Της Ερμίνα Μάη
Σε αποχαιρετήσαμε Μιχάλη,
Αδελφέ, Γιατρέ, Άνθρωπε, Μαχητή, Α προσκύνητε, την Τετάρτη 9 Ιουνίου 2021.
Εκεί ,παρόντες και οι εν ζωή συναγωνιστές σου του 361 Τ.Π., πλήθος κόσμου, παρά τα μέτρα για την πανδημία, στην εκκλησία και στο κοιμητήριο της γενέτειράς σου Γεροσκήπου, εκεί μαζί με τους γονείς σου ενταφιάστηκες, όχι μακριά από τον αγαπημένο σου Χρίστο Μάη, τον πατέρα μου.
Μιχάλη,
Ήσουν μια όαση στην εποχή της …ξηρασίας, γνήσιος, αυθεντικός, γενναιόδωρος, ανθρωπιστής. Ήσουν μια γενναία και ανυπότακτη ψυχή, που άφησες βαθύ σημάδι, σε όσους σε γνώρισαν.
Θα θυμάμαι πάντα τις συζητήσεις μας, κυρίως αυτές, στο τραπέζι του αδελφικού σου φίλου Γιώργου Μάη και το κλασικό «Μίλα Μαούα».
Το λεξιλόγιο φτωχό, αυτή την ώρα, για να αποτυπωθούν στο χαρτί οι σκέψεις, τα συναισθήματα…
Σε αποχαιρετήσαμε μεν, πλην όμως όσο ζούμε όλοι όσοι είχαμε την τιμή να μας αποκαλείς φίλους και οικογένειά σου, ξεκινούμε μια σχέση σε … άλλη διάσταση.
Με σεμνότητα και ταπεινότητα, ακολουθώντας το παράδειγμά σου. Ένας ζων Ήρωας ήσουν του βρώμικου 1974, υπερασπιστής του συμβόλου της ανεκπλήρωτης Ελευθερίας μας, του ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟΥ, άφησες και εσύ « τ΄ αποτύπωμα απ΄ τα άρβυλά σου…»
Μα και οι φυλακές των Αδάνων, όπου κρατήθηκες, φυλακισμένος μα … Λεύτερος, στοιχειωμένες θάναι για πάντα από τις κραυγές των βασανιστηρίων σου, αλλά και από το τραγούδι σου « Σώπα , Όπου Νάναι θα Σημάνουν οι Καμπάνες…».
Εσύ το πίστευες, το αμφισβητούν ,όμως, οι ανιστόρητοι ριψάσπιδες, που θαρρούν πως 47 χρόνια κατοχής είναι πολλά, αφού προσεγγίζουν την Ιστορία με τα μίζερα μέτρα της μικρόψυχης και ιδιοτελούς ύπαρξής τους.
Δεν θα σου πω τα λόγια τα… μεγάλα, που απεχθανόσουν Μάρκου. Σου λέω μόνο τούτο, όσοι σε αγαπήσαμε θα τιμήσουμε μέχρι τελευταίας αναπνοής τις σφαίρες, που στόχευσαν τον εχθρό, από το τιμημένο σου Bren και αυτές των συμ – μαχητών σου του 361 Τ.Π., καθώς και όλων των επιφανών και κυρίως, των αφανών Ηρώων, που όπως και εσύ ΔΕΝ ΕΞΑΡΓΥΡΩΣΑΝ τους Αγώνες τους, ούτε με αξιώματα, ούτε με παράσημα, αλλά ούτε και με συντάξεις τιμής…
Μιχάλη Μάρκου,
Αδελφέ, ΑΞΙΟΝ ΤΕΚΝΟΝ, της προδομένης ιδιαίτερής μας Πατρίδας, έχε γειά… προς το παρόν…
