Και κάπου εδώ ο κύκλος ως μέλος του Δ.Σ. του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού έκλεισε.

Ξεκίνησε στην Ολυμπιάδα του Ρίο 2016 και έκλεισε στο Τόκιο 2021 (ας όψετε η πανδημία). Πόσα μπορείς να υλοποιήσεις,  να μάθεις, να πάθεις, να λυπηθείς, να χαρείς μέσα σε 5 χρόνια;

Η απάντηση είναι ότι και να γινόταν να προχωράς μπροστά. Να είσαι χρήσιμος και όχι κατ’ ανάγκη αρεστός. Γι’ αυτό αν καμιά φορά το «παφίτικο ταμπεραμέντο» μου υπερτέρησε δεν ήταν για κακό. Αν έκανα λάθη; Ναι, αλλά το να κάνεις κάτι και να το κάνεις λάθος είναι δέκα φορές πιο παραγωγικό από το να μην κάνεις τίποτα.

Αποχωρώ από το αξίωμα με τη συνείδηση μου ήσυχη, με νέους φίλους, συνεργάτες, ρομαντικούς και μη του αθλητισμού αλλά και πιθανότατα εχθρούς.

Δεν αποχωρώ όμως από τον αθλητισμό και την αθλητική διοίκηση γιατί αφήσαμε πολλά με πολλούς στη μέση και για το καλό του αθλητικού οικοδομήματος η προσπάθεια πρέπει να συνεχίσει. Ευχαριστώ όλους που με εμπιστεύτηκαν, που συνεργαστήκαμε, που τσακωθήκαμε, που διαφωνήσαμε που συμφωνήσαμε και γενικά που δουλέψαμε για τον αθλητισμό μας.

Ο αθλητισμός μας χρειάζεται και άλλες τομές, επιπλέον στήριξη (όχι κατ’ ανάγκη κρατική) αλλά πρώτιστα πρέπει να «συγυρίσει» το ίδιο του το σπίτι, να το εκμοντερνίσει και μετά να έχει απαιτήσεις. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε. Ας κάνουμε κάτι σήμερα για το οποίο ο μελλοντικός μας εαυτός (ο αθλητισμός) θα μας ευχαριστεί.