Οι μαύρες αναμνήσεις από τις τρικυμιώδεις εποχές, δημιουργούν την υποχρέωση να περάσουμε το δικό μας μήνυμα στις νέες γενιές.
Η αποφράς επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, μας επιβάλλει το χρέος να αναδείξουμε τα ιστορικά διδάγματα για τον Ελληνισμό γενικότερα…
Δίδαγμα πρώτον: οφείλουμε να καθιστούμε διαρκώς σαφές ότι είναι αδιανόητο –και συνιστά, πέραν των άλλων, μέγιστη υποκρισία και στυγνή παραβίαση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου– η Κύπρος, ισότιμο κράτος-μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, να τελεί υπό στρατιωτική κατοχή…
Δίδαγμα δεύτερο: ο εθνικός κορμός υπέστη βαρύτατα πλήγματα με τη σύμπτωση της υποχώρησης των στηριγμάτων της δημοκρατίας και της διχόνοιας και του διχασμού, μέσα από την ολέθρια πρόταξη Κυπρίων έναντι του κοινού και δημόσιου συμφέροντος.
Δίδαγμα τρίτο: η σύγχρονη πικρή εμπειρία του ’74 μας κάνει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι η ενότητα είναι πιο αποδοτική όταν μας επιτρέπει να αδράξουμε, υπό ομαλές συνθήκες, τις ιστορικές ευκαιρίες που μπορούν να καθορίσουν τους άξονες του εθνικού μας μέλλοντος. Και όχι να αποφεύγουμε, στο χείλος του γκρεμού, εθνικές καταστροφές, οι οποίες δεν θα έπρεπε καν να έχουν φανεί στον ορίζοντα, αφού μάλιστα γνωρίζουμε καλά ότι μια τέτοια νοοτροπία ευθύνεται για όλες τις επώδυνες εθνικές μας οπισθοδρομήσεις.
Μια τέτοια αρνητική εξέλιξη είναι και το θέμα της Αμμοχώστου. Μόνο με σύμπνοια, εθνική συνεννόηση και κατανόηση των δυσκολιών και των κινδύνων, μπορούμε να ατενίζουμε το αύριο με μεγαλύτερη αισιοδοξία αλλά και με στέρεο αίσθημα ιστορικής ευθύνης…
Ας αφήσουμε λοιπόν τα ψευδοδιαλύματα και τον ψεύτικο πατριωτισμό και ας δούμε πως μπορούμε να χαράξουμε πολιτικές που θα βοηθήσουν τον τόπο και το Λαό μας. Η απελευθέρωση της πατρίδας μας περνά μέσα από τη σύνεση και την λογική…
