Και τώρα που ο μιτσής και η μιτσιά σπούδασαν και επέστρεψαν στην Κύπρο τι κάνουμε; Μετά το 1950 αυξανόταν ο αριθμός όσων αποκτούσαν είτε γυμνασιακή είτε ανώτερη ή ανώτατη μόρφωση.
Πολλοί από αυτούς, στελέχωσαν το νέο κράτος, τη Δημόσια Υπηρεσία, με την ανεξαρτησία το 1960. Αποδείχτηκε, ειδικά κατά τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του Κυπριακού Κράτους, ότι «βολεύτηκαν» αρκετές χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι δημιούργησαν δυνατή συντεχνιακή στήριξη για τους Δημόσιους Υπαλλήλους που απολαμβάνουν σε συνέχεια μέχρι σήμερα, πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας και διπλάσιους γενικά μισθούς και συντάξεις, παρά οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.
Είναι ακριβώς αυτό το δεδομένο που ώθησε, τα τελευταία 50 χρόνια, τον φτωχό κόσμο να «δίνει το αίμα του» για να σπουδάσει τα παιδιά του, με την προσδοκία να προσληφθούν στη Δημόσια Υπηρεσία και να διασφαλίσουν το μέλλον τους.
Μετά το 74 όμως και εν μέσω ανάγκης για αντικατοχικό αγώνα, διαδοχικές κυβερνήσεις στην προσπάθειά τους να βολέψουν ημέτερους, διέλυσαν κάθε ψήγμα αγώνα έναντι της κατοχής και κατέστρεψαν το κράτος. Με προσόν την κομματική ταυτότητα, βόλευαν χωρίς ντροπή τον κανακάρη του Άλφα ή του Βήτα κόμματος, για να υπηρετήσει -προσέξτε- το κόμμα, όχι το κράτος που βρισκόταν και βρίσκεται ακόμα υπό ημικατοχή. Παράλληλα δυσαρέστησαν χιλιάδες άλλους! Σήμερα που ο κάθε φτωχός Κύπριος «ξύπνησε», δυσκόλεψε η ζωή των κομμάτων. Το βόλεμα στη Δημόσια Υπηρεσία κατέληξε ίσως να είναι ο κυριότερος λόγος απαξίωσης των κομμάτων, που μπορούσαν μόνο να ικανοποιήσουν τους λίγους, με το πιο «δυνατό μέσο»! Κάποια κόμματα σε σύγκριση με άλλα, για να λέμε την αλήθεια, ήταν πρωταθλητές στο ρουσφέτι. Γεγονός που γνωρίζουν οι πάντες!
Σήμερα κατέχουμε τα πρωτεία σε «μόρφωση», μάλλον σε χαρτιά χωρίς αντίκρισμα, με τους νέους να αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης και νεαρά ζευγάρια να βρίσκονται σε απόγνωση. Παρόλο που υπάρχει τρομερή ζήτηση για καλουψήδες, σιδεράδες, κτίστες, μηχανοδηγούς, γκαρσόνια, καθαρίστριες και γενικά εργάτες και τεχνίτες για χειρωνακτικές εργασίες, στο εμπόριο, στις κατασκευές, στον τουρισμό, στη γεωργία, στην κτηνοτροφία, εμείς θέλουμε δουλειά μόνο σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Δικαιολογημένα βέβαια, αφού όλοι μορφωθήκαμε σήμερα, οπότε όλοι θέλουμε τη σιγουριά, τις συνθήκες εργασίας και τους ψηλούς μισθούς της Δημόσιας Υπηρεσίας. Σήμερα όλοι εμείς θέλουμε να δουλεύουμε κάτω από το έαρ κοντίσιον, να μην λερώνουμε τα χέρια μας και να παίρνουμε διπλάσιο μισθό παρά οι τεχνίτες.
Ταυτόχρονα όμως σήμερα δεν μπορούμε να αλλάξουμε μόνοι μας μια πρίζα, μια βρύση, το έλεμεντ του ηλιακού μας, ή ακόμα μια φλορέντζα, ή να κολλήσουμε ένα πλακάκι στο μπάνιο, ή να ξεβουλώσουμε ένα παραδεξάμενο αποχέτευσης. Όλοι θέλουμε να γίνουμε μόνο δημόσιοι υπάλληλοι με δεύτερη δουλειά τα απογεύματα! Η εργοδότηση στη Δημόσια Υπηρεσία κατάντησε όνειρο ζωής που κατέστρεψε δυστυχώς κάθε προοπτική σωστής ανάπτυξης της Κύπρου. Παράλληλα όμως δυσανασχετούμε, όταν μας χρεώνει ο κάθε μετανάστης τεχνίτης 50-100 ευρώ για υπηρεσία μισής ώρας!
Οπότε φίλες και φίλοι μου, το μεταναστευτικό ρεύμα προς τη χώρα μας δημιουργείται, εκτός από «την πολλή αγάπη του Ερντογάν προς την Κύπρο» και από έλλειψη εργατικών χειρών. Τούτες οι πληροφορίες για την ανάγκη της Κύπρου σε τεχνίτες, μαζί φυσικά και για τα επιδόματα που προσφέρονται, μεταδίδονται αστραπιαία «την σἠμερον ημέραν». Έτσι γεμίζουν οι βάρκες και τα αεροπλάνα των μεταναστευτικών ροών.
Α.Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου.
