“Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας συνιστά ένα τεράστιο πρόβλημα για την Κύπρο μας το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα γιατί εάν συνεχιστεί αυτή η αρνητική εξέλιξη οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην γήρανση του πληθυσμού, μια δυσμενέστατη εξέλιξη για την πατρίδα μας ως προς την πληθυσμιακή προοπτική μας.

Το οξύτατο πρόβλημα που δημιουργείται στην μη κατεχόμενη Κύπρο είναι ότι ο αριθμός των παιδιών παραμένει από το 1975 κάτω από το 2,1 κατά γυναίκα, όριο που χρειάζεται για εξασφάλιση αναπλήρωσης του πληθυσμού και ο δείκτης έφτασε στα τέλη του 2016 στο 1,37.

Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ακριβώς ότι η κατάσταση είναι δραματική  και αν δεν παρθούν μέτρα το μέλλον φαντάζει ακόμα πιο δυσοίωνο σ’ αυτό τον τόπο.

Μια μικρή αύξηση γεννήσεων που παρατηρήθηκε στο τέλος του 2016 δηλαδή 9,455 σε σύγκριση 9,170 του 2015 δεν φαίνεται να είναι ενθαρρυντική προοπτική που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Το ποσοστό των παιδιών ηλικίας κάτω των 15 χρόνων υπολογίστηκε σε 16,3% το 2016 και το ποσοστό των ηλικιωμένων ατόμων ηλικίας 65 χρόνων και πάνω 15,6% σε σύγκριση με 22,3% και 11,3% αντίστοιχα το 2000. Σημειώθηκε σταδιακή αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων και μείωση του ποσοστού των παϊδιών, ενδεικτικό της  τάσης γήρανσης του πληθυσμού. Επίσης αυξήθηκε το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 45-64 χρονών σε 24,2% από 21,7% το 2000 γεγονός που δείχνει την γήρανση του πληθυσμού και στις εργάσιμες ηλικίες.

Εκτός από την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων και την μετανάστευση των νέων αιτίες της υπογεννητικότητας σημαντικό ρόλο παίζουν και οι προτεραιότητες της σύγχρονης κοινωνίας που οδηγούν τους νέους ανθρώπους να αναβάλλουν για περισσότερο διάστημα τον γάμο και έπειτα να περιορίζουν συνειδητά την απόκτηση παιδιών. Στο σημείο αυτό θα επισημάνουμε και ένα σοβαρό θέμα που προκύπτει στην επαρχία μας. Μέσα στο 2017 σε σύνολο 31 νέων πολύτεκνων οικογενειών οι 14 αφορούσαν ελληνοκύπριες ενώ οι υπόλοιπες 17 αφορούσαν αλλοδαπές.

Επιπλέον η μαζική έξοδος των γυναικών στην αγορά εργασίας και η επιδίωξη της απόκτησης και καριέρας, η ραγδαία ανάπτυξη των τεχνολογιών σε μεθόδους αντισύλληψης, έχει επιτείνει το φαινόμενο της υπογεννητικότητας που εδώ και χρόνια  μας εκπέμπει δραματικό SOS.

Τα μέτρα που λαμβάνονται στην Κύπρο για την αντιμετώπιση αυτού του φλέγοντος ζητήματος είναι επιεικώς ερασιτεχνικά με αποτέλεσμα η δημογραφικές ανασκοπήσεις στο μέλλον να παρουσιάζονται πολύ αρνητικές για την πατρίδα μας.

Πέραν από τα οποιαδήποτε μέτρα επιβάλλεται η εκπόνηση σχεδίων στρατηγικής, ως καρπός επιστημονικής έρευνας που θα πραγματοποιηθεί από ειδήμονες, για την προστασία του παιδιού, της μητρότητας και της οικογένειας.

Διευκολύνσεις κατά την κύηση, επέκταση της επιδότησης της μητρότητας, δημιουργία δομών και υποδομών για την φροντίδα των παιδιών είναι κάποιες εισηγήσεις που θα συμβάλουν στην δραστική αντιμετώπιση του ζητήματος της υπογεννητικότητας της πατρίδας μας.

Το κράτος πρέπει να συνδράμει ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τις μονογονεϊκές οικογένειες και τα παιδία εκτός γάμου έτσι ώστε να συμβάλουν στην άνοδο του ποσοστού γονιμότητας. Σοκ προκαλεί μελέτη του ινστιτούτου δημογραφικής και μεταναστευτικής πολιτικής, σύμφωνα με την οποία οι Ελληνοκύπριοι σε λίγα χρόνια θα είναι μειοψηφία στο νησί, αν δεν είμαστε ήδη. Με τους υψηλούς ρυθμούς γεννήσεων στα κατεχόμενα αλλά και με τα κύματα εποίκων κατά τα επόμενα χρόνια θα αριθμούν από 500.000 χιλιάδες μέχρι 800,000 χιλιάδες και καταλαβαίνετε πως μπορούν να το εκμεταλλευτούν αυτό οι Τούρκοι.

Είναι για το τον λόγο που πρέπει να σχεδιαστεί και υλοποιηθεί μια δημογραφική πολιτική με στοχευμένα μέτρα για την προάσπιση και την διαφύλαξη της Εθνικής κουλτούρας καθώς και της διατήρησης της πληθυσμιακής αναλογίας στην Κύπρο. Πρέπει να δημιουργηθεί αναπτυξιακή πολιτική ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να ελαχιστοποιηθεί η μετανάστευση των νέων μας που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης περίπου 35,000 νέοι ανωτάτης μόρφωσης ξενιτεύτηκαν για εξεύρεση εργασίας που η πατρίδα αδυνατούσε ναν τους προσφέρει.

Είμαστε από τις χώρες εκείνες που έχει αρχίσει να μειώνεται σε περίοδο ειρήνης ο πληθυσμός, απόδειξη έλλειψης πολιτικών απέναντι σε ένα σημαντικότατο θέμα που απειλεί την ίδια την μελλοντική επιβίωση και υπόσταση μας. Δεν αρκεί μόνο η οικονομική στήριξη αλλά πρέπει να αναπτυχτούν και οι αναγκαίες υποδομές γιατί στην σημερινή κοινωνία όπου εργάζονται και οι δυο σύζυγοι χρειάζονται πολιτικές που θα στηρίξουν αυτές τις οικογένειες που έχουν ανάγκη της αρωγή του κράτους. Δηλαδή να απασχολούνται τα παιδιά σε ένα προστατευόμενο και υγιές περιβάλλον το οποίο θα προσφέρει εκείνες τις υπηρεσίες τις οποίες δεν μπορούν οι εργαζόμενοι γονείς να προσφέρουν στα παιδία τους λόγω της απασχόληση τους.

Η υπογεννητικότητα τελικά είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που επηρεάζει το παρόν και το μέλλον της πατρίδα μας και ως τέτοιο πρόβλημα πρέπει να το αντιμετωπίζει η πολιτεία στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης  πολιτικής.

Χαράλαμπος Πιττοκοπίτης

Βουλευτής ΔΗ.ΚΟ Περιφέρειας Πάφου”