«Κοιτάμε με δέος τους Ρουμάνους πυροσβέστες».

Έτσι περιγράφεται από έλληνες συνάδελφους τους η οργάνωση, τα μέσα και το πώς δουλεύουν οι Ρουμάνοι και πώς με τον τρόπο τους βοηθούν την Ελλάδα στις δύσκολες ώρες που περνά τις τελευταίες μέρες. Τη θεωρούσαν  υπανάπτυκτη χώρα, λένε όσοι είδαν το εκστρατευτικό πυροσβεστικό σώμα των Ρουμάνων να μάχεται τη φωτιά στην Εύβοια. Η γενική εικόνα που σχηματίζεται, εκφράζεται με το: «είναι οργανωμένοι και πειθαρχημένοι σαν τα μυρμήγκια».

Ανακούφιση από τη μια, παράπονο από την άλλη, αφού κακά τα ψέματα, χώρες που θεωρούνταν υποδεέστερες, τελικά αποδεικνύεται στην πράξη και όχι στα λόγια, πως βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από την Ελλάδα και την Κύπρο. Μια γρήγορη ματιά στα οικονομικά επιτεύγματα της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας μας προσγειώνουν μακριά από τις «δάφνες τους παρελθόντος μας». Ρουμανία και Βουλγαρία έγιναν μέλη της ΕΕ το 2007, ενώ η Ελλάδα το 1981 και η Κύπρος το 2004.

Μετά από γρήγορη οικονομική ανάπτυξη τη δεκαετία του 2000, η Ρουμανία έχει οικονομία που βασίζεται κυρίως στις υπηρεσίες και είναι παραγωγός και εξαγωγέας μηχανών και ηλεκτρικής ενέργειας. Θεωρείται από τις Βρυξέλλες σαν μια χώρα υπόδειγμα για γρήγορη και σωστή ανάπτυξη.

 Η Βουλγαρία είναι μια βιομηχανική χώρα μεσαίου εισοδήματος, σύμφωνα με την παγκόσμια τράπεζα. Η βουλγαρική οικονομία έχει γνωρίσει ραγδαία ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, με ρυθμό ανάπτυξης τον πιο ψηλό στην Ευρώπη. Το εθνικό νόμισμα της χώρας, το λέβα, θεωρείται ως το ισχυρότερο και πιο σταθερό τοπικό νόμισμα στην ανατολική Ευρώπη.

Τι είναι από την άλλη η Ελλάδα, αλλά και η Κύπρος που απλά αντιγράφει τα ελλαδικά «τερτίπια»; Μήπως περίγελοι στην Ευρώπη και χώρες συνώνυμο της διαφθοράς σε όλο το δημόσιο βίο; Τί παράγουμε τελικά εκτός από μίζες, σήψη, διαπλοκή μαζί με ήλιο, θάλασσα, αλλά και καμένη γη; Τι πουλούμε εκτός από ιστορία; Που  βρίσκεται τελικά το λάθος μας; Αναμφίβολα είναι μια σειρά από παράγοντες που χρήζουν αναθεώρησης  σε Κύπρο και Ελλάδα για να παν επιτέλους οι δυο χώρες μπροστά. Πρώτα όμως πρέπει να ανατρέψουμε κάποιες πραγματικότητες:

1. Οι ημέτεροι επιλέγονται για να «δέσουν το γάιδαρο τους» με μια θέση στο δημόσιο, αντί των αντικειμενικά ικανότερων και τιμιότερων, που θα μπορούσαν να βγάλουν τις δυο χώρες από τη στασιμότητα.
2. Ο δημόσιος, μη παραγωγικός τομέας, υπεραμείβεται σε βάρος του ιδιωτικού τομέα που τραβά το κουπί της ανάπτυξης.
3. Εκτός από γεωργικά προϊόντα εισάγουμε τα πάντα, από αεροπλάνα μέχρι καρφιά και βελόνια! Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία, Τουρκία έχουν ανεπτυγμένη κατασκευαστική βιομηχανία. Κατασκευάζουν και εξάγουν, από μηχανές μέχρι και πυραύλους. Αντί αυτών εμείς παραμείναμε στη φέτα, στο τζατζίκι και τα ροδάκινα!
4. Η επένδυση στη γνώση κατάντησε «σανός» για να τρέφεται ο λαός. Είναι λογικό να παινεύουμε το σπίτι μας αλλά υπάρχουν πολλά και πολύ καλύτερα πανεπιστήμια στην Ευρώπη από το Καποδιστριακό και το Μετσόβιο. Οι αξιόπιστες αξιολογήσεις πανεπιστημίων το επιβεβαιώνουν. Δεν αμφισβητείται φυσικά ότι τα δυο πιο πάνω προσελκύουν τα δυνατά μυαλά των λυκείων αλλά και των φροντιστηρίων! Πού φαίνεται όμως το αποτέλεσμα αυτής της αποκτούμενης γνώσης; Μήπως φταίνε πάλι οι εξωγήινοι;
5. Η ιστορία του έθνους, μας κάνει όλους περήφανους. Δεν αρκεί όμως για να θρέψει τους σημερινούς Έλληνες. Αντίθετα χρειάζεται σκληρή προσπάθεια για να φανούμε αντάξιοι της παρακαταθήκης που κληρονομήσαμε.
6. Η διαφθορά και η διαπλοκή, γενικά η σήψη του πολιτικού συστήματος, δεν διορθώνονται με παυσίπονα και φανφάρες, αλλά με σωρεία παραιτήσεων από την πολιτική ελίτ.
7. Είμαστε το έθνος που γέννησε τη Δημοκρατία. Αυτό όμως που ισχύει σήμερα, ας μιλούμε πλέον καθαρά, είναι ένα σύστημα ασυδοσίας, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει και έχει άποψη, την οποία όμως δεν μπορεί να στηρίξει με λογικά επιχειρήματα.
8. Όπου υπάρχει ομαδική δράση από σύνολα ανθρώπων, υπάρχει μια βασική προϋπόθεση για επιτυχία στο στόχο που τίθεται. Αυτή η προϋπόθεση ακούει στο όνομα «πειθαρχία». Χωρίς πειθαρχία και στοχοπροσήλωση απλά «κτίζουμε και ταυτόχρονα χαλούμε», χωρίς να καταλήγουμε πουθενά.
9. Τα πάντα πρέπει να κρίνονται εκ του αποτελέσματος και αποδεικνύουμε καθημερινά πως δεν ανήκουμε στους πιο έξυπνους λαούς της Ευρώπης.
10. Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι όλοι απομυζούν το κράτος, αφού θεωρείται κάτι ξένο από τους πολίτες, δυστυχώς και από τις κυβερνήσεις μας.

Ας δεχτούμε επιτέλους κάποια μαθήματα από άλλα έθνη στον αγώνα για επιβίωση που διεξάγουμε, τόσο σε προσωπικό αλλά και κρατικό επίπεδο. Το αύριο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο. Το ισχυρότερο αποτρεπτικό όπλο είναι η πορεία προόδου και ανάπτυξης. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν είναι πια το κέντρο του κόσμου. Ούτε αποτελούν δυστυχώς κάποιο μέτρο σύγκρισης για τους άλλους λαούς!

Αντώνης Τρακκίδης

Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.