Βγαλμένες σε ανύποπτο χρόνο στο ιστορικό κέντρο της Πάφου. Οι παραδοσιακοί χρωματισμοί ήταν ορυκτά όπως η ώχρα και το λουλάκι που ανακατώνονταν με το διάλυμα ασβέστη που ασβέστωναν τους τοίχους. Με διαφορετική τεχνοτροπία ίσως, αυτά χρησιμοποιήθηκαν και στον Ελληνικό χώρο αλλά και σε όλη τη Μεσόγειο.

Τα νεοκλασικά της Πάφου υπακούουν στις ίδιες αισθητικές και πρακτικές ανάγκες λοξοκοιτάζοντας τα νεοκλασικά της Αθήνας. Ο μάστρε Νικόλας Τσαδιώτης αντέγραψε μορφές που βρήκε στα παλαιοβιβλιοπωλεία του Μοναστηρακίου, του Τσίλερ και του Χάνσεν σύμφωνα με την προφορική παράδοση που έχουμε. Ομολογώ δε με συντριβή ότι δεν είμαι συγγενής του Τσίλερ όπως ερωτήθηκα και προωθώ τις μορφές και τα χρώματα που έστησε αποκλειστικά επειδή είναι ότι γνησιότερο μπορούμε να βρούμε για το λεξιλόγιο του νεοκλασικισμού.

Πρέπει να δε να εκφράσω την εκτίμηση μου προς τους συναδέλφους της Επιτροπής Αισθητικού Ελέγχου του Δήμου Πάφου για το συνθετικό και συναινετικό τρόπο με τον οποίο στήθηκε με πολλή δουλειά και κόπο η πρόταση, πολύ κοντά στο πνεύμα και το λεξιλόγιο που αρμόζει στα κτίρια. Και ναι, αφου το ψάξαμε από κάθε πλευρά, το γκρίζο του Α΄Λυκείου ήταν μια μεγάλη αστοχία