιος)
Μισογεμάτο ή μισοάδειο το ποτήρι;
Ένα ποτήρι που περιέχει νερό ως την μέση, γι’ άλλους είναι μισογεμάτο και για κάποιους άλλους μισοάδειο. Οι πρώτοι θεωρούνται αισιόδοξοι, ενώ οι δεύτεροι απαισιόδοξοι. Όλα αυτά βέβαια ισχύουν αν πρόκειται να το πιει κανείς το νερό, κι είναι σαφές ότι είναι λιγότερο από όσο χρειάζεται για να ξεδιψάσει. Αν όμως το νερό είναι για να στο περιχύσουν, να σε λούσουν, ή να στο πετάξουν στα μούτρα, το πράγμα αλλάζει. Αισιόδοξοι είναι πια αυτοί που το βλέπουν μισοάδειο και σκέφτονται πως θα στεγνώσει γρήγορα πάνω τους μια τόσο μικρή ποσότητα. Απαισιόδοξοι τώρα, είναι αυτοί που το βλέπουν μισογεμάτο και το φοβούνται σαν τον κατακλυσμό.
Μια full αισιόδοξη πρόταση;
“Ο θάνατος είναι η πόρτα της ζωής!” Όσο μακάβριο κι αν δείχνει στο μυαλό μας – αν δεν πενθήσεις για κάτι στη ζωή σου τότε δύσκολα θα βρεις ξανά το δρόμο της λύτρωσης. Η κάθε μορφής απώλεια είναι μια ενδόμοιχη συνθήκη τελετουργικού που μας καθιστά υπεύθυνους στο να δούμε ποιοί πραγματικά είμαστε, τί είμαστε, τί θέλουμε από τη ζωή μας από δω και πέρα, πού βαδίζουμε, πόσες δυνάμεις κρύβουμε τελικά, πόσο τυχεροί είμαστε σε καθετί που μας συμβαίνει. Πριν αρκετά χρόνια ένας γέροντας μου είχε πει: “Δεν χωρίζει ο θάνατος ποτέ τους ανθρώπους. Η μικρή ψυχή είναι που σκοτώνει!”.
Και ο Θεός έφτιαξε την Κυριακή για να…
Ξημερώνουμε τα Σάββατα βουτηγμένοι στη μοναξιά μας! Αλήθεια – πόση μοναξιά κρύβει αυτή η μέρα για τον καθένα μας; Πόση απαισιοδοξία φωνάζει στις σιωπές μας; Παρ’ όλα αυτά η Κυριακή λένε πως ανήκει στο Θεό. Και σαφέστατα εννοούν τον κάθε ταλαίπωρο άνθρωπο που κρύβει ένα μικρό Θεό μέσα του. Αφιέρωσε μια ολόκληρη μέρα στον εαυτό σου ρε φίλε, το αξίζει!!
Το τελευταίο σου εισιτήριο γράφει…
Ταξίδι που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ! Διαισθητικά ένιωσα ότι δεν άξιζε ο σκοπός. Ακύρωσα την πτήση τελευταία στιγμή. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι φτηνές αεροπορικές εταιρείες για τυχόν αποζημιώσεις και τα συναφή.
Τι συνηθίζεις να πετάς από τη ζωή σου;
Ανθρώπους. Συμπεριφορές ειδικότερα. Δείχνει άσχημο αλλά δεν είναι αν το καλοσκεφτείς! Οποιοσδήποτε αγγίζει τα όρια του φλύαρου παραλογισμού τότε απλά παραμένει εκτός του ναρκωπεδίου μου. Απεχθάνομαι ανθρώπους χωρίς σώας τας φρένα!! Απλά δεν γουστάρω τα ανούσια τετ-α-τετ με μικροπρεπείς ανθρώπους, εγωπαθείς, εξόχως τοξικούς, αθεράπευτα αγενείς, χωρίς ηθική και αυτογνωσία. Χωρίς παιδεία. Χωρίς καν λόγο ύπαρξης. Σαφώς και η απέχθεια μου δεν έχει να κάνει με επιλογή μίσους, αλλά με επιλογή αγάπης! Αν αγαπάς κάτι απλά το αφήνεις. Πρέπει να αποδεσμευόμαστε καθετί περιορίζει ή φυλακίζει την ελευθερία μας. Με τα χρόνια οι άνθρωποι διορθώνουν τις αδυναμίες τους και μαθαίνουν να επιλέγουν τι αξίζει και τι όχι να είναι μέρος της ζωής τους. Παν μέτρον άριστο!!
Τελεία κάθε πότε βάζεις;
Συνήθως όταν μια απόφαση είναι πολύ ισχυρή και αμετάκλιτη μέσα μου – τότε δεν επιδέχεται κόμματα, άνω τελείες, αποσιωποιητικά ή ερωτιματικά, παρά μόνο τελείες. Εξάλλου η τελεία ως σημείο στίξης, σηματοδοτεί το τέλος μιας πρότασης και την αρχή μιας άλλης, καινουργιάς…
Το πιο τρελό σου όνειρο ή μεγαλύτερο απωθημένο;
Όνειρα πολλά – κανένα απωθημένο. Επιθυμώ πολλά στη ζωή μου αλλά αυτά δεν έχουν να κάνουν τόσο με υλικά αγαθά. Αυτά είναι δανεικά κατ’ εμένα. Πάνε κι έρχονται. Θα ήθελα όμως να ζω σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, είτε κάπου απόμερα στη φύση, με απόλυτη ηρεμία, χωρίς ανώφελο άγχος και τοξικότητα – και το κυριότερο να είμαι με ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι έχεις κάποιον ή κάποιους που σε νοιάζονται. Είσαι σημαντικός και για τους ίδιους.
