Σε ένα χρόνο έχουμε προεδρικές εκλογές, την πιο σημαντική αναμέτρηση των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου.
Ο πρόεδρος της δημοκρατίας είναι ο απόλυτος άρχοντας βάσει του συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι μια Προεδρική Δημοκρατία.
Ο νυν πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε πως δεν θα επαναδιεκδικήσει το ανώτατο αξίωμα της Δημοκρατίας. Τι θα έκανε κάποιος έξυπνος πολιτικός, αν ήταν στη θέση του προέδρου του «κυβερνώντος κόμματος», του Δησυ, σχετικά με τον σχεδιασμό των επόμενων εκλογών, καλή ώρα ο Αβέρωφ; Πώς θα αυξήσει τις πιθανότητες για εκλογική επιτυχία του κόμματος του; Με συναγερμικό μάλιστα υποψήφιο; Όπως και στα στρατιωτικά επιτελικά γραφεία, γίνεται μια πλήρης ανάλυση της υπάρχουσας κατάστασης, των δεδομένων, και σχεδιάζεται ο καλύτερος υπό τις περιστάσεις τρόπος δράσης κατά τους επόμενους 12 μήνες, που ναι μεν θα αποτελεί σε γενικές γραμμές ”ευαγγέλιο” αλλά θα επιδέχεται αλλαγών κατά τη διάρκεια της πορείας υλοποίησης, ανάλογα με τα ”απρόβλεπτα” ή και τα νέα δεδομένα. Υπέρτατος στόχος η κατάληψη της εξουσίας. Με υποψήφιο από τον Δησυ μάλιστα!
Τα δεδομένα όμως βοούν, ο λαός βρίσκεται σε αναστάτωση, προπάντων σε σχέση με την υπάρχουσα διαφθορά. Ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει εισέλθει, λόγω της πανδημίας σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, υπάρχει γενική απαξίωση των πολιτικών, ειδικά της σημερινής κυβέρνησης. Το εθνικό πρόβλημα βρίσκεται σε τέλμα. Οι νέοι της Κύπρου δεν θέλουν να ασχολούνται, υπάρχει συν τοις άλλοις εμπεδωμένη η αντίληψη ότι στην Κύπρο προωθούνται οι μετριότητες σε όλο το φάσμα της λειτουργίας του κράτους, ειδικά από τους ”παλαιάς κοπής” πολιτικούς. Υπάρχει και το αντίπαλο δέος, η αντιπολίτευση, που μετά από μια δεκαετία θέλει και ελπίζει να επανέλθει στην εξουσία.
Το Ακελ είναι έτοιμο να συμπήξει συμμαχία με άλλα πολιτικά κόμματα, με υποψήφιο κοινής αποδοχής. Αυτό προκαλεί πρόβλημα στο Δησυ, που θέλει να διατηρήσει την εξουσία με δικό του υποψήφιο, τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Επιπλέον, η τακτική του Ακελ προσελκύει πολλούς υποψήφιους, ανεξάρτητους, κομματικούς, αλλά και αρχηγούς κομμάτων, που ελπίζουν, στη βάση ενός κοινού προγράμματος διακυβέρνησης, να χρηστούν υποψήφιοι. Ο πρώτος τη τάξει στο Ακελ Στέφανος Στεφάνου, ο πρόεδρος του Δήκο Νικόλας Παπαδόπουλος, ο Παμπορίδης, ο Δημητριάδης κ.α. Το ότι ανοίχτηκαν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ Ακελ, Δήκο, Ανεξάρτητων Προσωπικοτήτων και άλλων μικρότερων κομμάτων, το γεγονός από μόνο του, δημιουργεί μια δυναμική για κατάληξη σε μια κοινά αποδεχτή λύση. Στο κάτω-κάτω, οιεσδήποτε δυσαρέσκειες μπορούν (δυστυχώς) να επουλωθούν με την κατάληψη της εξουσίας, με υπουργικούς και άλλους πολλούς θώκους που προσφέρονται. Μήπως στο Ακέλ είναι τόσο αφελείς που να μην βλέπουν ότι, μια ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Στέφανου δεν τους παίρνει πουθενά; Μήπως δεν βλέπουν επίσης ότι η λύση Παπαδόπουλου θα πατώσει; Μήπως επίσης δεν υπήρξαν μετρήσεις για υποψήφιο (από τη Λευκωσία) που φαίνεται να συσπειρώνει εκτός του Ακελ και τον κεντρώο χώρο; Σίγουρα στο Ακελ δεν είναι αφελείς.
