Ο Αλέξανδρος Ταλιώτης καταθέτει την ψυχή του και μιλά για το μεγάλωμα των παιδιών με διαζευγμένους γονείς… για την γονική αποξένωση αλλά και για τις δυσκολίες ….που προκύπτουν από το χωρισμό των γονιών….
Ένας πατέρας μιλάει για την γονική αποξένωση και καταθέτει την ψυχή του.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι διαζευγμένοι ως προς την επικοινωνία με τα παιδιά τους είναι κάποιες από τις απαντήσεις του.
Πόσο δύσκολο είναι το μεγάλωμα ενός παιδιού από τον πατέρα και πόσα παιδιά έχετε;
Είμαι πατέρας τριών παιδιών. Παρά το ότι η μοίρα και οι οποίες συνθήκες οδήγησαν σε χωρισμό των δύο γονιών, με παρατεταμένη έλλειψη στοιχειώδους επικοινωνίας τολμώ να πω, με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να εκλείψει από το μυαλό μου η προτεραιότητα που είχε και πρέπει να έχει η διατήρηση της ψυχικής υγείας των παιδιών.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε ;
Έχοντας μάθει να βλέπω και να εκτιμώ τα πράγματα κάτω από θετικό φακό, για ένα γονιό, είτε τη μητέρα είτε τον πατέρα, η ευθύνη για το μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι δύσκολη από μόνη της, ειδικά αν από την πρώτη μέρα που ο Θεός τα ευλόγησε να έρθουν στη ζωή μας ήμασταν δίπλα τους και εξασκούσαμε ισότιμα και με θετική διάθεση το γονικό μας ρόλο. Τα όποια θέματα προκύπτουν κατά καιρούς, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως περαστικά και να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα σκεπτόμενοι την ηρεμία που ένα χαμόγελο ή μια αγκαλιά με τα παιδιά σου μπορεί να σου προσφέρει.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε ;
Οι όποιες δυσκολίες δεν προκύπτουν μέσα από την αφοσίωση και την ισορροπία επαγγελματικής/οικογενειακής ζωής που πρέπει να προσαρμόσει στη ζωή του ένας γονιός που είτε μόνος/η είτε από κοινού με τον άλλο γονιό (ασχέτως επιπέδου επικοινωνίας/συνεργασίας μεταξύ τους) μεγαλώνει τα παιδιά του. Ως δυσκολίες, θεωρώ σημαντικές τις οποίες ενέργειες γίνονται και μπορούν να έχουν αρνητική επίδραση στην ψυχοσωματική υγεία των παιδιών. Ως τέτοιες, δυστυχώς, είναι και οι οποίες εντάσεις μεταξύ δύο γονιών που είτε ο ένας είτε και οι δύο δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως το τέλος μιας συζυγικής σχέσης δεν σημαίνει και το απόλυτο τέλος της “οικογενειακής” σχέσης, όπου από κοινού, έχουν την ευθύνη να διατηρούν ένα ελάχιστο επίπεδο συνεργασίας, αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανόησης σε ότι αφορά την ανατροφή των παιδιών, καθότι ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ έχουν προτεραιότητα. Ανεπιφύλακτα, τονίζω πως τέτοιες εντάσεις δημιουργούνται λόγω νοοτροπίας, παρωχημένων αντιλήψεων, έλλειψης αποδοχής και υποβάθμιση της σημασίας της ισότιμης και απρόσκοπτης παρουσίας και των δυο γονιών (εκεί που και οι δύο συνεχίζουν να είναι Υγιείς, Ικανοί και Διαθέσιμοι) στη ζωή του κάθε παιδιού, πράγμα το οποίο μεγεθύνεται αν και εφόσον η μία ή και οι δύο πλευρές οδηγηθούν σε Δικαστικές διαδικασίες, συνήθως κατόπιν παραινέσεων από δικηγόρους, η προτεραιότητα των οποίων θα έπρεπε να είναι η σωστή επεξήγηση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του κάθε γονιού και η εξώδικη και φιλική διευθέτηση των όποιων διαφορών. Αυτού του είδους συμπεριφορές και ενέργειες είναι που δημιουργούν ένταση και πολύ εύκολα μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα τα οποία έχουν αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη του κάθε παιδιού, όπως η σιωπηλή μάστιγα της Γονικής Αποξένωσης, η οποία πιβάλλεται να αντιμετωπίσει κατά άμεσο και αποφασιστικό τρόπο.
