Με βαθιά αίσθηση χρέους, ο γνωστός ζωγράφος Χρίστος Φουκαράς δημιουργεί ένα νέο εκθεσιακό κύκλο, απεικονίζοντας με το πινέλο του αυτούς που όργωσαν τη γη, που μεστώνουν το σιτάρι και ζυμώνουν το ψωμί αλλά και τη γενιά που αναγιώθηκε μέσα στο λιοπύρι και τους ανέμους, αναπνέοντας όμως με τον πρωινό κάματο τη μυρωδιά των λεμονανθών και των χρυσομήλων.
Είναι, είπε o ζωγράφος, “μια απότιση φόρου τιμής στους ανθρώπους που μέσα από τις δυσκολίες της ζωής έδωσαν σ’ εμάς πάρα πολλά για να μπορέσουμε να εισέλθουμε σ’ έναν άλλο πολιτισμό”.
Μετά τους εκθεσιακούς κύκλους, “Ο κόσμος των προγόνων” και η “Φυγή των προγόνων”, ο Χρίστος Φουκαράς επιστρέφει για να αποτίσει, όπως είπε ένα εικαστικό φόρο τιμής σ’ ένα κόσμο που χάνεται για πάντα.
Αυτό το πράττει μέσα από την νέα του συλλογή υπό τον τίτλο «Βαθιές Μνήμες», έργα που θα εκθέσει στην Γκαλερί Γκλόρια στη Λευκωσία και τα εγκαίνια της οποίας θα τελεστούν στις 23 Φεβρουαρίου στις 19:00.
Η επιμονή του και αφιέρωση μεγάλου δημιουργικού χρόνου σ’ αυτές τις θεματικές ενότητες μαρτυρεί, είπε ο κ. Φουκαράς, ο οποίος κατάγεται από την Κισσόνεργα, μια συνειδητή προσπάθεια και εσωτερική ανάγκη για εμβάθυνση και ενδοσκόπηση στην ουσία της βασανιστικής πορείας του κόσμου της Κύπρου.
Αναφερόμενος στα τελευταία του έργα, ο ζωγράφος αναφέρθηκε και στα «Παιχνίδια της Λαμπράς», περιγράφοντάς τα ως μια εφτάπτυχη σύνθεση, που παρουσιάζει τις γιορτινές μέρες χαράς και ξεκούρασης, δώρο Θεού για τα κουρασμένα κορμιά και τις ψυχές των δουλευτάδων της γης. Αυτή η θεματική, είπε, «περιλαμβάνει θύμησες από τη ζωή αυτών των ανθρώπων», που έχει, σημείωσε, “ζήσει μαζί τους τα παιδικά χρόνια”.
Η ζωή αυτή, όπως είπε, “ήταν δύσκολη, σκληρή, κοπιαστική και βασανιστική προς αυτούς τους ανθρώπους, αλλά με θάρρος και αγάπη για τη δουλειά έβγαλαν μια καλή πορεία, που έδωσε στον ίδιο έναν καινούργιο κόσμο”.
Η σύνθεση, συνέχισε, αποτελεί κεντρικό σημείο αναφοράς της έκθεσης.
Η έκθεση, είπε ο ζωγράφος, θα περιλαμβάνει σαράντα έργα – μεγάλες συνθέσεις, με επίκεντρο ουσιαστικά επτά πίνακες, που λειτουργούν και ξεχωριστά, αλλά και μαζί, σε ένα ενιαίο σύνολο και δείχνουν, σημείωσε, τη γιορταστική ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης των παιδικών χρόνων με τα διάφορα παιχνίδια που έπαιζαν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια του Πάσχα.
Σύμφωνα με τον ζωγράφο, η εικαστική δομή των έργων που παρουσιάζει στηρίζεται στη λιτή αρχιτεκτονική του τοπίου, στην εξπρεσιονιστική απόδοση του φωτός και της σκιάς, στη ζωγραφική υφή, με τη χρήση μεγάλης ποσότητας χρωματικής πάστας και διάφανων επαλείψεων, τη ρεαλιστική μαγική λυρική ατμόσφαιρα και ρυθμική κίνηση και τη στέρεη κατασκευή των μορφών.
