Το θέμα της κατάργησης των χωρών στάθμευσης επί της οδού Πάφου Χρυσανθου τέθηκε πολύ πρόσφατα και η πλειοψηφία της ολομέλειας τοποθετήθηκε αρνητικά.
Στη συνέχεια έγινε προσπάθεια για να επανέλθει και τόνισα πως αυτό δεν θα αποτελεί τιμή για την ολομέλεια. Στην χθεσινή ολομέλεια όμως επανήλθε μετά από παρασκήνιο και μεθοδεύσεις. Σε μια ολομέλεια στην οποία απουσίαζα λόγω υποχρεώσεών μου στην Εθνική Φρουρά της οποίας μάλιστα ζήτησα την αναβολή. Στην τελευταία ολομέλεια άλλαξε η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου με νικωσα ψήφο του Δημάρχου Πάφου. Δημιουργούνται λοιπόν τα εξής ερωτήματα:
-Εάν μια απόφαση της ολομέλειας δεν βρίσκει σύμφωνο τον Δήμαρχο Πάφου θα επανέρχεται με ευκολία και θα ψηφίζεται μέχρι το αποτέλεσμα να είναι αυτό το οποίο επιθυμεί ο Δήμαρχος;
– Γιατί υπάρχουν μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου τα οποία δεν αντιδρούν ή συμμετέχουν σε αυτές τις μεθοδεύσεις;
Πρόκειται για διεργασίες που θυμίζουν την εποχή της ρεμούλας. Και θα είμαι ειλικρινής! Από την πρώτη μέρα της εκλογής μου ως Δημοτικός Σύμβουλος δεν περίμενα να συναντήσω ήθος σαν αυτό του αείμνηστου Ανδρέα Αταλιώτη.
Περίμενα όμως τουλάχιστον πως δεν θα ερχόμουν αντιμέτωπος με πρακτικές και μεθοδεύσεις πανομοιότυπες με αυτές που χρησιμοποιούσαν άτομα τα οποία κατέληξαν στην φυλακή. Παράλληλα η επιλεκτική και με διαφορετική ταχύτητα υλοποίηση των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου προκαλεί θυμό και αγανάκτηση.
Η άμεση και χωρίς να προηγηθεί η έγκριση των πρακτικών υλοποίηση της χθεσινής απόφασης για την οδό Πάφου Χρυσάνθου αποκαλύπτει ακόμα κάτι. Την αναξιοπιστία του Δημάρχου Πάφου, ο οποίος την προηγούμενη μέρα δήλωσε πως εάν το αποτέλεσμα είναι οριακό (9-9) και εάν κάποιος Δημοτικός Σύμβουλος θέλήσει να επαναφέρει το θέμα θα συζητηθεί ξανά. Κάτι το οποίο αναγκάστηκα να πράξω την ακριβώς επόμενη μέρα σε μια προσπάθεια διαφύλαξης της αξιοπρέπειας αυτού του Δημοτικού Συμβουλίου.
Κάνεις δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του και ως Δημοτικό Συμβούλιο οφείλουμε επιτέλους να σταθούμε στο ύψος μας.
Όλα στο φως!
