Του Βαλεντίνου Φακοντή, βουλευτή ΑΚΕΛ, Πάφου
Πενήντα χρόνια μετά και η Κύπρος ζει ακόμα τα επακόλουθα του δίδυμου εγκλήματος. Η μνήμη είναι σκληρή και επίμονη.
Προηγήθηκε το πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974. Η χούντα στην Ελλάδα και οι συνεργοί της στην Κύπρο οργάνωσαν σχέδιο δολοφονίας του τότε προέδρου Μακαρίου και ταυτόχρονα έστησαν την δημοκρατία στο απόσπασμα.
Τα «έργα» τους: εκτελέσεις, τρομοκρατία, απειλές, μίσος, λογοκρισία.
Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου έδωσε την αφορμή στην Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου και έκτοτε να κατέχει το 37.5% του εδάφους της. Οι οργανωτές του πραξικοπήματος, γνωρίζοντας τις τουρκικές αντιδράσεις, ουσιαστικά άνοιξαν την πόρτα στην εισβολή και την καταστροφή της Κύπρου.
Η καταστροφή είχε τα δικά της επακόλουθα: κατοχή, πρόσφυγες, νεκροί, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι, ασύλληπτες κοινωνικές και προσωπικές τραγωδίες.
Όλοι εμείς που δεν ζήσαμε την τραγωδία του 1974, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τον πόνο των ανθρώπων και να δείξουμε τον απαιτούμενο σεβασμό.
Ταυτόχρονα πρέπει να μιλήσουμε για τις ευθύνες που οφείλουμε να αναλάβουμε σήμερα, ευθύνες που συνιστούν και το καλύτερο μνημόσυνο για όλους τους συμπατριώτες μας που χάθηκαν, ή που έχασαν παιδιά, γονείς, συγγενείς στο πραξικόπημα και στην εισβολή.
Η ευθύνη μας είναι ακέραιη: να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε μια διαφορετική Κύπρο, χωρίς στρατεύματα κατοχής, ελεύθερη, ενωμένη, με ολοένα και πιο διευρυμένη δημοκρατία, με σεβασμό στους θεσμούς, στο κράτος δικαίου και στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Δεν είναι εύκολοι στόχοι, όλοι το αναγνωρίζουμε αυτό. Γι’ αυτό απαιτείται συλλογικότητα και δράσεις για να επιτύχουμε εφικτούς στόχους, αυτούς που περιγράφουν τα ψηφίσματα και οι κατευθύνσεις των ΗΕ. Ανέφικτες επιδιώξεις ή θέσεις που αλλάζουν τη βάση της λύσης είναι απαράδεκτες και συμβάλλουν μόνο στη διαιώνιση του αδιεξόδου. Ρίχνουν μόνο νερό στο μύλο της διχοτόμησης.
Η προσπάθεια που καταβάλλει τους τελευταίους μήνες η προσωπική απεσταλμένη του ΓΓ των ΗΕ Μαρία ΆνχελαΟλγκίν για να σπάσει το αδιέξοδο, βρίσκεται σε εξέλιξη. Ελπίζουμε ότι μπορεί να τα καταφέρει παρά τις τεράστιες δυσκολίες που συναντά μπροστά της. Δεν αρκεί βέβαια, μόνο να ελπίζουμε. Η ελπίδα πρέπει να συνοδεύεται από τις πράξεις μας.
Η κ. Μ. Α. Ολγκίν σε ανοιχτό γράμμα της προς όλους τους Κυπρίους στις 7 του Ιούλη έδωσε ένα περίγραμμα για τις ευθύνες που αναλογούν σε όλους μας. Πρώτο, ζήτησε από τους ηγέτες «να επιδείξουν βούληση και αποφασιστικότητα για πραγματική πρόοδο» και, δεύτερο, ζήτησε από τους Κυπρίους «να ενθαρρύνουν και να πιέσουν τους ηγέτες τους να εργαστούν για ένα καλύτερο και ασφαλές μέλλον».
