Με μια λαμπρή τελετή που θα πραγματοποιηθεί παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη την Παρασκευή 18 Μαρτίου και ώρα 7.00 μ.μ., στον Πολυχώρο «Αττικόν», ο Δήμος Πάφου τιμά, με τα Βραβεία Αφροδίτη 2022, πέντε διαπρεπείς δημότες του, πέντε εξέχουσες προσωπικότητες που με την πολυσχιδή δράση τους και την πλούσια προσφορά τους διακρίθηκαν και καταξιώθηκαν τόσο στο εξωτερικό όσο και στον τόπο μας.
Με το «Μέγα Βραβείο Αφροδίτη» τιμώνται ο Καθηγητής Χειρουργικής Δημήτρης Δημητριάδης που ζει στις ΗΠΑ και ο επιχειρηματίας ομογενής Λουκάς Πουρούλης, ο οποίος ζει στη Νότιο Αφρική. Με το Βραβείο Αφροδίτη τιμώνται η φιλόλογος-συγγραφέας Αγγελική Νικολαϊδου-Σμυρλή, ο ιατρός και ακαδημαϊκός Στάθης Φιλίππου που ζει στη Γερμανία και ο φιλόλογος, εκπαιδευτικός και συγγραφέας Γιώργος Χατζηκωστής.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Λάσα το 1951 και φοίτησε στο Β΄ Γυμνάσιο Πάφου.
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1976 και απέκτησε την ειδικότητα της Χειρουργικής στο Johannesburg της Νοτίου Αφρικής, όπου το 1985 ανακηρύχθηκε σε διδάκτορας Ιατρικής. Την ακαδημαϊκή χρονιά 1991-1992 εκλέγηκε Καθηγητής του University of Witwatersrand, ενώ το 1993 εκλέγηκε Καθηγητής Χειρουργικής στο University of Southern California του Los Angeles.
Το 2004, σε στενή συνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α., συνέστησε το United States Navy Trauma Training Program, την κύρια μονάδα εκπαίδευσης για τα τραύματα Ναυτικού στη χώρα. Στον τομέα της Έρευνας, δημοσίευσε περισσότερες από 720 επιστημονικές μελέτες, γεγονός που τον κατέστησε ως το χειρουργό τραύματος με τις περισσότερες δημοσιεύσεις στις Η.Π.Α. Επιπλέον, εξέδωσε 16 εγχειρίδια χειρουργικής, 3 βιβλία-άτλαντες και 160 κεφάλαια σε βιβλία. Έχει τιμηθεί με 24 βραβεία διδασκαλίας.
Το έργο και η προσφορά του τυγχάνει ευρείας εθνικής και διεθνούς αναγνώριση. Έχει δώσει ως προσκεκλημένος περισσότερες από 800 διαλέξεις, ενώ υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στις Η.Π.Α. και 45 άλλες χώρες.
Είναι Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Επίτιμος διδάκτορας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Επίτιμος Διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ έχει τιμηθεί από πληθώρα επιστημονικών Φορέων των ΗΠΑ και άλλων χωρών. Βοήθησε περισσότερους από 100 ιατρούς από την Ελλάδα και την Κύπρο να τύχουν μεταπτυχιακής εκπαίδευσης.
Διετέλεσε σύμβουλος του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και εκπαίδευσε στο Los Angeles βασικό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό από την Κύπρο.
Στα τελευταία 28 χρόνια, συνδιοργανώνει ετήσια συνέδρια τραυματολογίας στην Κύπρο, ενώ υπηρετεί ως εξωτερικός αξιολογητής ακαδημαϊκών προγραμμάτων του Υπουργείου Υγείας της Ελλάδας.
Είναι νυμφευμένος με την Elizabeth Beale και έχει τρία παιδιά, την Alexis, τη Stephanie και τον Nicolas
Ο Λουκάς Πουρούλης γεννήθηκε στη Λυσό το 1938. Νυμφεύθηκε την Άρτεμη Ευριπίδου από τη Μεσόγη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Το 1957, η φιλομάθειά του και η αγάπη του για τη μεταλλουργία, τον οδήγησε στην Αθήνα, όπου σπούδασε μηχανικός Εξόρυξης και Μεταλλουργίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από το οποίο αποφοίτησε με άριστα. Στη διάρκεια των σπουδών του εργάστηκε στη Γερμανία και τη Σουηδία. Το 1962 πραγματοποίησε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στο μεταλλείο χαλκού στην Καλαβασό. Στη δύσκολη περίοδο των διακοινοτικών ταραχών, υπερασπίστηκε με σθένος την ελληνική κυριότητα των μεταλλείων παρά την επιθετική στάση των Τούρκων.
Το 1964 ξενιτεύτηκε στη Νότιο Αφρική, όπου και πέτυχε να εργοδοτηθεί από το διεθνή κολοσσό Anglo American Plc με βάση το Johannesburg.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, θέτει τις βάσεις για δικές του επιχειρήσεις, ξεκινώντας με την εξόρυξη χρυσού.
Το 1985 Ίδρυσε την εταιρεία Salene Mining Proprietary Limited και έκτοτε, η οικογένεια Πουρούλη ελέγχει μια σειρά από μεγάλες διεθνείς επιχειρήσεις.
Ο Λουκάς Πουρούλης αποτελεί μια από τις εμβληματικές προσωπικότητες της διεθνούς εξορυκτικής κοινότητας και είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους επιχειρηματίες της Αφρικανικής ηπείρου.
Ο ίδιος θεωρεί την οικογένειά του ως το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Η αείμνηστη σύζυγός του Άρτεμης ήταν πάντα στο πλευρό του, ενώ η αείμνηστη και πολυαγαπημένη του κόρη Σαλώμη ήταν γι’ αυτόν πηγή στήριξης διά βίου. Η Ελένη, ο Άδωνης και ο Φοίβος δίκαια θεωρούνται ότι αποτελούν άξιους συνεχιστές του έργου του και της συνεισφοράς του στην κοινωνία.
Το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας Πουρούλη, κυρίως με αποδέκτες τις απανταχού ελληνικές παροικίες, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, παρόλο που με επιμέλεια κρατείται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η αγάπη του για τον Ελληνισμό και τη μητέρα – πατρίδα του Κύπρο τον κράτησε πάντα κοντά στις ρίζες του.
Η Αγγελική Νικολαϊδου-Σμυρλή γεννήθηκε στην Πάφο το 1938 και αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου, στο οποίο ήταν συμμαθήτρια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ως Μαθήτρια, υπήρξε μέλος της Ε.Ο.Κ.Α. με ενεργό δράση στον απελευθερωτικό Αγώνα.
Μετά την αποφοίτησή της από το Γυμνάσιο, μεταβαίνει για σπουδές στην Ελλάδα όπου το 1961 έλαβε πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Με το πέρας των σπουδών της, επιστρέφει στην Πάφο και υπηρετεί ως φιλόλογος σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης. Μετά την εισβολή, επιστέφει στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται ως Καθηγήτρια μέχρι το 1986.
Από το 1983 αρχίζει να ασχολείται με τη λογοτεχνία. Έχει στο ενεργητικό της ένα πλούσιο συγγραφικό έργο που αποτελείται από μαρτυρίες, αναμνήσεις και διηγήματα, θεατρικά έργα και ιστορικά μυθιστορήματα. Αναφέρονται τα έργα της «Τον καιρό του αγώνα. Μνήμες από την Πάφο του ΄53-56», «Χωρίς προσανατολισμό. Κύπρος: Τα αβέβαια χρόνια 1960-1967»,«Η μάνα του αγνοούμενου & άλλα διηγήματα»,
«Ευαγόρας – Το δίλημμα – Βαρνάβας και Παύλος» «Η επιστροφή του Αγαπήνορα», «Γαλατείας και Πυγμαλίωνος», «Τα τετράδια της Σοφίας», «Εμείναμεν σαν πρόβατα χωρίς βοσκόν στον κάμπον», «Αναφορά στον Νικόλαο Θησέα», «Η διάψευση», το οποίο μεταφράστηκε στην τουρκική και «Θεοδούλου Λίμιτεδ». Με τα έργα της αυτά, θεωρείται ότι συνέβαλε ουσιαστικά στην καλλιέργεια και προαγωγή του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους για τη νεότερη Κύπρο. Είναι παντρεμένη με τον ελλαδίτη φιλόλογο Δημήτρη Σμυρλή και έχει τρεις γιους τον Γιώργο, τον Νίκο και τον Κωστή.
Ο Στάθης Φιλίππου γεννήθηκε στην Πάφο το 1959. Γονείς του ήταν ο Χρίστος Φιλίππου και η Αγγελική Νεοκλέους και οι δύο γιατροί. Μετά την αποφοίτησή του από το Α’ Γυμνάσιο Πάφου μετέβη για σπουδές στη Γερμανία, όπου το 1984 απέκτησε πτυχίο Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο RWTH Aachen. Στο διάστημα 1985-1990 απέκτησε την ειδικότητα της Ιστοπαθολογίας και Κυτταρολογίας και διεξήγαγε ερευνητική εργασία στο Πανεπιστήμιο Ruhr Bochum.
Από το 1990 μέχρι το 1998 εργάστηκε ως Επιμελητής Ιστοπαθολογίας και Επίκουρος Καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Το 1998 Ίδρυσε το Ινστιτούτο Ιστοπαθολογίας και Κυτταρολογίας στο Ακαδημαϊκό Νοσοκομείο Augusta του Bochum, του οποίου είναι μέχρι σήμερα ιδιοκτήτης και διευθυντής.
Από το 2005 κατέχει την έδρα Παθολογοανατομίας και Ιστοπαθολογίας της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Witten/Herdecke της Βόρειας Ρηνανίας- Βεστφαλίας, ενώ από το 2021 είναι Ιδιοκτήτης και διευθυντής κέντρου ιατρικών υπηρεσιών Ιστοπαθολογίας και Κυτταρολογίας στο «Bochum», καθώς και Ιδρυτικό μέλος και του Ογκολογικού Προτεσταντικού Κέντρου Bochum – Herne.
Επίκεντρο της επιστημονικής ερευνητικής του δράσης ήσαν και παραμένουν οι πνεύμονες και η λειτουργία τους. Ενδιέτριψε επίσης στους μηχανισμούς ανάπτυξης του καρκίνου του πνεύμονα, του στόματος και των σιαλογόνων αδένων.
Έχει στο ενεργητικό του εκατοντάδες δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά για θέματα της ειδικότητάς του.
Με την ανιδιοτελή προσφορά του σε ασθενείς από διάφορα μέρη του κόσμου, ανεξάρτητα από φυλή, εθνικότητα και κοινωνική θέση, ενσαρκώνει ένα φωτεινό πρότυπο ιατρού-ανθρωπιστή, που συνειδητά επιλέγει να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εκατοντάδες Κύπριοι και πολίτες άλλων χωρών έτυχαν και τυγχάνουν των υπηρεσιών του χωρίς αμοιβή. Είναι νυμφευμένος με την Elisabeth Mandelartz και έχουν δύο γιους, τον Χρίστο και τον Johannes.
Ο Γιώργος Χατζηκωστής γεννήθηκε το 1936 στην Κάτω Πάφο. Αποφοίτησε το 1953 από το Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου και σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου πήρε το πτυχίο του το 1958. Στη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων (Ε.Φ.Ε.Κ.) και έλαβε ενεργά μέρος σε όλες τις δραστηριότητες που είχαν σχέση με τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου.
Το 1970-71 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα παιδαγωγικά στο University of Nottingham, ενώ το 1974 και το 1978 παρακολούθησε θερινά μαθήματα ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Perugia Ιταλίας. Από το 1958 μέχρι το 1996 υπηρέτησε στα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης της Κύπρου, σε όλες σχεδόν τις Επαρχίες, ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και λυκειάρχης. Διετέλεσε μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων εκπαιδευτικών οργανώσεων, πνευματικών σωματείων και επιστημονικών εταιρειών της Κύπρου.
Πολυγραφότατος, έχει στο ενεργητικό του περισσότερα από 50 βιβλία, αρκετά από τα οποία αφορούν την Πάφο. Έγραψε μελέτες και δοκίμια σε θέματα ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, βιογραφίες, συνέταξε ανθολογίες και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, την ιστορία και τη λογοτεχνική κριτική. Έγραψε στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους το κεφάλαιο για τη Ρωμαιοκρατία στην Κύπρο, ενώ στη Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια έγραψε περισσότερα από 450 λήμματα. Ενδεικτικά, αναφέρονται μερικά από τα έργα του:
«Μνήμης χάριν. Η πνευματική κληρονομιά του Νικόλα Χατζηκωστή», «Ώρες της Πάφου», «Οι Παλαμικές Γιορτές της Πάφου», «Πάφιοι της αρχαιότητας», «Η Πάφος του χτες», «Ευαγόρας Παλληκαρίδης, o ήρωας και ο ποιητής», «Τα επώνυμα των Ελλήνων της Κύπρου», «Η χαμένη Εδέμ» και το πιο πρόσφατο «Επιβιώσεις αρχαιοελληνικών γλωσσικών στοιχείων στο σημερινό ελληνικό κυπριακό ιδίωμα».
Για την προσφορά του στα Γράμματα και την Εκπαίδευση τιμήθηκε από πληθώρα Φορέων και Σωματείων στην Κύπρο και την Ελλάδα, από το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου, καθώς και από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Ιταλίας. Ήταν παντρεμένος με τη μακαριστή Ντίνα Χριστοδουλίδου, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τη Στέλλα και τον Φώτη.
