Γεμίζουν οι καφετέριες με νέους που το κράτος δεν μπορεί να εργοδοτήσει. Ναι, το «ανάλγητο κράτος» τους κρατά στην ανεργία και στην ετεροαπασχόληση. Μισθοί πείνας για τα παιδιά μας, που έφαγαν τα νιάτα τους στα πανεπιστήμια, που δεν βρίσκουν όμως μια σωστή δουλειά για να οργανώσουν καλύτερα τη ζωή τους. Χιλιάδες είναι όσοι παραμένουν στο εξωτερικό, την ίδια ώρα, που η Κύπρος γεμίζει ξένους, που η Κύπρος πωλείται στους ξένους, που οι Κύπριοι σε λίγα χρόνια  θα είμαστε η μειοψηφία στον τόπο μας, αν δεν ληφθούν μέτρα!

Αλήθειες φυσικά  για τις οποίες θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι ένοχοι, μεταξύ αυτών και μείς για τις δικές μας ευθύνες. Εμείς, που οφείλαμε να αλλάξουμε τα κακώς έχοντα, σε μια πατρίδα, που αντί να οδηγήσουμε στην πρόοδο και την κοινωνική δικαιοσύνη, προτιμήσαμε να τη σύρουμε στον όλεθρο. Μια χώρα που μολονότι ξεκίνησε «ολόκληρη», κατάντησε μισή! Δούλοι και θλιβεροί ραγιάδες, ξεχάσαμε πλέον να θυμόμαστε. Ο εχθρός μας παρέμεινε ο γείτονας μας, ο συγγενής μας, ο χωριανός μας, ο πολιτικός μας αντίπαλος, αντί του τούρκου κατακτητή ή ακόμα και των πολλών προβλημάτων που επισώρευσε η κατοχή. Φίλος μας μόνο το κόμμα μας! Σήμερα διαμαρτυρόμαστε για τη σήψη, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, που εμείς οι ίδιοι ομαδικά αναθρέψαμε σε μια καταρρέουσα κοινωνία. Σήμερα ελπίζουμε σε μια νέα εποχή, που θα σώσει την πατρίδα που βρίσκεται σε κινούμενη άμμο. Σήμερα αναζητούμε τις χαμένες αξίες που μας χαρακτήριζαν σαν κοινωνία αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού, ήθους, πατριωτισμού, μνήμης, αγωνιστικότητας, αλληλεγγύης.

Οδηγήσαμε τους πλείστους από τους νέους μακριά από τα υποσχόμενα τεχνικά επαγγέλματα, τα οποία ο αρχοντοχωριατισμός μας θεωρούσε προσβλητικά για την …κοινωνική μας θέση! Επιβάλαμε στα παιδιά μας ένα καθημερινό τρέξιμο, από το σχολείο στο φροντιστήριο, σε ένα «στίβο βασανιστηρίων» για να ικανοποιήσουμε τα δικά μας κόμπλεξ κατωτερότητας. Τα φορτώσαμε με προσωρινή γνώση, απλά για να περάσουν την επόμενη εξέταση. Ξοδέψαμε για ιδιαίτερα μαθήματα στους «καλύτερους δασκάλους», για να τσιμπήσουν κανένα βαθμό παραπάνω στα Δελτία Προόδου και να «καπαρτίζουμε» σαν γονιοί που «ο μιτσής πετά»!  Βοηθήσαμε να χαθούν τα παιδικά τους χρόνια, κρατώντας τα έξω από αλάνες και άλλα ενδιαφέροντά τους. Τα στείλαμε να σπουδάσουν «ό,τι να ‘ναι» για να ‘χουμε απλά να …λέμε!

Σήμερα «ψάχνουμε τρύπα να κρυφτούμε» όταν τα παιδιά μας δεν ξέρουν να απαντήσουν τι γιορτάζουμε την 25^η Μαρτίου. Σήμερα βρισκόμαστε στα πρόθυρα της ομαδικής κατάθλιψης όταν οι νέοι, η ελπίδα του αύριο, βρίσκονται στοιβαγμένοι στην ανεργία και την υποαπασχόληση. Κλαίμε σήμερα γιατί οι νέοι μας δεν τα βγάζουν πέρα, γεγονός για το οποίο σίγουρα άλλοι ευθύνονται, αλλά τους οποίους εμείς χειροκροτούσαμε!

Πόλεμος καθημερινός, για να αποκτήσουμε χρήμα και εξουσία. Διαμαρτυρόμαστε όμως που δεν βρίσκουμε προσωπικό να δουλέψει στη μεγαλύτερη βιομηχανία του τόπου, θέσεις που, θέλουμε δεν θέλουμε, θα καταλάβουν οι μετανάστες που κατακλύζουν την Κύπρο. Ας σκεφτούμε πίσω στον χρόνο, τους Κύπριους μετανάστες στην Αγγλία, την Αμερική, την Αυστραλία. Σε παράλληλη πορεία οι μετανάστες που φτάνουν σήμερα στο νησί μας θα αποτελούν την τάξη  των «ευκατάστατων Κυπρίων» σε λίγα μόλις χρόνια!

Α.Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.