Μετά τον 6ο αιώνα π.Χ οπόταν και η περιοχή του Εύξεινου Πόντου ξεκίνησε να κατοικείται από Έλληνες, πολλοί ήταν οι κατακτητές που προσπάθησαν να πνίξουν αυτή την Ελληνική τους συνείδηση.

Οι Έλληνες του Πόντου όμως υπόμεναν, άντεξαν και σε κάθε περίπτωση διατήρησαν την Ελληνικότητα τους.

Οι παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκουν την κοινότητα των Ελλήνων του Πόντου να βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική και πληθυσμιακή άνοδο.

Βρίσκει όμως και την μητέρα Ελλάδα, των πολλών προβλημάτων, να είναι μακριά – κυριολεκτικά και μεταφορικά – αδυνατώντας να προστατεύσει τα συμφέροντα αυτού του κομματιού του Ελληνισμού.

Οι Τούρκοι δράττονται της ευκαιρίας και βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο που για χρόνια εκπονούσαν, που δεν ήταν άλλο από την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν και μεταξύ των ετών 1916 και 1923 σημειώνονται μαζικές εκτοπίσεις πληθυσμών, ως μια συγκαλυμμένη μορφή εξόντωσης, με αποτέλεσμα να χαθεί περίπου το 54% των Ελλήνων της περιοχής – δηλαδή 353,000 – και να συντελεστεί με αυτόν το τρόπο το έγκλημα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Όσοι Έλληνες του Πόντου κατάφεραν να επιβιώσουν από τις κακουχίες, ως πρόσφυγες πλέον, αναγκάζονται να μετακινηθούν προς την ενδοχώρα και κυρίως προς τις περιοχές του Καυκάσου και προς τα παράλια της Γεωργίας.

Η Ελληνική ψυχή όμως δεν άλλαξε ποτέ!

Στην Κύπρο και κυρίως στην πόλη μας την Πάφο, πριν από περίπου 35 χρόνια ξεκίνησαν να καταφθάνουν Πόντιοι αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.

Για αρκετά χρόνια τους αντιμετωπίζαμε με δυσπιστία, με καχυποψία, τους είχαμε συνδεδεμένους με κάθε τι κακό.

Εμείς οι τόπακες τους βαφτίζαμε κοροϊδευτικά και υποτιμητικά «Ρωσσοπόντιους» και δύσκολα συναναστρεφόμασταν μαζί τους, αγνοώντας τα δεινά που περάσαν αυτοί οι άνθρωποι για να κρατήσουν τόσα χρόνια άσβεστη μέσα τους την φλόγα του Ελληνισμού.

Γι’ αυτό και μόνο οφείλουμε να τους ζητήσουμε ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ και ταυτόχρονα να τους πούμε να μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γιατί σήμερα αυτές οι χιλιάδες άνθρωποι που ζουν στην πόλη μας έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην κοινωνία της Πάφου, κατέχοντας με αξιοπρέπεια σημαντικές θέσεις σε όλους τους κλάδους της πνευματικής, επιστημονικής και επαγγελματικής ζωής της πόλης μας.

Η παρουσία τους είναι έντονη σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής της Πάφου.

Τα παιδιά τους συνυπάρχουν αρμονικά με τα παιδιά μας στα εκπαιδευτήρια όλων των βαθμίδων και αποτελούν το κοινό μέλλον του Ελληνισμού στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας.

Αυτός ο λαός στη διασπορά, φαινομενικά αποκομμένος από τις ρίζες του, μπόρεσε να διατηρήσει τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του και με κάθε ευκαιρία να τα ενισχύσει και να τα προβάλλει.

Ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη, η πίστη σε αξίες αδιαμφισβήτητες όπως η θρησκεία και η οικογένεια, η εργατικότητα, η τιμιότητα είναι στοιχεία που συνθέτουν την κουλτούρα τους, όπως και κάθε αγνού Έλληνα άλλωστε.

Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της Νεότερης Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους και είναι υποχρέωση όλων μας να το σεβόμαστε και να το μελετάμε, να το μεταδίδουμε και να μην το ξεχνάμε.

Γιατί οι πατρίδες είναι σαν τους ανθρώπους, πεθαίνουν από την στιγμή που αρχίζουμε να τις ξεχνάμε!