Με αφορμή τον τελικό του κυπέλλου Κύπρου τον οποίο άξια κέρδισε η ομάδα της Παφου ήρθε ξανά στο προσκήνιο η συζήτηση για την φίλαθλη παιδεία και συμπεριφορά όπως εκφράζεται  στην χώρα μας από επώνυμους και ανώνυμους φίλαθλους, παράγοντες και αθλητές.

Η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας έτυχε τόσο θετικού όσο και αρνητικού σχολιασμού  μέχρι χλευασμού. Η άποψη μου είναι πως μόνο θετικά μηνύματα έδωσε ο Πρόεδρος παρουσιαζόμενος ως φίλαθλος στο γήπεδο( και όχι υπό την επίσημη ιδιότητα) και αξίζει επαίνου  και σίγουρα τον αδικεί η αρνητική κριτική.

Το ότι δεν απέκρυψε ότι είναι φίλαθλος της ομάδας της πόλης καταγωγής  του, του συμβουλίου της οποίας παρεπιπτόντως, διατέλεσε και μέλος προ εικοσαετίας, είναι προς πίστη του, σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς οι οποίοι επιμελώς αποφεύγουν να δηλώσουν την προτίμηση τους μήπως και υποστούν … πολιτικό κόστος!! Νομίζω και ο αείμνηστος πρόεδρος Δ. Χριστοφιας, δήλωνε επίσης ευθαρσώς φίλαθλος της Ομόνοιας.

Στα θετικά του αγώνα ήταν η αθλητοπρεπεια πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων. Η αναχώρηση των φιλάθλων της Ομόνοιας πριν τις απονομές όμως, τους οποίους δεν κατηγορώ, δηλώνει πως ακόμα έχουμε δρόμο μέχρι να φτάσουμε σε ιδανικό φίλαθλο επίπεδο όπου συνειδητά θα χειροκροτούμε τους αθλητές οποίοι και να είναι, δίπλα – δίπλα με τους «αντιπάλους» οπαδούς.

Η Ομόνοια άξιζε συγχαρητηρίων γιατί έφτασε στον τελικό και σίγουρα θα μπορούσε να είναι εκείνη η νικήτρια. Της απονεμήθηκαν μετάλλια  κατά την τελετή και εδικαιουτο στο χειροκρότημα ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ και όχι μόνο των παφιτων.

Σε ένα παραλληλισμο με τους αγώνες στίβου και ο τελευταίος στην κατάταξη αθλητής, είναι άξιος συγχαρητηρίων  γιατί έφτασε μέχρι εκεί με κόπο και μεγάλη προσπάθεια. Φίλαθλο πνεύμα, άμιλλα και ευ αγωνίζεσθαι το δίδαξαν με το παράδειγμα τους οι Έλληνες και πρώτοι εμείς οι επίγονοι τους οφείλουμε να είμαστε  οι συνεχιστές των αξιών τους!

Καλή επιτυχία στους εκπροσώπους της Κύπρου στην Ευρώπη !!