Υπάρχουν ομολογουμένως τα πιο πάνω δεδομένα. Υπάρχουν και οι δημοσκοπήσεις, που παρέχουν μεν πρόσκαιρες τάσεις του εκλογικού σώματος, έδειξαν όμως ότι στην Κύπρο δεν διαφοροποιούνται δραστικά με την παρέλευση σύντομου χρονικού διαστήματος, στην προκείμενη περίπτωση 12 μηνών! Οι δημοσκοπήσεις λοιπόν, που είδαν μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας εστιάζουν σε ένα σημείο: Ο παραιτηθείς υπουργός εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης προηγείται με μεγάλη διαφορά κάθε πιθανού ανθυποψηφίου στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Ερώτημα: Είναι ο Αβέρωφ τόσο αφελής που δεν μπορεί να ερμηνεύσει αυτήν την τάση; Πιστεύει με άλλα λόγια ότι ”εκτοπίζοντας” τον Χριστοδουλίδη θα ανοίξει το ”αυλάκι” των ψηφοφόρων προς τη δική του υποψηφιότητα; Είναι, επαναλαμβάνω τόσο αφελής που να θεωρεί ότι το 30 και βάλε τοις εκατόν, που προκρίνει σήμερα για πρόεδρο τον Χριστοδουλίδη, πρόσκειται μόνο στον Δησυ; Μπορεί πολλοί να διαφωνούν μαζί του, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο Αβέρωφ δεν είναι βλάκας, είναι ένας έξυπνος πολιτικός! Γνωρίζει σίγουρα ο Αβέρωφ πως η υποψηφιότητα του, ίσως πληρώσει τα σπασμένα της διακυβέρνησης Αναστασιάδη. Γνωρίζει επίσης ότι η αναμέτρηση του ιδίου μόνο με τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης, ίσως δώσει στον κύριο αντίπαλο του την προεδρία από τον πρώτο γύρο. Γνωρίζει ακόμη ο Αβέρωφ ότι η υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη μάλλον θα υπερισχύσει σε ψήφους της δικής του υποψηφιότητας και θα τον αφήσει εκτός δευτέρου γύρου, αλλά ένα θεωρεί σίγουρο. Με τη συμμετοχή Χριστοδουλίδη θα υπάρξει δεύτερος γύρος και εκεί θα παιχτούν όλα. Μήπως έδειξε ο Αβέρωφ Νεοφύτου στην πολιτική του καριέρα να έχει πρόβλημα να κάνει απότομη στροφή και να στηρίξει ο ίδιος και ο Δησυ, για τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών, κάποιον που αποτελεί ”σάρκα από την σάρκα μας”; Το έχει ξανακάνει άλλωστε!
Δυο πράματα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους μονομάχους και τα επιτελεία τους. 1. Ο μακράς διάρκειας προεκλογικός αγώνας δεν πρέπει να ζημιώσει τον τόπο και την προσπάθεια του να επιβιώσει μέσα από τα κτυπήματα που δέχεται, ειδικά η κρατική του υπόσταση και 2. Όποιος εκλεγεί στο τέλος, πρέπει να αλλάξει σωρεία μεθόδων διακυβέρνησης που διέγραψαν την πορεία της πατρίδας μας από το 1960. Τόσο σε ό,τι αφορά τη λύση του εθνικού προβλήματος όσο και την εσωτερική διακυβέρνηση.
Αντώνης Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου.
