Γεννήθηκε στο χωριό Πολέμι της επαρχίας Πάφου στις 20/10/1933 από τον Χαράλαμπο Σάββα Κωμοδρόμο και την Ελένη Δημήτρη Κούτσιου.
Όταν τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο, ακολούθησε τον πατέρα του στη γεωργία. Έγινε ζευγολάτης, αυτό συνηθιζόταν τότε εξάλλου.
Όταν η εκκλησία του Κύκκου έδωσε κάποια οικόπεδα στους Πολεμίτες, ο Χαράλαμπος αγόρασε μερικά εκ των οποίων στο ένα έκτισε καφενείο και έτσι ο Αντώνης ανάλαβε και τη λειτουργία του εκτός από τις γεωργικές του ασχολίες. Σαν νεαρός ασχολείτο επίσης και με το κυνήγι, το αγαπημένο του χόμπι.
Σαν έφτασε η χρονιά του 1955, εντάχθηκε στον αγώνα του 1955-1959 κατά των Άγγλων όπου και έγινε μέλος της Ε.Ο.Κ.Α χωρίς κανένα δισταγμό. Η δράση του ενεργή σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς του αγώνα, μεγαλύτερη από πολλούς άλλους αγωνιστές και πατριώτες. Για αυτό και ξεχώρισε μετά τον εν λόγω αγώνα αποκαλούμενος ως «ο ένας από τους λίγους».
Μετά τον αγώνα συνέχισε με τον λόγο του να έχει μεγάλη πέραση παντού σε όλο το νησί. Η πολιτεία αναγνωρίζοντας την προσφορά του και τον προσωπικό του αγώνα για την Κύπρο, τον διόρισε γραμματέα στο Συμβούλιο Βελτιώσεως Πολεμίου, ορίζοντάς τον Δήμαρχο στην κοινότητα. Από εκεί του μένει και το επίθετο «Δήμαρχος» μιας και όλοι στην περιοχή τον ήξεραν ως ο Αντωνής ο δήμαρχος.
Με την Τουρκική ανταρσία του 1963-1964 ο Αντώνης και πάλι αναλαμβάνει δράση έχοντας την ευθύνη όλης της περιοχής. Στο Πολέμι οργανώνει με την βοήθεια και άλλων αγωνιστών μια Διμοιρία, πλήρως εξοπλισμένη με σκοπό την προστασία όλων των κατοίκων της περιοχής. Κι αργότερα η Διμοιρία γίνεται Λόχος – ο ξακουστός 85ος λόχος Πολεμιού. Τόσο η Διμοιρία όσο και αργότερα ο Λόχος εκπαιδεύτηκαν στρατιωτικά από τον Αντώνη. Πολέμησε με σώμα και ψυχή ξανά ενάντια στον εχθρό για τα ιδανικά της ελευθερίας της πατρίδας μας.
Επίσης και σαν Δήμαρχος ήταν πολύ πετυχημένος. Βοηθούσε όλο τον κόσμο μέσα στα πλαίσια της λογικής, ενώ φρόντιζε και για το καλό της κοινότητας. Ιδιαίτερα αγαπητός, πάντα με τον τρόπο του προσπαθούσε για το καλό όλων με την ανθρωπιά να τον χαρακτηρίζει σε όλες τις πράξεις του.
Μέσα σε όλα αυτά αξίζει να αναφερθούμε και στην οικογένεια που δημιούργησε ο Αντώνης αμέσως μετά τον αγώνα του 55-59 με την Μαρία Ανδρέου. Μαζί απέκτησαν 4 παιδιά και 9 εγγόνια. Η πόρτα του σπιτιού τους στο Πολέμι δεν έκλεινε ποτέ. Μαζί με τα παιδιά τους μπαινόβγαιναν και όλα τα παιδιά της γειτονιάς γεμίζοντας την αυλή χαρά, φωνές και παιχνίδι. Αν ρωτήσει κανείς την οικογένειά του για τον ίδιο, μόνο αισθήματα περηφάνιας και θαυμασμού θα πουν ότι έχουν για τον αγαπημένο τους πατέρα και παππού. Πλούσιο το έργο που τους άφησε!