Κάτι που νοσταλγείς από την προ Μνημονίου εποχή;
Τις περισσότερες ευκαιρίες. Είτε επαγγελματικές, είτε κοινωνικές. Ο κόσμος έχει προσωποποιηθεί με το συμφέρον. Ακόμα και τα πιο κοντινά σου πρόσωπα αυτό κάνουν. Είναι άδικοι ρε φίλε οι καιροι που ζούμε… Άδικοι κι ίδιοι οι άνθρωποι τις πλείστες φορές αλλά αυτό δεν το αποδέχονται. Αβέβαιο το μέλλον, για όλους μας…
Μία λέξη της εποχής που έχεις βαρεθεί να ακούς;
Κρίση. Είτε πρόκειται για την λεγόμενη οικονομική κρίση, είτε για κρίση ηλικίας, είτε για κρίση αξιών. Μεγάλο πλήγμα!
Αγαπάς ή σιχαίνεσαι τα socialmedia – και γιατί;
Η αλήθεια είναι πως έχω μια σχέση αγάπης/μίσους. Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε προγραμματισμένα ρομπότ. Επίσης η μεγαλειώδης αυτοπροβολή του “Εγώ” μας (σε κινητά και tablets) θεωρώ πως θίγει την ανθρώπινη υπόσταση. Την μετατρέπει σιγά σιγά σε μια άϋλη μάζα ανεκφραστικότητας, με υπερδόσεις μιζέριας, εξαθλίωσης, δηθενιάς και εξευτελισμού. Οι φίλοι των likes, οι φίλοι των dislikes και ένα σωρό κομπλεξισμοί να πέφτουν σαν τίτλοι τέλους στην ανούσια οθόνη της μέρας μας. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που ανήκουν στην κατηγορία του promotion. Που χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης αποκλειστικά για επαγγελματικούς σκοπούς. Για να προβάλουν ή να προωθήσουν το έργο τους, την εταιρεία τους, τα προϊόντα τους.
Θα γύριζες πίσω στην αναλογική εποχή μόνο και μόνο για να…
…για να παίξω “Αττάρι” με τους παιδικούς φίλους μου και να μας ενώνει ένα καλώδιο μόνο, όχι ασύρματες συνδέσεις. Παλιότερα οι ανθρώπινες σχέσεις δεν ήταν τόσο ψηφιακές όσο οι σημερινές. Αναφέρομαι και πάλι στον ψηφιακό εγκλεισμό του “Εγώ”. Η φυλάκιση του “Είναι” μας. Η προσωπική ή ιδιωτική σχέση του ανθρώπου με μια οθόνη παρά με ένα άνθρωπο. Δεν είναι λυπηρό;
Τι είναι έρωτας, τι αγάπη και ποιο το ανάμεσό τους;
Ο έρωτας είναι ένα καράβι, η αγάπη το νησί και ανάμεσά τους υπάρχει θάλασσα! Αυτό το ενδοιάμεσο το λέω ζωή! (διάβασε ξανά την αρχική ερώτηση)
Μια αλητεία που έχεις νοσταλγήσει;
Μικρός “έκλεβa” τα ποδήλατα των φίλων στη γειτονιά. Τα έφτιαχνα (μετατροπές, αλλαγή χρώματος κλπ) και εν συνεχεία τα κυκλοφορούσα ή τα χάριζα σε άλλους. Βέβαια είχα μια αθώα προσέγγιση σχετικά με όλο αυτό το τελετουργικό κλοπής… αλλά το έκανα χαριτολογόντας γιατί υπήρχε πάντα μια ανεξήγητη κόντρα με τα κακομαθημένα γειτονόπουλα… aυτά τα αμούστακα παιδιά του “μπαμπά και της μαμάς”.
Ένα παρατσούκλι που σου έχουν κολλήσει;
Τα παρατσούκλια θεωρώ πως είναι για τους ανθρώπους του υποκόσμου. Αντί αυτού, για καλλιτεχνικούς λόγους, χρησιμοποιώ το δεύτερο επίθετο της οικογένειας μου, το όποιο δεν αρέσκεται από συγγενικά πρόσωπα. Το βρίσκουν ελαφρώς χωριάτικο. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι σκοτεινοί κατά βάθος και για αυτό το λόγο άλλωστε δανείζονται καλλιτεχνικά ψευδόνυμα. Ποιητές, συγγραφείς, εικαστικοί, μουσικοί, ηθοποιοί.
