Μέσα από τις εξελίξεις και τα τεκταινόμενα σε επίπεδο κομματικών διεργασιών, αναφορικά με τις ζυμώσεις για εξεύρεση υποψηφίων για τις επικείμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ο καταλυτικός ρόλος των κομμάτων στην εφαρμογή του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και εντέλει στη χειραγώγηση της λαϊκής ετυμηγορίας.
Όπως προκύπτει, η πρόσβαση σε κομματικές διεργασίες, η ταύτιση συμφερόντων και η επιδοκιμασία από μέρους των κομματικών ηγεσιών, είναι τα υπέρτατα ζητούμενα, προκειμένου μια εν δυνάμει υποψηφιότητα να πάρει το χρίσμα και να λάβει σάρκα και οστά με προοπτικές επιτυχίας.
Στον αντίποδα, όπως αντιστοίχως προκύπτει, παράγοντες όπως το πολιτικό στίγμα, το πρόγραμμα, το όραμα, τα επιτεύγματα και οι ουσιαστικές ικανότητες ενός εν δυνάμει υποψηφίου, φαίνεται να είναι, κατά κανόνα στοιχεία δευτερεύοντα και να μην επηρεάζουν την τελική έκβαση ή τη δυναμική μιας δυνητικής υποψηφιότητας. Κατ’ αυτό τον τρόπο, συνεπώς προκύπτει ένα στρεβλό και καθόλου ορθολογιστικό αξιακό σύστημα, το οποίο αγνοεί παντελώς τις βασικές αξίες μιας υγιούς πολιτότητας και ορίζει ως άξιους και αξιοποιήσιμους, αποκλειστικά όσους δύνανται να ευδοκιμήσουν και να ανακυκλωθούν εντός του υφιστάμενου κομματικού κατεστημένου.
Επιπλέον, απορίας και ανησυχίας άξιον, είναι και η ευκολία με την οποία εκθέτουν εαυτούς σε αξιώματα αρκετοί από τους εν λόγω δυνητικούς υποψήφιους, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τη «συστημική τους ευχρηστία», επιζητούν κατά κανόνα τιμητικούς τίτλους και αξιώματα, προκειμένου πρωτίστως να κορέσουν εν γένει τις φιλοδοξίες τους και δευτερευόντως για να υπηρετήσουν το κοινό καλό και κατ’ επέκταση να τιμήσουν τη θώκο που διεκδικούν.
Στην προκειμένη περίπτωση, η αίσθηση, ή η παγιωμένη αν θέλετε πεποίθηση, των πολιτών ότι η δική τους εκπροσώπηση η οποία αναμένεται να προέλθει από την εμπλοκή τους στην οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση, θεωρείται περιορισμένη, γεγονός το οποίο από μόνο του, αποτελεί τον κατ’ εξοχήν παράγοντα της διαιώνισης ενός ισχυρού, εσωστρεφούς πολιτικού συστήματος. Κατ’ ακολουθία, το κομματικό κατεστημένο, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο πιο σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας στην αναμόρφωση των αντιλήψεων των ψηφοφόρων και κατά συνέπεια στη διαβάθμιση της επίδρασης από την
άσκηση του δικαιώματος ψήφου και εντέλει στη διαμόρφωση του ποσοστού συμμετοχής και αποχής στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Με απλά λόγια, το κομματικό κατεστημένο δημιουργει ή τουλάχιστον επιδιώκει τετελεσμένα και μεταξύ αυτών των τετελεσμένων είναι που καλείται να επιλέξει ο λαός, οριοθετώντας κατ’ αυτό τον τρόπο προκαταβολικά οποιαδήποτε άλλη επιλογή ως επιλογή ήττας ή έστω ως επιλογή περιορισμένης δυναμικής, γεγονός το οποίο επισφραγίζει τον ευρύτερο ρόλο του κομματικού γίγνεσθαι και εν γένει τη μετάβαση από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην κομματοκρατία και την πολιτική ανακύκλωση.
Δρ Χάρη Φ. Σοφοκλέους (PhD)
Διδάκτωρ Επικοινωνίας, Ακαδημαϊκός, Ερευνητής.
