Δεν είμαστε παρά θεατές μιας σειράς τραγικών γεγονότων σε ένα υπό εξαφάνιση κράτος. Τραγικές φιγούρες βρίσκονται παντού, ειδικά στα ανώτατα δώματα της εξουσίας, των οποίων πλέον η ανεπάρκεια κατάντησε συνώνυμο της εθνικής προδοσίας.
Σε λίγα μόνο χρόνια κατάφεραν το ακατόρθωτο. Κατάφεραν να φέρουν το νησί πιο κοντά στον οριστικό αφανισμό, πιο κοντά από ποτέ στην οριστική τουρκοποίηση.
Διέλυσαν τις οικονομίες του λαού, του οποίου τάχθηκαν υποτίθεται να προασπίζουν τα συμφέροντα. Ουδέποτε στο παρελθόν, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού έφτασε να ζει κάτω από τέτοιες συνθήκες φτώχειας, όπως τις σημερινές. Ουδέποτε επίσης στο παρελθόν, η υπάρχουσα φτώχεια είναι αόρατη σε όσους έχουν το πρόσταγμα (δήθεν), να εφαρμόσουν την κοινωνική πολιτική, που όλοι μαζί κατά καιρούς διαφημίζουν. Δύο χρόνια πανδημίας ήταν ικανή περίοδος να αναδείξει σε όλο της το μεγαλείο την ανεπάρκεια των κρατούντων. Τόσο της κυβέρνησης, όσο και της βουλής. Μετέτρεψαν τον λαό σε επαίτη, χωρίς προοπτική και μέλλον. Διαχώρισαν και εξαφάνισαν την πλειοψηφία από τη λεγόμενη μεσαία τάξη.
Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, το δόγμα της ελεύθερης οικονομίας, που βασίζεται στην προσφορά και τη ζήτηση και που έπρεπε να καθορίζει ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης, καταπατείται βάναυσα. Τεράστιες διακυμάνσεις στις τιμές σε βασικά είδη διατροφής και την ενέργεια, που δεν αποτελούν παρά αισχροκέρδεια, περνούν απαρατήρητες στο ανύπαρκτο κράτος. Η χώρα παρουσιάζεται ανοχύρωτη, χωρίς κάποια ουσιαστικά μέτρα στήριξης των νοικοκυριών αλλά και των μικρών επιχειρήσεων. Ένα γεγονός που αφήνει αδιάφορη την ελίτ του συστήματος που προέρχεται από όλες τις ιδεολογικές αποχρώσεις Το ράλι τιμών σε βασικά είδη διατροφής, αλλά και η ενεργειακή αναστάτωση, διέλυσαν κάθε ψήγμα εμπιστοσύνης του λαού σε κυβέρνηση και βουλή. Οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας για την πλειοψηφία του λαού, προκαλούν συν τοις άλλοις τα ειρωνικά σχόλια κάποιων μελών της βουλής, που κατά τα άλλα ενδιαφέρονται δήθεν για τους πολίτες. Δυστυχώς και Παφιτών.
Η Κύπρος, βάσει του παγκόσμιου «δείκτη αντίληψης διαφθοράς» φιγουράρει στις πρώτες θέσεις μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Ο λαός, σαν άβουλη μάζα, άγεται και φέρεται από τους κυβερνώντες, την ανύπαρκτη βουλή αλλά και τα μέλη του διαχρονικού κατεστημένου, που στοιβάζουν πλούτο για τους επερχόμενους «χειμώνες» που τους περιμένουν. Επιπρόσθετα, το νησί γεμίζει μουσουλμάνους, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την υπάρχουσα διάλυση του κράτους και καθίστανται σιγά-σιγά κυρίαρχοι στις πόλεις και τα χωριά μιας παραπαίουσας μπανανίας. Μια τραγική κατάληξη του νησιού που δέχεται άβουλα και αδιαμαρτύρητα τη δημογραφική αλλοίωση που μεθοδεύει ο Τούρκος κατακτητής.
Ένα κράτος που «ατύχησε» στην πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας του. Ένας λαός που βρίσκεται σε ακυβέρνητο καράβι και οδηγείται στην καταστροφή. Είναι γεγονός, αλλά γιατί να ενδιαφέρει τους ηγέτες; Η παγκόσμια ιστορία άλλωστε κράτησε ζωντανά, τόσο τα ονόματα όσων δημιούργησαν χρυσούς αιώνες ανάπτυξης και ασφάλειας, όσο και των προδοτών που διέλυσαν τον λαό τους και τον έστειλαν στα τάρταρα. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια ότι τούτος ο λαός εναπόθεσε τις ελπίδες του σε σύγχρονους Νέρωνες!
Αντώνης Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου.