Το μεγάλωμα των παιδιών με τον έναν εκ των δύο γονιών είναι μειονέκτημα;
Tο μεγάλωμα ενός παιδιού από τον ένα γονιό και μόνο, τη στιγμή που ο άλλος είναι Υγιής, Ικανός και Διαθέσιμος, φυσικά και είναι μειονέκτημα και αυτό είναι και επιστημονικά αποδεδειγμένο, μέσα από δεκάδες μελέτες διεθνώς. Αυτό είναι παραδεκτό σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και οι όποιες φωνές περί του αντιθέτου, οφείλουν να αρχίσουν να βάζουν τα όποια αλλότρια συμφέροντα στο περιθώριο… Τα οφέλη της από κοινού ανατροφής ενός παιδιού είναι εμφανή και το βλέπω και εγώ προσωπικά από το δεσμό που διατηρώ και ενδυναμώνεται μέρα με τη μέρα με το μικρότερο μου παιδί. Ένας γονιός ο οποίος έχει ελάχιστη επαφή με το παιδί του, προσπαθεί μέσα σε αυτά τα στενά πλαίσια να ικανοποιήσει ένα μεγάλο αριθμό αναγκών και “θέλω” του παιδιού του, πράγμα το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε μια πλασματική, ποιοτικά, σχέση. Ο γονιός που δεν καθίσταται απλά “επισκέπτης” ή “baby–sitter“, αλλά αναλαμβάνει καθήκοντός το δικό του κομμάτι της Παροχής Γονικής Φροντίδας στα παιδιά του, θα δώσει τη σημασία που χρειάζεται σε όλες τις πτυχές της ζωής του παιδιού του (εκπαίδευση, υγεία, ψυχαγωγία, κοινωνική ζωή, κτλ) και όχι μόνο στην ικανοποίηση πρόσκαιρων αναγκών για να επιδεικνύει μια φαινομενικά χαρούμενη κατάσταση.
Σημαντικός ο ρόλος του πατέρα ;
O ρόλος του πατέρα, όπως και της μητέρας, είναι εξίσου σημαντικός στη ζωή των παιδιών από την ημέρα της γέννησης τους, τονίζοντας πάντα πως είναι Ικανοί και Διαθέσιμοι. Ο κάθε γονιός, σε περίπτωση που καταλήξει να είναι μόνος, έχει την ευθύνη να θέσει ως προτεραιότητα τα παιδιά του. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει την υποχρέωση να βρει τον τρόπο ενθάρρυνσης και διατήρησης της σχέσης των παιδιών με τον άλλο γονιό και τη διατήρηση ενός πλαισίου συνεργασίας για το καλό των παιδιών.
Πως αντιμετωπίζει η κοινωνία εσάς και τα παιδιά σας ;
H κοινωνία μας είναι μικρή και το πως σε αντιμετωπίζει γνωρίζοντας πως ως γονιός είσαι απολύτως ή εν μέρει μόνος, εξαρτάται απόλυτα από τον εαυτό σου. Κανένας δεν πρέπει να μεγαλώνει τα παιδιά του σκεπτόμενος αν κάτι θα σχολιαστεί από τον κόσμο, αλλά πολύ απλά, θα πρέπει να αφοσιώνεται μόνο στο πως θα καθοδηγήσει όσο πιο σωστά γίνεται το παιδί του στα σημαντικά αυτά στάδια της ζωής του, πώς θα το βοηθήσει να διαμορφώσει ένα χαρακτήρα που θα σέβεται το συνάνθρωπο του και πώς θα το βοηθήσει να ξεδιπλώσει και αναπτύξει τις δικές του ικανότητες. Το μόνο που χρειάζεται από την κοινωνία είναι να συμπεριφέρεται στον κάθε γονιό και στο κάθε παιδί με την ίδια αγάπη που θα επιδείκνυε προς τον οποιοδήποτε.
Τι χρειάζεται ένας πατέρας για να μεγαλώσει το παιδί του;
Τι χρειάζεται ένας πατέρας για να μεγαλώσει το παιδί του? Τίποτα περισσότερο από ένα χαμόγελο και πολλή αγάπη στην καρδιά του! Όπως ισχύει και για την κάθε μητέρα. Τα παιδιά δεν ζητάνε πολλά. Θέλουν απλά την προσοχή μας, την αγάπη μας και την αγκαλιά μας. Οτιδήποτε άλλο πηγάζει από τη σχέση και το δεσμό που δημιουργείται από αυτά. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται μια μακροχρόνια σχέση που δίνει νόημα σε κάθε ενέργεια και κάθε σκέψη.
Γονική Αποξένωση- Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι διαζευγμένοι ως προς την επικοινωνία με τα παιδιά τους ;
Η Γονική Αποξένωση είναι μια σιωπηλή μάστιγα η οποία εξαπλώνεται μέρα με τη μέρα, κυρίως σε περιπτώσεις χωρισμού των δύο γονέων. Ασχέτως του ποια πλευρά επηρεάζεται κατά κύριο λόγο, σημαντικό είναι να τονιστεί ότι επηρεάζει και μπαμπάδες και μαμάδες. Η ουσία, όμως, είναι πως τα θύματα αυτού του ΥΠΑΡΚΤΟΥ φαινομένου είναι τα παιδιά, τα οποία υπόκεινται βαθιά τραύματα, τα οποία ίσως να μην αντιλαμβάνομαι ούτε τα ίδια πριν να είναι αργά. Παρά το ότι μελέτες, ψυχολόγοι, αλλά και Δικαστικές αποφάσεις τόσο στην Κύπρο όσο και στο ΕΔΔΑ έχουν επισημάνει και χαρακτηρίσει τη Γονική Αποξένωση ως μια μορφή Κακοποίησης/Ψυχολογικής Βίας, κάποιοι κύκλοι είτε αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, είτε συνειδητά επιλέγουν να το υποβαθμίσουν, καθότι η αναγνώριση του είτε θα τους εξέθετε είτε θα πήγαινε ενάντια στον τρόπο που έχουν μάθει να λειτουργούν και να συμβάλλουν στη διαιώνιση αυτών των περιπτώσεων. Στις περιπτώσεις όπου εμφανίζεται η Γονική Αποξένωση, καθίσταται πολύ δύσκολο για ένα γονιό να παρέχει όπως πρέπει τη Γονική φροντίδα στο παιδί του και χρειάζεται τεράστια ψυχική δύναμη και συγκρατημένη επιμονή για να συνεχίσει να αγωνίζεται για να διασφαλίσει το απλό αλλά σημαντικότερο δικαίωμα του παιδιού του στην Οικογενειακή Ζωή.
Πιο είναι το μήνυμα που θέλετε να δώσετε στις αρμόδιες Αρχές, την Κοινωνία, τους γονείς?
Το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι απλό: η παροχή φροντίδας, απλόχερης Αγάπης, στήριξης και καθοδήγησης στο κάθε παιδί, είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του κάθε παιδιού και όχι θέμα “προτίμησης” του όποιου γονέα. Προτεραιότητα ΠΑΝΤΑ έχει το τι είναι καλό για τα παιδιά και με αυτό το φακό θα πρέπει να αντιμετωπίζονται περιπτώσεις που οικογένειες οδηγούνται σε διάσπαση. Αυτό θα πρέπει να έχουν υπόψη τους οι γονείς και όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να προωθούν και να στηρίζουν ακριβώς την απρόσκοπτη ανατροφή των παιδιών και από τους δύο γονείς. Όσο για την Κοινωνία, θα πρέπει να μάθει να αντιδρά και να επισημαίνει τις λανθασμένες συμπεριφορές του οποιουδήποτε και να μην κλείνει τα μάτια. Οι γονείς που επηρεάζονται ή που προβαίνουν στις όποιες ενέργειες χρειάζονται και αυτοί σχετική καθοδήγηση ή στήριξη πολλές φορές και οι μόνοι που μπορούν να συμβάλουν σε αυτό είναι τα άτομα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι κοντά τους και δεν θα διστάσουν να τους κρίνουν όταν κάνουν λάθος. Με αυτό τον τρόπο και μόνο θα αλλάξουν οι νοοτροπίες του παρελθόντος και θα μπορέσουμε να μεταφέρουμε την προσήλωση στο τι είναι καλό για τα Παιδιά και όχι αν θα πρέπει μέσα από μια διαμάχη να βγει ένας “νικητής” και ένας “χαμένος”. Σε τέτοια περίπτωση, μόνο χαμένοι βγαίνουν και αυτοί είναι τα ίδια τα Παιδιά.
Σημειώνεται πως η 20η Ιουνίου ήταν η ημέρα της γιορτής του πατέρα. Είναι παγκόσμια γιορτή που τιμώνται οι μπαμπάδες όλου του κόσμου. Είναι κινητή εορτή όπως άλλωστε και η γιορτή της μητέρας. Αν και τους πατεράδες αλλά και τις μητέρες μας τους αγαπούμε κάθε μέρα εντούτοις η μέρα της γιορτής τους είναι ιδιαίτερη.Ο Αλέξανδρος Ταλιώτης είναι ένας απ’ αυτούς …