Πολιτικά, τι θέσεις ή ποιά θέση υποστηρίζεις ως νέος καλλιτέχνης;
Η τέχνη στο στόχαστρο – ως στόχαστρο και ως μέσον ελευθερίας του λόγου. Τις περισσότερες φορές λειτουργεί σάτυρα το έργο ενός καλλιτέχνη. Καυτηριάζει ή καυστηριάζει την αλήθεια με τον πιο οξύ τρόπο. Η αλήθεια μέσω της τέχνης καίει. Είναι σαν οξύ. Βασικότερος σκοπός; Ο “επαναστατικός σχεδιασμός υποσυνείδητων μηνυμάτων” για την απελευθέρωση της κοινωνικής μάζας. Η ελευθερία της αστικής φωνής, η ελεύθερη βούληση! Η τέχνη λειτουργεί πάντα ως ερέθισμα ψυχικό! Κανένας καλλιτέχνης λοιπόν δεν υποστηρίζει με μπέσα μια πολιτική ιδεολογία ή ένα πολιτικό κόμμα με παρακμιακές αντιλήψεις και ένα σωρό άλλες άστοχες χαζολογίες. Η δημοκρατία ως φιλοσοφημένη έννοια δεν υπάρχει σε καμία κοινωνία. Επικρατεί πάντου φασισμός και φανατισμός. Τοσο στους “δεξιούς” όσο και στους “aριστερούς”. Όσοι καλλιτέχνες έπεσαν στην παγίδα να εμπλακούν με την πολιτική, προφανώς το έπραξαν για “κοινό συμφέρον”. Πολιτική και Τέχνη δεν ταυτίζονται!! Στην Κύπρο οι περισσότεροι καλλιτέχνες επιπλέουν με μπρατσάκια – δεν είναι του βάθους. Τους διακατέχει μια δειλή ψευτοδηθενιά. Τους αποκαλώ επιφανειακούς μυθοπλάστες της αλήθειας! Ακόμα και η Τέχνη είναι πολιτικοποιημένης μορφής προϊον! Οι επαναστάτες καλλιτέχνες, με αιτία και πρόφαση, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Υπάρχει η “σταθερά π” στη ζωή σου;
Δύσκολο… αλλά σίγουρα όχι ακατόρθωτο. Υπήρχε ανέκαθεν η δυσκολία στην αναζήτηση αυτής της σταθεράς. Όσο μεγαλώνουμε έχουμε περισσότερο την ανάγκη για συντροφικότητα. Αλλάζουν πολλά εντός και εκτός μας. Προσωπικά τι θα ήθελα; Θέλω Άνθρωπο! Επιθυμία – όχι ανάγκη.
Τι είναι πατρίδα για σένα;
Λέξη πολύπλοκη, πολυδιάστατη. Πατρίδα μπορεί να νοηθεί το οτιδήποτε… Ο χώρος που επιλέγεις να κατοικείς… Ο τόπος που αποφασίζεις να ζήσεις… Ο προσωπικός σου χωροχρόνος… Το γυμνό σώμα του συντρόφου σου. Πατρίδα είναι η μνήμη, η λησμονιά, η μοναξιά επίσης. Για μένα η έννοια “πατρίδα” εστιάζεται γύρω από το χρόνο – και έχει να κάνει συμβολικά με τον Κρόνο. Τον παρομοιάζω σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του. Ο δυνάστης χρόνος λοιπόν κατατρώει την ανθρώπινη ύπαρξη μας – γιατί απλά η ανθρώπινη σάρκα έχει ένα βιολογικό τέλος. Απο εκεί και έπειτα, μετά το θάνατο, το πεδίο γίνεται άχρονο.
Μια ερώτηση που σου έθεταν παλιά – Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Λίγο πιο “μεγάλος” πνευματικά και ψυχικά από αυτό που είμαι τώρα. Το δύσκολο είναι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Για να το πετύχεις αυτό πρέπει να βιώσεις νύχτες βαθειάς θλίψης και περισυλλογής. Μέσω της αυτοκριτικής θέτεις στον εαυτό σου νέες αρχές, κριτήρια ή κίνητρα για καλύτερες επιλογές. Όσο περισσότερο σμιλεμένο χαρακτήρα έχεις, τόσο πιο ώριμος αισθάνεσαι. Τόσο πιο ώριμες θα είναι και οι μελλοντικές γνωριμίες με άλλους ανθρώπους.
Ποιο θα είναι το επόμενο μέσο φυλάκισης μας;
Θα έδινα πολλές απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, αν και για προσωπική μου πιστή άποψη θεωρώ μέσο φυλάκισης την ίδια τη μνήμη. Δεν είναι φοβερό;Το μυαλό είναι φυλακή υψίστης ασφαλείας! Το επόμενο μέσο φυλάκισης όμως θα είναι η οθόνη. Συμβαίνει ήδη! Το προφήτεψε και ο Κώστας Τριπολίτης: “Έχεις οθόνη μα δεν έχεις μάνα…”
Χάρισε μας ένα δικό σου γνωμικό για το τέλος…
“Όποτε ο Θεός θέλει να σώσει έναν άνθρωπο, στέλνει κάποιο να τον αγαπήσει. Εσύ είσαι ο επόμενος.”