Η συγγραφή δύο βιβλίων από τον ιατρό Χάρη Κουπάτο στέλνει διαχρονικά μηνύματα

ΤΗΣ ΚΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

Μέσα από τα βιβλία του υπό τον τίτλο “Κύπρος  1974 Όταν σπάζει η σιωπή ”, και “όταν έρθει ο καιρός για την Πόλη” διαφαίνεται ο πατριωτισμός, η αγάπη για την πατρίδα και τον Θεό, αλλά και η αφηγηματική δεξιοτεχνία του συγγραφέα ιατρού Χάρη Κουπάτου. Απαραίτητα στον καθένα μας για αυτογνωσία και προβληματισμό.

Ο κ. Κουπάτος αναφερόμενος στο πρώτο του βιβλίο “Κύπρος  1974 Όταν σπάζει η σιωπή ”, είπε πως τα γεγονότα που περιγράφονται δεν είναι αποκύημα λογοτεχνικής φαντασίας ούτε πρέπει να θεωρηθούν υπερβολικά ή ακόμη μυθιστορηματικά, αλλά τα πλείστα είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Ο Άρης όπως είπε ο συγγραφέας, μπλεγμένος σε μια εθνικοθρησκευτική διαμάχη, αγωνιωδώς προσπαθεί να ισορροπήσει ακολουθώντας τους άγραφους νόμους που η καρδιά και η συνείδηση του υπαγορεύουν. Είναι όμως αδύναμος είπε, να φέρει οποιοδήποτε αποτέλεσμα ανάσχεσης και να αλλάξει τον ιστορικό ρουν των γεγονότων. Όλα τα ονόματα σημείωσε για ευνόητους λόγους έχουν αλλαχθεί ωστόσο διατηρούνται όλα τα τοπωνύμια. Όμως συνέχισε ως ένδειξη ελάχιστου φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης, τα ονόματα των δύο νεκρών ηρώων Υποψηφίων Εφέδρων Αξιωματικών ( Υ.Ε.Α.) της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.) Λεμεσού Κώστα Σαββίδη και Ανδρέα Χρήστου είναι τα πραγματικά. Πρόκειται είπε για τους Κώστα Σαββίδη του Παναγιώτη και της Θεοφανώς από τον Στατό της Πάφου και Ανδρέα Χρήστου του Χρήστου και της Μαρίτσας από την Πέτρα Μόρφου. Επίσης είπε, για τον ίδιο λόγο , από όλους τους αθάνατους μαχητές του « Ηρωικού έπους της ΕΛ.ΔΥ.Κ. του 1974» αναφέρεται αυτούσιο μόνο το όνομα του ήρωα Δημήτριου Σημίτα.

Η αγωνία μου είπε ο συγγραφέας « για τις νέες τάσεις στην ιστορία, ο έντεχνος εφησυχασμός καθώς  και η αδικαιολόγητη συσκότιση των σφαγών και των βάρβαρων καταστροφών που έγιναν το καλοκαίρι του 1974 ,με ώθησαν να γράψω αυτό το ιστορικό αφήγημα για τα χρόνια εκείνα, χωρίς εθνικιστικές κορώνες και επιθετικό ύφος αλλά με πλήρη αυτογνωσία, σύνεση και συνέπεια σε αρχές». Ερωτηθείς σχετικά απάντησε, πως δεν γράφτηκε το βιβλίο αυτό για να επιρρίψει ευθύνες, να δικάσει ή να τιμωρήσει οποιονδήποτε και απολογήθηκε αν, παρ’ ελπίδα διαφαίνεται κάτι τέτοιο.

Μιχαλάκης Ι. Μαραθεύτης . Ο συγγραφέαςκαταγράφει τον απέραντο πόνο , τη κραυγή απελπισίας που συνοδεύουν και σφραγίζουν την τραγωδία.

