Εξάρτηση είναι η έντονη προσήλωση στο αντικείμενο. Είναι η προσκόλληση και το χτίσιμο της ζωής γύρω από αυτό.
Βλέπουμε εξαρτητική συμπεριφορά κυρίως σε έφηβους και δυστυχώς και σε όλο και μικρότερα παιδιά. Ανεβάζουν μανιωδώς και παρακολουθούν τα σχόλια και τις αντιδράσεις των άλλων και τρέφουν έτσι την αυτοεκτίμηση τους.
Ανακουφίζουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και κρύβονται πίσω από τα κινητά τους.
Οι έφηβοι είναι ευάλωτοι και επιρρεπείς σαν ομάδα λόγω της ευαίσθητης ψυχολογίας τους. Είναι γενικότερα σε αμφιβολία για την ταυτότητα τους και περισσότερη επιρροή έχουν σε αυτούς συνομήλικα άτομα. Με την εξαρτητική συμπεριφορά τους ‘φωνάζουν’ για βοήθεια. Μας φωνάζουν να τους μάθουμε τα όρια τους.
Μπορεί να αντιδρούν και να αντιστέκονται όμως οι έφηβοι χρειάζονται την οριοθέτηση και την καθοδήγηση.
Είναι χρέος μας να τους διδάξουμε τα όρια και την σωστή/λάθος συμπεριφορά διότι ασχολούμενοι με την οθόνη δεν έχουν την ευκαιρία να μεγαλώσουν φυσιολογικά, να ασχολούνται με το ελεύθερο παιχνίδι, με τη μουσική, την άσκηση, τις τέχνες. Αλλά και να βρίσκονται με φίλους. Αντί για αυτό διεκδικούν σχέσεις και φιλίες κρυμμένοι πίσω από το προφίλ τους και την ασφάλεια του δωματίου τους.
Τα παιδιά έχουν βασικό δικαίωμα στην ΑΣΦΑΛΕΙΑ και την ΠΑΙΔΕΙΑ. Δεν παρέχω ασφάλεια, δεν προστατεύω εάν επιτρέπω την πρόσβαση και δεν παρέχω τις δεξιότητες αυτοπροστασίας και το πλαίσιο συμπεριφοράς. Δεν παρέχω προστασία ένα δεν επιτηρώ και εάν δεν εποπτεύω την συμπεριφορά. Δεν θεωρείται παιδεία να προετοιμάζω το παιδί για να επιβίωση σε μια κοινωνία που ίσχυε στο παρελθόν. Η ψηφιακή κοινωνία είναι γεγονός και τα παιδιά μας συμμετέχουν σε αυτήν . Παιδεία λοιπόν είναι να τους εφοδιάσω με τις ψυχοκοινωνικές δεξιότητες για να μπορούν να επιβιώσουν σε αυτή.
Οπότε λογικό συμπέρασμα θα ήταν εφόσον είναι αυξημένοι οι παράγοντες ρίσκου σήμερα, τότε και εμείς θα πρέπει να εξελίξουμε τους παράγοντες προστασίας.
Αυτό γίνεται με την ψυχοεκπαίδευση, την οριοθέτηση και την πληροφόρηση παιδιών και οικογενειών για τα θέματα που τους αφορούν και κυρίως που αφορούν την ασφάλεια τους.
Καταλήγοντας θα ήταν καλό να σκεφτούμε την δική μας σχέση με τον ψηφιακό κόσμο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής . Ένα το πρώτο πράγμα που κοιτάζω το πρωί και το τελευταίο πριν πάω για ύπνο είναι το κινητό η μια συγκεκριμένη εφαρμογή τότε λέμε ότι είναι ώρα να επαναξιολογήσουμε τη σχέση μας με αυτό. Θα ήταν καλό να γίνει εφόσον είμαστε ζωντανά πρότυπα προς μίμηση για τα παιδιά μας. Είναι γεγονός ότι τα παιδιά ακούν πιο καλά τις πράξεις και συμπεριφορές παρά τα λόγια μας.
