«Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε»! Τίτλος θεατρικού έργου του Λουίτζι Πιραντέλλο, ο οποίος χαρακτηρίζει απόλυτα τον υποκειμενισμό που διακατέχει την κρίση του λαού μας. Με έναυσμα το πρόσφατο, πρώτο, πλην κουτσουρεμένο debate με τους τρεις πιο προνομιούχους από τους προεδρικούς υποψηφίους (θα τολμούσα να πω), είδαμε το υποκειμενικό κριτήριο να πρυτανεύει και να ερμηνεύει κατά το δοκούν το αποτέλεσμα, δίνοντας αντικρουόμενες και υποκειμενικές απόψεις, σχετικά με τους νικητές και τους ηττημένους του λεγόμενου debate.
Το εν λόγω γεγονός επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα σχετικής ποιοτικής έρευνας, τα οποία υποδηλώνουν ότι ο Κύπριος ψηφοφόρος φαίνεται να είναι επιρρεπής στο συναίσθημα, όσον αφορά στην εκλογική του συμπεριφορά. Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι ως κοινωνία, οι Κύπριοι από την παιδική ηλικία, υιοθετούν συναισθηματικούς δεσμούς με μια συγκεκριμένη πολιτική/κομματική κατεύθυνση.
Συγκεκριμένα, ο συναγερμικός πρόεδρος, ο φερόμενος από μια μερίδα του εκλογικού σώματος ως ο νικητής του εν λόγω debate, επικαλούμενος την αξιοπιστία και την ξεκάθαρη ιδεολογική ταυτότητα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η απόλυτη αντανάκλαση ενός παλαιοκομματικού, πολωτικού πολιτικού ύφους. Με ανεδαφικές, πλην καυστικές ατάκες και ένα τραγελαφικό (θα τολμούσα να πω) θεατρινισμό, χρησιμοποιούσε αθέμιτα μέσα και μια εν γένει επιθετική τακτική, προκειμένου να διαστρεβλώσει τις εντυπώσεις.
Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ έδωσε χώρο στον κ. Μαυρογιάννη να στρέψει τα βέλη κατά του κ. Χριστοδουλίδη, με τον δεύτερο να εξαναγκάζεται σε μια καθ’ όλα αμυντική στάση. Τέλος, ο κ. Νεοφύτου φάνηκε να αποστασιοποιείται ακόμη και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσον αφορά στους χειρισμούς του κυπριακού.
Στον αντίποδα, ο κ. Μαυρογιάννης παρουσιάστηκε να υιοθετεί την τακτική της αποδόμησης και της κατά μέτωπον επίθεσης μονομερώς και ετεροβαρώς, κυρίως αναφορικά με το κυπριακό, απευθυνόμενος κυρίως προς τον κ. Χριστοδουλίδη. Ενώ ο κ. Χριστοδουλίδης, πάρα το επικοινωνιακό του πλεονέκτημα και το σύγχρονο πολιτικό ύφος και ήθος που αντανακλούσε, φάνηκε να παρουσιάζει μια δυστοκία, δεχόμενος πυρά εκατέρωθεν. Η τακτική, η οποία φάνηκε να ακολουθεί ο κ. Χριστοδουλίδης, είναι η γραμμή της μη σύγκρουσης, ενώ στην προσπάθειά του να γίνει πιο συγκεκριμένος, αντανακλούσε ένα αποτέλεσμα κάπως ασαφές.
Εν κατακλείδι, μέσα από μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική θεώρηση, θα μπορούσε να καταλήξει κανείς ότι στην προκειμένη περίπτωση οι τρεις συνομιλητές έχουν κερδίσει και έχουν χάσει σε επιμέρους σημεία. Ο ένας κέρδισε ως προς την άνεση να διασκεδάζει εντυπώσεις και την υπονόμευση των συνομιλητών του, αλλά έχασε παταγωδώς στην αποτύπωση ξεκάθαρου και συγχρόνου πολιτικού λόγου.
Ο άλλος κέρδισε στο επικοινωνιακό κομμάτι, βγάζοντας προς τα έξω μια πιο σύγχρονη και πιο ηθική προσέγγιση, δείχνοντας παράλληλα όμως μια σχετική δυστοκία ως προς την ξεκάθαρη αποτύπωση ορισμένων θέσεων.
Και τέλος ο τρίτος, ενώ είχε το πλεονέκτημα της κατ’ ιδίαν και εις βάθος γνώσης, κυρίως ως προς τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το κυπριακό, λειτούργησε, υιοθετώντας μια κατά πρόσωπον επίθεση προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, η οποία όχι μόνο θα μπορούσε να εκληφθεί ως δεκανίκι για τον τρίτο συνομιλητή, αλλά επιπλέον άφηνε κάποια σύννεφα ως προς τη δική του αξιοπιστία, επάρκεια και ακεραιότητα.
Ολοκληρώνω, με την ελπίδα ότι στο επόμενο διάστημα το εκλογικό σώμα θα έχει την ευκαιρία να δει όλους τους υποψηφίους σε πιο υγιείς και εποικοδομητικές συζητήσεις και να ακούσει ξεκάθαρες θέσεις και οράματα και όχι απλά ανούσιες μονομαχίες αλληλοεξόντωσης των συνυποψήφιων.
Δρ. Χάρης Φ. Σοφοκλέους (PhD)
Λέκτορας Επικοινωνίας, Σύμβουλος Εταιρικής Επικοινωνίας, Ερευνητής