Για το βιβλίο ο Μιχαλάκης Ι. Μαραθεύτης συγγραφέας και παιδαγωγός είχε αναφέρει μεταξύ άλλων  για το βιβλίο του ιατρού Χάρη Κουπάτου  ότι μέσα από τις σελίδες του παρουσιάζεται ανάγλυφα ο παραλογισμός και η μισαλλοδοξία που κυρίεψαν τους ανθρώπους, έστω και αν είναι εκπαιδευμένοι αξιωματικοί, όταν αυτοί θέτουν τις προσωπικές τους απόψεις και την πολιτική παράταξη στην οποία ανήκουν  πάνω από την πατρίδα και αφήνουν το μίσος  να κατευθύνει τους λογισμούς και τις πράξεις τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις ανέφερε ο κ. Μαραθεύτης ο πατριωτισμός μετατρέπεται σε αδελφοκτόνο πόλεμο και η αγάπη προς την πατρίδα, διαστρεβλωμένη, μετατρέπεται σε αισχρή προδοσία.  Τα γεγονότα είχε πεί ο κ. Μαραθεύτης όπως τόσο ζωντανά καταγράφονται από τον κ. Κουπάτο στο πρώτο αυτό βιβλίο του , προκαλούν θλίψη και οδύνη. Χρειάζεται πρόσθεσε όμως η καταγραφή των γεγονότων , όχι μόνο χάρη της ιστορικής αλήθειας , αλλά και για την απαραίτητη κάθαρση που τα οδυνηρά παθήματα του παρελθόντος απαιτούν απ’ όσους τα αναπολούν με λογισμό και αγάπη προς την πατρίδα τους.

Στην κατάληξη του πρώτου βιβλίου του ο συγγραφέας αναφέρει « Η αλυσίδα των ηρώων μεγαλώνει το τραγικό νησί αντέχει» , « Παναχραντη Υπεραγία Δέσποινα ως πάλαι και νυν θαυμαστώς ημάς σώσε, ως νοητή νεφέλη τον λαόν σου περιβαλούσα» και « Σκέπε πάντοτε εκ πάσης απειλής ημάς ότι μετά Θεόν είς σε ανατίθημι τας ελπίδας ημών».

Στο βιβλίο “Κύπρος  1974 Όταν σπάζει η σιωπή ”, καταγράφεται ο απέραντος πόνος, η κραυγή απελπισίας που συνοδεύουν και σφραγίζουν την τραγωδία.

« Όταν έρθει ο καιρός για την Πόλη»

To δεύτερο βιβλίο του ιατρού Χάρη Κουπάτου « Όταν έρθει ο καιρός για την Πόλη» χωρίς να είναι προφητικό είναι εμπνευσμένο από τις προφητείες του Ελληνικού Έθνους και οφείλεται στην βαθειά του πίστη ό, τι κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν. Τα πρόσωπα του έργου και η υπόθεση του είναι  φανταστικά και τα γεγονότα διαδραματίζονται στο μέλλον , παρόλο που μερικά επεισόδια είναι βγαλμένα από προσωπικά του βιώματα, όπως αναφέρει.

Όλα αυτά τα χρόνια  νοιώθει είπε, « ότι επιτελέστηκε  μια σοβαρή αποδόμηση σ΄όλους τους τομείς της Ελληνικής επικράτειας. Κάποιοι , γνωστοί – άγνωστοι εξουσιαστές εκμεταλλευόμενοι τα αποτελέσματα της οικονομικής καταστροφής, την οδύνη , αλλά και την αφέλεια και την ανεκτικότητα των ανθρώπων μπόρεσαν να ανατρέψουν, να αποδομήσουν και να αντιστρέψουν αυτά που θεωρούνταν διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού», συμπλήρωσε.  

