Η Ελλάδα, και είναι προς τιμή της αυτό, πάρα τις μακροχρόνιες οικονομικές της δυσκολίες, έχει παραχωρήσει τιμητικό ισόβιο επίδομα ύψους €200- μηνιαία σε όσους έλληνες πολέμησαν στην Κύπρο κατά τα γεγονότα του ’63-64 και ’74, επιπρόσθετα των θεσμοθετημένων συντάξεων που ήδη καταβάλει.

Στην Κύπρο, οι δικές μας εκάστοτε κυβερνήσεις και η νομοθετική εξουσία, ουδέποτε μέχρι σήμερα παραχώρησαν παρόμοιο τιμητικό επίδομα.

Η “Κίνηση Κυπρίων Πολεμιστών 1974” που τους αντιπροσωπεύει, πρέπει άμεσα να ζητήσει την αναθεώρηση των τιμητικών επιδομάτων των εθνοφρουρών που υπηρέτησαν το ’74 την Εθνική Φρουρά, κάποιοι μέχρι και 39 ολόκληρους μήνες, σε συνθήκες πολέμου. Η πλειοψηφία αυτών των εθνοφρουρών προερχόταν από τα φτωχά στρώματα της κυπριακής κοινωνίας, ήταν νεαρά παλικάρια που δεν κρύφτηκαν μέσα στις πρεσβείες ή όπου αλλού, προκειμένου να ξεφύγουν από την κόλαση του πολέμου ή δεν ήθελαν οι ίδιοι να γυρίσουν την πλάτη τους στα δύσκολα της πατρίδας τους. Δήλωσαν παρόν, πολέμησαν, κινδύνεψαν και ήταν πρόθυμοι να δώσουν και την ζωή τους για την πατρίδα τους. Η ζωή και η προσφορά αυτών των ανθρώπων προς την πατρίδα, σαφώς και δεν αξίζει μόνο το ποσό των €40- τον μήνα που είναι ο μέσος όρος του τιμητικού κρατικού επίδοματος που λαμβάνουν, κάποιοι μάλιστα παίρνουν το ποσό των €8, €10 ή €15 ευρώ.

Η Δημοκρατία, ως ελάχιστη ανταμοιβή και αναγνώριση της προσφοράς τους για την μακροχρόνια θητεία τους, όφειλε να είχε ορίσει ένα αντάξιο της προσφοράς τους αξιοπρεπή ποσό επιπρόσθετα από την σύνταξη τους, και ειδικά για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Επίσης, το κράτος, όφειλε να είχε προ πολλού ακυρώσει την αποκοπή του 12% λόγω πρόωρης συνταξιοδότησης σε όσους πολέμησαν το ΄74.

Οι συγκεκριμένοι αγωνιστές αξίζουν πολύ περισσότερα από όσα τους έχουν αναγνωριστεί, αποτελεί εθνικό μας χρέος να τους επιδείξουμε τον ελάχιστο, τον δέοντα σεβασμό, άσχετα αν πρόθεση του αγώνα και της προσφοράς τους δεν ήταν το χρηματικό επίδομα.