Άκρως συγκινητική ήταν η αποχώρηση του Γιώργου Θεοδοσίου από την προεδρία του συλλόγου Ευαγόρας Παλληκαρίδης κατά την χθεσινή γενική συνέλευση τιυ συλλόγου.
Ο κ. Θεοδοσίου με δάκρυα στα μάτια, αποχαιρέτησε φίλους και συνεργάτες, τονίζοντας οτι ο Σύλλογος υπήρξε και θα υπάρχει σαν ζωντανή και υπολογίσιμη οντότητα, απαιτώντας σεβασμό προς το πρόσωπό του ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη αλλά και σε όλους τους αγωνιστές του έπους 1955-1959.
Αυτούσια η ανάρτηση του.
“Aγαπητα μέλη του συλλόγου Ευαγόρα Παλληκαρίδη,
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους από βάθος καρδιάς για την στήριξη αλλά και την κατανόηση σας όλα τα χρόνια της θητείας μου ως Προέδρου . Θέλω όμως να ευχαριστήσω ειδικότερα όλους που υπηρέτησαν ως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου από την έναρξη της θητείας μου μέχρι σήμερα. Επίσης να ευχαριστήσω για την άψογη συνεργασία με το λογιστικό γραφείο Γιαννάκη Λαζάρου, δικηγορικό γραφείο Φιλιππου, Παπακλεοβουλου, ΜΜΕ, Χορηγους μικρούς και μεγάλους, συμπαραστάτες σε πολλά θέματα και προβλήματα που υπήρχαν στο σύλλογο, αν μπω σε ονοματολογία σίγουρα θα κανω λαθος ξεχνώντας κάπιον έτσι δεν θα το πράξω. Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω τον μαέστρο τους χωροδους τους ποδηλάτες αθλητές μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αξιότιμο πρόεδρο της Κυπριακής δημοκρατίας, αρχιεπίσκοπο Κύπρου και στον Μητροπολίτη Πάφου, σε υπουργούς Κύπρου και Ελλάδος, στον Μανώλη Στεργιούλη που άοκνα ταξιδεύει τον ήρωα σε όλα τα μήκη και πλάτη του Ελλαδικού χώρου, δημάρχους Πάφου και Γεροσκήπου καθώς και τα συμβούλια τούς, αδέρφια του ήρωα και συναγωνιστές του ήρωα.
Αγαπητοί φίλοι εμφανίζομαι σήμερα ενώπιον σας με καθαρή την καρδιά και την συνείδηση ότι δεν έβλαψα τουλάχιστον συνειδητά και δεν αδίκησα κανένα καθηκόντων μου. Αν όμως παρά ταύτα κάποιος από σας έχει αντίθετη άποψη , του ζητώ προκαταβολικά συγνώμη.
Μέσα από μια μακρόχρονη θητεία σίγουρα θα έχουν γίνει και λάθη και παραλείψεις, εκείνο όμως για το οποίο θέλω να σας διαβεβαιώσω είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ καμία σκοπιμότητα. Υπεράνω όλων ήταν το συμφέρον του Συλλόγου. Πιστεύω ότι δώσαμε δεν πήραμε από τον Σύλλογο.
Υπήρξαν στιγμές πραγματικά, που αισθανόμουν, όταν ανέλαβα την Προεδρία του Συλλόγου, ότι ανέβαινα ένα κακοτράχαλο ανηφορικό δρόμο. Όμως το μεγαλείο του συλλόγου Ευαγόρα Παλληκαρίδη και η αγάπη η δική σας και η βαθιά πιστεύω συναίσθηση του καθήκοντος μου έδιναν την δύναμη να προσπεράσω αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο και να φτάσω στο τέρμα της διαδρομής, το οποίο τέρμα είναι η ημερομηνία λήξεως της παρούσας θητείας μου, όπου πλέον δεν θα είμαι υποψήφιος Πρόεδρος. Παραδίδοντάς την σκυτάλη στο νέο ΔΣ με καλύτερους οικονομικούς οιωνούς.
Αγαπητά μέλη να μας κρίνετε, ή μάλλον να με κρίνετε, καταλογίζοντας αποκλειστικά σε μένα την ευθύνη για τα όσα δεν κατορθώσαμε, στην κυριολεξία όμως για τα όσα δεν κατόρθωσα να κάνω. Όμως για την άσκηση της κριτικής αυτής πρέπει να είμαστε συγκεκριμένοι και να πούμε τι ήταν αυτό που παραλείψαμε να κάνουμε ενώ είχαμε την δυνατότητα και την δύναμη να το πράξουμε. Αναλογγηστητε μονο απόρροια της γενικευμένης κρίσης αρχών, αξιών, οικονομίας κουρέματος και λοιπών που μαστίζει την χώρα μας και την επαρχία μας. Στην μακρόχρονη πορεία ο Σύλλογος μας υπήρξε και θα θα υπάρχει σαν ζωντανή και υπολογίσιμη οντότητα, απαιτώντας σεβασμό προς το πρόσωπο του ήρωα Ευαγόρα Παλληκαριδη αλλά και σε όλους τους αγωνιστές του έπους 1955-1959.
Εύχομαι στο νέο ΔΣ πολλές επιτυχίες και να συνεχίσουν τον αγώνα με φάρο τους τις παρακαταθήκες του ήρωα.
Υ.Γ Σήμερα με την λήξη τής συνέλευσης συγκινητικά τα λόγια του συναγωνιστεί του ήρωα “πραγματικά ταξίδεψες τον σύλλογο αντάξια στα πιστεύω του Βαγορή”
Θα παραμείνω και μετά το πέρας της θητείας μου κοντά στον Σύλλογο όποτε με χρειαστεί ως απλός στρατιώτης.
