Από το 1990 και την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος οι αγγλοσάξονες είχαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν ένα ειρηνικό κόσμο, αφού έσβησε κάθε ιδεολογική αντιπαράθεση που χώριζε τους δύο κόσμους.
Απέδειξαν όμως, πέραν κάθε λογικής αμφιβολίας, ότι ο στόχος τους ήταν και παραμένει η ταπείνωση και εξαφάνιση της Ρωσίας, σαν του μοναδικού εμποδίου για να αναδειχθούν σε ηγεμόνες αυτού του κόσμου, που θα επιβάλουν τους κανόνες συμπεριφοράς που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει.
Έκοψαν, έραψαν και αφοσιώθηκαν σε μια υπερπροσπάθεια περικύκλωσης της Ρωσίας. Σήμερα εισήλθαν στο τελικό και πιο αποφασιστικό στάδιο, προκαλώντας ουσιαστικά εμφύλιο πόλεμο, μέσω της ενθάρρυνσης του Ουκρανού προέδρου να τεντώσει και τελικά να κόψει το σχοινί, φτάνοντας στα τραγικά γεγονότα που βλέπουμε να συμβαίνουν. Ο Ουκρανικός λαός, σε ρόλο Ιφιγένειας, θυσιάζεται στο βωμό της ανασύνταξης του δυτικού κόσμου και του στρατιωτικού του οργανισμού, για να εκπληρωθούν οι στόχοι των αγγλοσαξόνων.
Παρόλο που η αφέλεια είναι έννοια ενδημική στο σύγχρονο κόσμο, πιστέψαμε τουλάχιστον πως στην Κύπρο θα περίσσευε κάποιο ψήγμα «πολιτικής ανδρείας» για συσχέτιση των γεγονότων της Ουκρανίας με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το αντίθετο μάλιστα, η «ευφάνταστη ηγεσία» του νησιού αγωνίζεται πλέον για ολοκληρωτική παράδοση στον κατακτητή, μέσω των λεγόμενων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Ακόμη χειρότερη είναι η συμπεριφορά του κράτους των Αθηνών, που φέρει ασήκωτες ευθύνες για την πορεία εξαφάνισης του Κυπριακού Ελληνισμού. Αρνείται να ενισχύσει, ως όφειλε, τις αμυντικές δυνατότητες του θύματος της δικής του πολιτικής, ενώ ενισχύει με αποστολή όπλων τον καταδικασμένο (από το ΝΑΤΟ) πρόεδρο Ζελένσκι.
Ο τόπος χρειάζεται ανθρώπους με άλλες δεξιότητες, που δεν θα έχουν στο μυαλό πως να κλέψουν, αδιαφορώντας για το πού οδηγούν το λαό. Η Ουκρανία παραδίδει εν τέλει μαθήματα, πως μια επικίνδυνη ηγεσία μας οδηγεί να παρακολουθούμε σφαγές αθώων πολιτών από τους δέκτες της τηλεόρασης!
Αντώνης Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου.