“Θαύμα ― τι θαύμα χαμηλά στη γη!
Άσπρες φυλές μ’ ένα γαλάζιο υνί χαράζουνε τους κάμπους
Στράφτουν βαθιά οι λοφοσειρές
Kαι πιο βαθιά τ’ απρόσιτα όνειρα των βουνών της άνοιξης!”
Για εκείνο το θαύμα των Ελλήνων του 1940, για τις άσπρες φυλές που χαράζουνε μ’ ένα γαλάζιο υνί τους κάμπους και φυτρώνουν οι εννιά λωρίδες φωτός, τα εννιά γράμματα της ιστορίας τα στεφανωμένα από θάλασσα, κι οι απέραντες εκτάσεις ελευθερίας που δεν χωράει το στήθος μας…
Για το θαύμα των παιδιών μας, να θυμούνται, να τιμούν, να δοξάζουν, να κληρονομούν τα υψηλά και να τα κρατούν ανθισμένα στον ωραίο δρόμο της αρετής, για το θαύμα ν’ αστράφτουν κι αυτά σαν καθρεφτίζουν τ’ απρόσιτα όνειρα εκείνων των βουνών, μόνο συγκίνηση.
Χρόνια πολλά!