Αναφερόμενος στα νέους πίνακες ζωγραφικής του, που θα συμπεριληφθούν στην νέα του έκθεση, ο κ. Φουκαράς είπε, πως η χρωματική κορύφωση και η μνημειακή απόδοση των μορφών, με τη χαρακτηριστική τους σχηματική απεικόνιση και την εσωτερική εκφραστική τους δύναμη, προσθέτει και ανεβάζει την αισθητική ποιότητα του έργου μακριά από φολκλορικές ψευδολαογραφικές εντυπώσεις και επιφανειακές απομιμήσεις.
Οι έντονοι, μάλιστα, χρωματισμοί και τα γιορτινά ρούχα έδωσαν ένα “νέο χρώμα” στη νέα του ζωγραφική δουλειά.
Η σπορά, συνέχισε, “το θέρος και το αλώνισμα είναι πράξεις ζωής, καίριες και αναπόσπαστες από την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Η δουλειά αρχέγονη, κοπιαστική, απαιτεί ιδρώτα και μόχθο για να πάρεις το λιγοστό στάρι και να φτιάξεις το ψωμί πριν φτάσει στο τραπέζι».
Ο ζωγράφος θυμάται τον πατέρα του, που παρά τη διαφορετική προσέγγιση της εποχής, τότε που ο ίδιος ήταν παιδάκι, του αγόρασε χρώματα και νερομπογιές.
Eρωτηθείς πώς θα χαρακτήριζε τη νέα του εικαστική εργασία, ο Χρίστος Φουκαράς είπε πως θα την χαρακτήριζε ως ένα ταξίδι αυτογνωσίας, σ’ ένα κόσμο τραχύ και ζοφερό, που είναι ταυτόχρονα ένας κόσμος μαγικός που γεννά το όνειρο, την ελπίδα και την προοπτική.
Επόμενος στόχος του καλλιτέχνη είναι η μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Πάφο, που θα περιλαμβάνει διάφορες πτυχές και τεχνικές της εικαστικής του πορείας τόσο στη ζωγραφική όσο και στη γλυπτική.
Στέλνοντας το δικό του μήνυμα, ο Χρίστος Φουκαράς, είπε πως ανέκαθεν πίστευε στην αλήθεια της ζωγραφικής, στο ότι ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να έχει μια ουσιαστική ταυτότητα, αλλά και ότι μέσα από τη δική του προσωπικότητα να προσπαθεί να δώσει αυτό το οποίο τον περιτριγυρίζει στη ζωή στους προβληματισμούς και στους πειραματισμούς του.
Πρόσθεσε πως αυτό που χρειάζεται στον καλλιτέχνη, αλλά και στους νέους περισσότερο, είναι να δουλέψουν και να εισέλθουν στην ουσία των ζωγραφικών αναζητήσεων με προσεγμένο τρόπο.
Όσον αφορά το Πάφος 2017, ο κ. Φουκαράς είπε πως μέσα από την καλλιτεχνική κίνηση της ΠΠΕ Πάφος 2017, δημιουργήθηκε ένα αρκετά ευνοϊκό περιβάλλον για τους καλλιτέχνες και τους φιλότεχνους. Ευχήθηκε δε να συνεχιστεί όλη αυτή η δημιουργική πορεία.
Πάντοτε στην Πάφο, ανέφερε, υπήρχε μια μεγάλη καλλιτεχνική ομάδα, ίσως μια από τις καλύτερες ομάδες παγκύπρια, που παρουσιαζόταν ουσιαστικά σ’ άλλους χώρους, προσθέτοντας πως σήμερα είναι η ευκαιρία, με τις δομές που δημιουργήθηκαν, να συσταθεί μια τοπική δυναμική που να βοηθήσει όλους.
ΚΥΠΕ/ taxidromos24.com