Επεσήμανε επίσης πως χρησιμοποίησαν την επιρροή και την πειθώ τους, για να εξαπατήσουν τον λαό μας, φτάνοντας μέχρι το σημείο να προσπαθούν να τον πείσουν να αποδεχτεί μοιρολατρικά όλες τις προκλήσεις της ζωής.  Ο κ. Κουπάτος σημείωσε πως ο τόπος μας σταδιακά αφελληνίζεται και απελπιστικά χάνει την γνήσια χριστιανική του πίστη. Χρέος αιώνιο και καθήκον ιερό συνέχισε, επιβάλλει να μην δεχτούμε τις ιδέες του συρμού, που αντιστρατεύονται την αλήθεια και το δίκαιο. Είπε επίσης πως η συγγραφή ενός βιβλίου σε  μιαν τέτοια εποχή των πάσης φύσεως εξουσιαστών, άπιστη , υστερικά ριζοσπαστική , προκλητικά ισοπεδωτική και μηδενιστική, δεν είναι μόνο μια απλή εξωτερίκευση της εσωτερικής ανάγκης για έκφραση κάποιων σκέψεων και συναισθημάτων ή ακόμη της ματαιοδοξίας που κάθε άνθρωπος έχει, για επιβεβαίωση, αναγνώριση και σεβασμό μέσα στην μικρή κοινωνία που ζει , είναι κάτι πολύ περισσότερο…

Σε ερώτηση  ποιος ο σκοπός της συγγραφής του βιβλίου ο κ. Κουπάτος  είπε πως το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να βοηθήσει να ξεφύγουμε απο την αποτελμάτωση και τα τραγικά αδιέξοδα, αλλά και για να επιβεβαιώσει ότι υπάρχει ελπίς για να δώσει ελπίδα. Γράφτηκε συνέχισε, για να σταθούμε και να εμπνευστούμε από τα διαχρονικά στοιχεία του Έθνους μας , που είναι αυτά που μας κρατούν ακόμα όρθιους στα ιερά χώματα της πατρίδας  μας. Γράφτηκε συμπλήρωσε για να επιβεβαιώσει , να επικυρώσει και να ξαναδείξει ότι τόσο η πίστη μας όσο και οι αξίες και οι ιδέες , το όραμα είναι τα τελευταία οχυρά αντίστασης για επιβίωση αντοχή και δικαίωση του Ελληνικού Έθνους , είναι τα πανίσχυρα όπλα που ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει, γιατί παράγουν ελεύθερους ανθρώπους που έχουν την δύναμη, το θάρρος και τη θέληση να ξεφύγουν  από την κάθε προσπάθεια υποταγής σε συμφέροντα και σε ξένα εξουσιαστικά κέντρα.  Το βιβλίου του ιατρού Χάρη Κουπάτου καταλήγει με την φράση « Μια ασταμάτητη δοξολογία έβγαινε από τα βάθη της καρδιάς της !Δόξαζε ακατάπαυτα τον Θεό!

Ότι μεθ’ υμών ο Θεός, θεός Ισχυρός, Εξουσιαστής, Άρχων ειρήνης ! Θεος Αγάπης!

Βιογραφικό

 Ο Χάρης Κουπάτος γεννήθηκε στην Πάφο το 1951 σε μια εποχή που στα παιδικά του ακόμη χρόνια τα μάτια του ένοιωσαν τα δακρυγόνα των Άγγλων κατακτητών και στη συνέχεια στα αυτιά του αντηχούσε το κροτάλισμα των όπλων των διακοινοτικών ταραχών… Η γενιά του πέρασε το τραχύ σχολείο του εμφυλίου σπαραγμού και ο χαρακτήρας του σφυρηλατήθηκε και διαμορφώθηκε μέσα στη φωτιά της εισβολής των Τούρκων στο νησί.

Απεφοίτησε από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973.Μετά την απόλυση του από την Ε.Φ. άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία και παράλληλα ανέπτυξε πλούσια κοινωνική δράση.        Μεταξύ άλλων υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος του « Παφιακού Συλλόγου Αθλοπαιδιών» και του « Συνδέσμου Εφέδρων Πάφου». Διετέλεσε πρόεδρος του « Προσκοπικού Συνδέσμου Πάφου» και του « Οδοντιατρικού Συλλόγου Πάφου».