Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, διεξήχθη από τα τέλη Μαρτίου έως αρχές Ιουνίου 1999. Οι συνέπειες αυτού του πολέμου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς σχέσεις στον 21ο αιώνα που μόλις άρχιζε, είναι απρόβλεπτες.
Για το ΝΑΤΟ και τους υποστηρικτές του πολέμου, ήταν μια «ανθρωπιστική επέμβαση». Η αλήθεια για την πλειοψηφία του κόσμου όμως, είναι πως πρόκειται για έναν αδικαιολόγητο πόλεμο από το ΝΑΤΟ και πάνω από όλα τις ΗΠΑ, που εργαλειοποίησαν το σύστημα Μιλόσεβιτς για τους δικούς τους στόχους.
Ποια μαθήματα μπορούσαν να αντληθούν από αυτόν τον πόλεμο για το μέλλον, για να διαμορφώσουν μια προοπτική ειρήνης στη γηραιά Ήπειρο; Το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με αναλύσεις σοβαρών σχολιαστών, δεν πέτυχε τίποτα με τους βομβαρδισμούς του στη Σερβία. Τα δήθεν σχέδια του Μιλόσεβιτς για εθνική κάθαρση του Κοσόβου υπήρχαν μόνο στα όνειρα του ΝΑΤΟ, αφού μόνο η έναρξη των βομβαρδισμών προκάλεσε τον Μιλόσεβιτς για εκδίωξη πολλών Αλβανών. Όσο για την αυτόνομη επαρχία του Κοσόβου, που υπήρξε η αιτία του βομβαρδισμού της Σερβίας, η κατάσταση εκεί είναι σήμερα χειρότερη από ότι τότε, πριν από την εισβολή του ΝΑΤΟ. Πριν τον πόλεμο, το Κόσοβο ήταν μια πολυπολιτισμική, πολυεθνοτική κοινωνία. Σήμερα, μετά τον πόλεμο που προκάλεσε το ΝΑΤΟ, προκλήθηκαν έντονες αντιπαραθέσεις που αποκλείουν πλέον κάθε συμβίωση.
Σε παρόμοια συμπεράσματα καταλήγει η ολότητα ανεξάρτητων Σέρβων αναλυτών, ότι οι στρατιωτικοί, πολιτικοί και ηθικοί στόχοι της επέμβασης απεδείχθησαν ένα μεγάλο ψέμα, αφού ο Μιλόσεβιτς, ένα χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου, βρισκόταν σταθερά στην εξουσία, γεγονός ότι τον βοήθησαν οι βομβαρδισμοί. Ο Μιλόσεβιτς κατάφερε να αποδείξει στον Σερβικό λαό, ότι οι ξένοι θέλουν μόνο το κακό της χώρας τους. Πολλοί, κυρίως νέοι, που κοίταζαν με αγάπη και λαχτάρα τις δυτικές δημοκρατίες, διαπίστωσαν μετά τον πόλεμο ότι δεν πρόκειται παρά για αμαρτωλά πρότυπα. Το χάσμα μεταξύ Σερβίας και Ευρώπης είναι σήμερα ακόμη αρκετά βαθύ. Ειδικά λόγω της καταστροφής από τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς των βασικών υποδομών της Σερβίας, αυτοί οι άνθρωποι ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο τον «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς, τον οποίο θεώρησαν τη μοναδική τους ελπίδα να τα βγάλουν πέρα τα επόμενα χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο, το σύστημα ενισχύθηκε από τον πόλεμο του ΝΑΤΟ και η σερβική αντιπολίτευση αποδυναμώθηκε δραματικά. Στις 24 Μαρτίου 1999, το ΝΑΤΟ άρχισε αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Στις 79 μέρες του πολέμου, σε περισσότερες από 30.000 αεροπορικές επιδρομές στη Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο καταστράφηκαν 200 εργοστάσια,190 σχολεία, 50 νοσοκομεία, 50 γέφυρες, 5 πολιτικά αεροδρόμια και πολλές αγροτικές βιοτεχνίες και κατοικίες. Μετά την έναρξη των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ, σε λίγες εβδομάδες, 860.000 Κοσοβάροι Αλβανοί ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους. Αρκετές χιλιάδες άμαχοι σκοτώθηκαν. Το συνολικό κόστος της διεξαγωγής του πολέμου, ήταν περίπου 30 δισεκατομμύρια δολάρια και οι ζημιές από τον πόλεμο υπολογίζονται σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Η οικονομία και των δύο περιοχών έχει καθυστερήσει χρόνια ενώ η περιβαλλοντική ζημιά είναι ανυπολόγιστη. Ο σερβικός στρατός ποτέ δεν νικήθηκε στρατιωτικά. Σχεδόν ολόκληρη η σερβική στρατιωτική δύναμη, 250 άρματα μάχης, 450 τεθωρακισμένα οχήματα, 800 μονάδες πυροβολικού καθώς και 47.000 Σέρβοι στρατιώτες, αποσύρθηκαν μετά το τέλος του πολέμου από το Κόσοβο χωρίς ζημιές. Αντώνης Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου.
