Η αναγνώριση από τη Ρωσία των δύο αποσχισθεισών περιοχών της Ουκρανίας και η εισβολή που ακολούθησε επέσυρε την διεθνή καταδίκη και την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία από πλευράς Η.Π.Α και Ε.Ε. Ορθή και δίκαιη και η καταδίκη και η επιβολή κυρώσεων.
Το Διεθνές Δίκαιο και η τελική πράξη του Ελσίνκι κατοχυρώνουν την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα των κρατών και το απαραβίαστο των συνόρων. Παρά την ιδιαιτερότητα και το παρελθόν των σχέσεων Ρωσίας – Ουκρανίας, η παραβίαση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου όπως αποτυπώνονται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ δεν είναι ούτε ανεκτή ούτε διαπραγματεύσιμη.
Το μεγάλο ερώτημα που εγείρεται είναι αν η συγκεκριμένη ορθή αντίδραση στις αποσχιστικές ενέργειες, στις μονομερείς ανακηρύξεις ανεξαρτησίας, (U.D.I), και στην εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, αποτελεί μια πάγια πρακτική που εφαρμόζεται ομοιόμορφα και χωρίς διακρίσεις σε όλες τις περιπτώσεις. Ότι δηλαδή δεν υιοθετείται πολιτική «δύο μέτρων και σταθμών» στην βάση συμφερόντων και σκοπιμοτήτων.
Οι ομοιότητες της μονομερούς ανακήρυξης ανεξαρτησίας και αναγνώρισης καθώς και η στρατιωτική επέμβαση είναι αυτόδηλες και πασίδηλες με την περίπτωση της Κύπρου. Τουρκική εισβολή το 1974. Το 1983 μονομερής ανακήρυξη ανεξαρτησίας στην κατεχόμενη από την Τουρκία περιοχή της Κύπρου. Ακολούθησε η αναγνώριση από την Τουρκία. Είναι γεγονός ότι υπήρξε ομόθυμη καταδίκη από την διεθνή κοινότητα και υιοθετήθηκαν ισχυρά ψηφίσματα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Είναι όμως επίσης γεγονός ότι ουδεμία κύρωση υπήρξε επί της Τουρκίας για την έκδηλη και κραυγαλέα παρανομία της.
Ιδιαίτερα για την Ε.Ε είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, για μια χώρα που δεν είναι μέλος της Ε.Ε, την Ουκρανία, επιδεικνύεται ορθά ευαισθησία και άμεση επιβολή κυρώσεων επί της Ρωσίας. Την ίδια στιγμή στην περίπτωση της Κύπρου, που είναι μάλιστα χώρα – μέλος της Ε.Ε, ουδεμία κύρωση επί της Τουρκίας. Η πολιτική των «δύο μέτρων και σταθμών» σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.
Είναι δυνατό να είναι αξιόπιστη και φερέγγυα μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά; Όταν εξόφθαλμα παραβιάζονται αρχές και αξίες στο βωμό συμφερόντων και σκοπιμοτήτων; Όταν στο αίτημα της Κύπρου για κυρώσεις επί της Τουρκίας για τον αρξάμενο εποικισμό της Αμμοχώστου και τις παραβιάσεις των θαλασσίων συνόρων της, τα Ευρωπαϊκά συλλογικά θεσμικά όργανα παραμένουν άβουλα και ανενεργά;
Όταν η διεθνής και ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή κοινότητα συμπεριφέρεται επιλεκτικά και με καιροσκοπισμό για ομοειδή προβλήματα παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας πως αναμένουν την εμπέδωση αισθήματος δικαιοσύνης ανάμεσα σε λαούς και ανθρώπους;
Βέβαια, όταν στην περίπτωση της Ε.Ε γίνονται εισηγήσεις για άσκηση του δικαιώματος veto από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας για να ασκηθεί πίεση για επιβολή κυρώσεων επί της Τουρκίας, οι δικοί μας «σώφρονες και λογικοί» επικαλούνται την ανάγκη να συμπεριφερόμαστε «σοβαρά» και «υπεύθυνα». Δηλαδή να ανεχόμαστε και να σιωπούμε μπροστά στην κραυγαλέα πολιτική επιλεκτικής συμπεριφοράς των Εταίρων μας απέναντι σε παρόμοια προβλήματα. Στη βάση αδίστακτων συμπεριφορών και θλιβερών σκοπιμοτήτων.
Είναι ώρα μετά τα καταιγιστικά γεγονότα στην Ουκρανία (της απόσχισης – αναγνώρισης – Ρωσικής εισβολής) να θέσουμε τους Ευρωπαίους Εταίρους μας ενώπιον των ευθυνών τους. Οφείλουν να εγκαταλείψουν την πολιτική της δυσμενούς διάκρισης έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας – χώρας μέλους της Ε.Ε. Να επιβάλουν κυρώσεις επί της Τουρκίας για τις ίδιες παρανομίες που διαπράττονται από τη Ρωσία εις βάρος της Ουκρανίας.
Δεν νοείται ανοχή, αναστολές και δισταγμοί στην προβολή της απαίτησης για τερματισμό μιας εξωφρενικής επιλεκτικής συμπεριφοράς που επηρεάζει βάναυσα μια χώρα μέλος της Ε.Ε όπως είναι η Κύπρος.
Του Γιαννάκη Ομήρου,
Πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων
