Το κράτος της Κύπρου κατάφερε να αναδυθεί μέσα από αγώνες του λαού, λίγα χρόνια μετά τον πιο καταστροφικό πόλεμο που έζησε η ανθρωπότητα, σε περίοδο που τα αντιαποικιακά κινήματα της υφηλίου ήταν πρώτο θέμα στην παγκόσμια επικαιρότητα.
Αμέσως μετά σύρθηκε η Κύπρος στη μέγγενη του ψυχρού πολέμου που έδωσε το έναυσμα για διακοινοτικές ταραχές, πλαισιωμένες από εσωτερικό διχασμό για επικράτηση ιδεολογιών που στήριζαν αναμφίβολα ξενόφερτα συμφέροντα και προκάλεσαν την κατοχή της μισής Κύπρου. Οι συμφωνίες εντός του ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή και τη συναίνεση δυστυχώς και «τραγικών Ελλήνων» άνοιξαν το δρόμο για την τουρκοποίηση της Κύπρου.
Δεν μπορεί παρά να είμαστε αφελείς με αυτοκτονικές τάσεις αν νομίζουμε ότι η πλήρης τουρκοποίηση του βορείου κατεχόμενου τμήματος, η εξαφάνιση σε λίγα χρόνια των λίγων εναπομεινάντων τουρκοκυπρίων, ο διεξαγόμενος υβριδικός πόλεμος από την Τουρκία με τη διοχέτευση παράνομων μεταναστών προς την ελεύθερη Κύπρο με το μανδύα των ανθρωπιστικών μετακινήσεων, θα δημιουργήσει μόνο αυτό που πολλοί ονομάζουν πολυπολιτισμική κοινωνία.
Η Κύπρος αγαπητοί μου δεν είναι ένα κανονικό κράτος. Είναι κράτος υπό εξαφάνιση και αυτό δεν εμπεριέχει καμιά υπερβολή. Αν αυτός ο ισχυρισμός υιοθετείται έστω και μερικώς από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, ποια είναι τα αναχώματα που έχουν στηθεί για να αποκρούσουν αφενός τους θανάσιμους κινδύνους και αφετέρου να ανατρέψουν τη μοίρα της μικρής πατρίδας; Ψιλά γράμματα!
Ο λαός φανατίζεται με μικροκομματικές ατάκες που απλά μεγαλώνουν τις αντιπαραθέσεις, ειδικά σε περιόδους εκλογών δίκην κομματικών ποσοστών. Σαν αποτέλεσμα της διαχρονικής αυτής πραγματικότητας ούτε το τούρκεμα της Κερύνειας, της Μόρφου και της Αμμοχώστου κατάφερε να σταματήσει την κατρακύλα προς το θάνατο και την οριστική εξαφάνιση του λεγόμενου κυπριακού κράτους.
Ο λαός διαχωρίστηκε από ανεπαρκείς πολιτικούς, σε προνομιούχους που μαζεύουν πλούτο και τον φυλάσσουν συνήθως στο εξωτερικό και σε «είλωτες» που πιστεύουν ακόμα ότι υπάρχει προοπτική για μεταρρυθμίσεις που θα προσφέρουν μια νότα αισιοδοξίας και έξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας τους, με βασικό τη φτώχεια. Μεταρρύθμιση στη δημόσια υπηρεσία, στο δικαστικό σύστημα, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ατάκες δεκαετιών! Δεν ακούμε ακόμη για την επιτακτική αναγκαιότητα μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, ίσως γιατί πρέπει ο λαός να πεινά για να υποτάσσεται στα θελήματα των κομμάτων.
Φλόμωσαν τον κόσμο με φρούδες ελπίδες, για τη νέα γενιά που τη θέλουν δήθεν να αναλαμβάνει τα ηνία, την ίδια ώρα που γίνεται σφαγή «μέσων» για μια θέση στο δημόσιο, σε ένα κράτος το οποίο ενθαρρύνει υποτίθεται την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα. Θα εννοούν ίσως τα φαστφουντάδικα και τις καφετέριες που ξεπηδούν σαν μανιτάρια σε κάθε γωνιά των πόλεων και κωμοπόλεων του νησιού, για να’ χουν, ειδικά οι νέοι, κάμποσα στέκια για να κλαιν ομαδικά τη μοίρα τους. Επιχειρήσεις με προοπτική μόνο τον αργό θάνατο!
Πρέπει να ανησυχείτε εσείς οι νέοι. Αυτοί που έχετε εκλέξει, είτε με την ψήφο σας είτε περισσότερο με την αποχή σας, «εργάζονται μεθοδικά» φροντίζοντας μόνο για τα δικά τους ωφελήματα, μισθούς, εφάπαξ, συντάξεις. Συνεχίζετε όμως δυστυχώς να πίνετε αμέριμνοι το καφέ σας, ενόσω υπάρχει το χαρτζιλίκι των γονέων. Απ’ εκεί και πέρα έχει ο Αλλάχ!
Αντώνης Τρακκίδης, Εκλεγμένος μέχρι τη 31/12/2021 Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου.
