Αρχιτεκτονικό αριστούργημα αποτελεί η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο και βρίσκεται στην καρδιά του χωριού της. Αυτή κτίστηκε περί τα μέσα του 20ου αιώνα ωστόσο η ιστορία για το κτίσιμο της είναι μεγάλη.

Ο Πέτρος Πέτρου μέλος του Κ.Σ. Καλλέπειας που ασχολείται με τα πολιτιστικά και τα παραδοσιακά του χωριού του ανέφερε στο πως όπως διασώζει ένας από τους παλαιότερους κατοίκους του χωριού, ο Δημήτρης Σωφρονίου, το 1915, οι κάτοικοι του χωριού βλέποντας την κοινότητα να μεγαλώνει αποφάσισαν να κτίσουν μια νέα μεγαλύτερη εκκλησία. Έτσι, συνέχισε ο κ. Πέτρου, ξεκίνησαν να την κτίζουν το 1915 και για την ανέγερση της εκκλησίας χρειάστηκαν δεκαπέντε χρόνια, συγκεκριμένα ολοκληρώθηκε το 1930. Για το κτίσιμο της, εργολάβος, όπως είπε, ήρθε από την Ακανθού, ο οποίος είδε τον χώρο και αποφάσισε να κτιστεί η εκκλησία της Καλλέπειας, όπως είναι η εκκλησία του Χρυσοσώτηρος της Ακανθού. Για το κτίσιμο μάλιστα της Εκκλησίας πουλήθηκε όλη η περιουσία της Καλλέπειας που ήταν και μεγάλη, όπως είπε.

Όταν ο εργολάβος άρχισε να την κτίζει και ήρθε σε ένα σημείο, αυτός, είπε ο κ. Πέτρου, έφυγε και πήγε στο χωριό του στην Ακανθού για να συνεχίσει την εκκλησία εκεί και όπως τους αναφέρθηκε, έπεσε κάτω από την σκαλωσιά και σκοτώθηκε. Τότε ήταν που η εκκλησιαστική επιτροπή βρήκε άλλον εργολάβο από την Γεροσκήπου και έκτισε τον τρούλο της εκκλησίας, την οροφή της , ολοκληρώνοντας . Ωστόσο συνέχισε, δεκατρία χρόνια αργότερα το 1943 και μετά την γιορτή των Αγίων Θεοφανείων το 1943, η εκκλησία κατέρρευσε εκτός από τα πλαϊνά τείχη.
Τότε ακούστηκε ένα μεγάλο βουητό σε όλο το χωριό.Όπως αναφέρθηκε από τους κατοίκους της περιοχής είπε ο κ. Πέτρου, αλλά και τις αναφορές του Δημήτρη Σωφρονίου η κατάρρευση της εκκλησίας οφείλονταν στην κακοτεχνία και τα λάθη των μηχανικών.
Οι χωρικοί τότε συνέχισε, πόνεσαν βαθιά, αναφέροντας ο κ. Πέτρου πως τα συναισθήματα των χωρικών αποτυπώνονται στα λόγια του Δημήτρη Σωφρονίου «τόσοι κόποι, τόσο χρήμα και 500 ψυχές έκλαιαν και οδύρονται πάνω από τα ερείπια».
Κάποιοι ωστόσο από τους κατοίκους υποστήριζαν ότι η Εκκλησία κατέρρευσε λόγω του σεισμού. Τότε μετέβη στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον Γ ’ επιτροπή αποτελούμενη από τους κατοίκους του χωριού με στόχο να συμβάλει στην ανοικοδόμηση της.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ’, τους είπε να τους στείλει τους εργολάβους αδερφούς Φιλίππου να επισκεφτούν την Εκκλησία και ότι θα τους προσέφερε και το ποσό των 5.000 για να ξεκινήσουν.Ακόμη τους έδωσε άδεια για την διεξαγωγή εράνου. Οι αδερφοί Φιλίππου βλέποντας την εκκλησία είπαν ότι φτιάχνεται. Έτσι το 1955 περίπου , άρχισε η ανοικοδόμηση της εκκλησίας, στην οποία συνέβαλαν σημαντικά ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄, οι κάτοικοι του χωριού αλλά και πολλοί άλλοι που αγαπούν το χωριό της Καλλέπειας.
Τότε συνέχισε ο κ. Πέτρου υπήρχε και κάποιος δάσκαλος Ταλιώτης από την Χούλου και ανέλαβε προσωπικά ο ίδιος κάνοντας έρανο από το χωριό συγκεντρώνοντας κάποια χρήματα αλλά παρακαλώντας και τους χωριανούς και έπιαναν μια κότα ή ένα ρίφι τα οποία τα πουλούσαν στο λαχείο και έτσι εισέπρατταν χρήματα.
Σύμφωνα με τον κ. Πέτρου η άλλη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι πολύ πιο μικρή και βρίσκεται στην άκρη του χωριού. Το μικρό αυτό εκκλησάκι είναι χτισμένο στα θεμέλια ενός άλλου ναού.
Στο χωριό συνέχισε, υπάρχουν διάσπαρτα πολλά ξωκλήσια, του Προφήτη Ηλία, του Αγ. Κων/νου κα Αγίας Ελένης, του Αγίου Θεόδωρου αλλά και του Αγίου Γενναδίου.Το ξωκλήσι του Αγ. Κων/νου και της Αγίας Ελένης βρίσκεται στην έξοδο του χωριού. Δίπλα από το ξωκλήσι αναβλύζει το αγίασμα. Σ’ ένα ύψωμα του χωριού, σαφέστερα στο ύψωμα Λινούι, βρίσκεται το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.
Στην τοποθεσία Άγιος Θεόδωρος , πριν από δέκα περίπου χρόνια οικοδομήθηκε στα ερείπια παλαιότερης εκκλησίας, το ξωκλήσι του Αγίου Θεοδώρου, και στην τοποθεσία Μοναστηρούι, ανακαινίσθηκε το ξωκλήσι του Τίμιου Σταυρού και
ανακηρύχθηκε σε αρχαίο μνημείο του ΤμήματοςΑρχαιοτήτων. Επίσης, στο εγκαταλελειμμένο τούρκικο χωριό Μωρό-Νερό, το οποίο βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του χωριού, βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Γενναδίου, συμπλήρωσε. Καταλήγοντας ο κ. Πέτρου αναφέρθηκε και στους ευεργέτες της κοινότητας που είναι ο Ηρακλής Δημητρίου 1912-1993, η Ευαγγελία Δημητρίου 1925-1979 και ο Ηρακλής Παπαδόπουλος 1913-1998.