Επείγει, λένε, η επανάληψη των συνομιλιών από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά. Ας υποθέσουμε πως η Τουρκία πιέζεται «ασφυκτικά» και συναινεί να παρακαθίσει σε συνομιλίες. Ο Τατάρ, το ανδρείκελο της στα κατεχόμενα, θα προσέλθει σε συνομιλίες με τη νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου με διαχρονικό στόχο μια λύση που θα οδηγεί, εν ευθέτω χρόνω, σε τουρκοποίηση όλης της Κύπρου. Πιστεύει πως στις συνομιλίες έχει μόνο να δώσει, από τα «κλεψιμιά» φυσικά του 1974! Έχει μπροστά του τα ακόλουθα δεδομένα για να επιτύχει μια τουρκική λύση:

1. Πολλοί Ελληνοκύπριοι (ΕΚ) «καίγονται» για γρήγορη λύση τύπου « Ό,τι να ‘ναι», μετά και τη «διεθνή κατακραυγή» λόγω της απόρριψης του σχεδίου Ανάν το 2004. Ξέρουν οι ΕΚ πως σε λίγα χρόνια θα είναι μειονότητα στο νησί, αφού σήμερα υπάρχει σχεδόν ισοψηφία σε πληθυσμό, λόγω των Τούρκων εποίκων. Επιπλέον είναι σε εξέλιξη υβριδικός πόλεμος, με χιλιάδες μουσουλμάνους που προωθεί η Τουρκία στον Νότο, με στόχο τη δημογραφική αλλοίωση.
2. Εδώ και 50 χρόνια, ο κατοχικός στρατός τρομοκρατεί τους ΕΚ με απειλή κατάληψης όλης της Κύπρου, η οποία για την Ελλάδα κείται ακόμη μακράν. Ένα κράτος υπό ημικατοχή, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, αναμφίβολα ένα σάπιο και διεφθαρμένο κράτος, είναι εύκολος στόχος. Επιπλέον ένα κράτος χωρίς άμυνα, όπου με το πρώτο μπαμ, πολλοί θα φύγουν στο εξωτερικό, όπου σήμερα στοιβάζουν πλούτο και οι άλλοι θα παραδοθούν ομαδικά.
3. Οποιαδήποτε λύση θα προνοεί την παρουσία τουρκικού στρατού και το μονομερές δικαίωμα επέμβασης, όπως στο σύνταγμα της Ζυρίχης. Μεσοπρόθεσμος στόχος είναι η τουρκοποίηση όλου του νησιού, λίγα χρόνια μετά τη «λύση».
4. Η λύση θα είναι μόνο κατ’ όνομα ομοσπονδία, αφού θα πρόκειται για συγκαλυμμένη συνομοσπονδία. Ελευθερία εγκατάστασης και διακίνησης θα επιτρέπεται για λίγους και με αυστηρούς όρους.
5. Οι φυσικοί πόροι, οι υδρογονάνθρακες στον Νότο, θα μοιράζονται ισότιμα στα δύο κρατίδια (ομόσπονδες πολιτείες).
6. Η επιστροφή εδαφών, 3 έως 4% δηλαδή, θα αφορά μόνο ένα κομμάτι του Βαρωσιού για να ικανοποιηθεί ο ΟΗΕ, λίγα χωριά της Μεσαορίας, και ένα κομμάτι άγονης περιοχής ανατολικά της Μόρφου. Ο Τατάρ δηλώνει πως δεν επιστρέφει τη Μόρφου, ενώ θα απειλεί να αποχωρήσει από τις συνομιλίες αν επιμένουν κάποιοι. Άσσος στο μανίκι του Τατάρ θα είναι επίσης η ΑΟΖ που «δικαιούνται» οι Εγγλέζοι λόγω των κυρίαρχων βάσεων τους. Έτσι οι Εγγλέζοι, ουσιαστικά κράτος εν κράτει, θα πείσουν τους Ελληνοκύπριους (ξέρουν αυτοί τον τρόπο, μέσω των αγγλοανατραφέντων του κράτους της Λευκωσίας), να αποδεκτούν την οδυνηρή λύση που θέλουν οι Τούρκοι.
7. Η οποιαδήποτε εδαφική αναπροσαρμογή θα προϋποθέτει την συναίνεση του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας, για στρατιωτικούς λόγους.
8. Από το σημερινό 55%, τουλάχιστον το 50% της ακτογραμμής θα παραμείνει στο τουρκικό κρατίδιο, (το 10% στις κυρίαρχες αγγλικές βάσεις και το 40% στον Νότο). Ο τουρισμός θα ανθεί στο νόμιμο πια τουρκοκυπριακό κρατίδιο, στον Βορρά, όπου βρίσκονται οι καλύτερες παραλίες του νησιού, γεγονός που επιβεβαιώνει η τουριστική του ανάπτυξη πριν το 1974. Με αυτά τα δεδομένα το Τουρκοκυπριακό κρατίδιο θα επιβληθεί οικονομικά στο Ελληνοκυπριακό και θα το αφομοιώσει σύντομα. Μια εξέλιξη που θα μετατρέψει την Κύπρο, με μαθηματική ακρίβεια, σε «ενιαίο» τουρκικό κράτος, πριν την τελική Ένωση με την Τουρκία.

Λύση ό,τι να ‘ναι λοιπόν;

Α. Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.