Πόσος πόνος και απελπισία για αυτούς τους ανθρώπους θεέ μου.. πως να κλείσουν όνειρα , βιώματα και εμπειρίες σε μια βαλίτσα; φεύγουν μα η ψυχή τους μένει κολλημένη εκεί… σε εκείνη την αλάνα που τα παιδιά τους έπαιζαν και οι φωνές και τα γέλια τους ακούγονταν μιλιά μακριά… σε εκείνο το καφενείο που κάθονταν να πιουν τον καφέ τους και να συζητήσουν τα προβλήματα και τις σκοτούρες της καθημερινότητας… σε εκείνο το περιβόλι που ο γεωργός με κόπο αλλά και χαρά όργωνε και σκούπιζε τον ιδρώτα όταν ο ήλιος τον κτυπούσε κατακούτελα.. σε εκείνο το στενό όπου για πρώτη φορά συνάντησαν τον παιδικό ερώτα τους και βιώσαν το πρώτο τους ερωτικό σκίρτημα…. ναι εκεί μένει η ψυχή!!!! εκεί γιατί όλα αυτά δεν κλείνονται σε κασόνια… δεν κλείνονται σε βαλίτσες…. φεύγουν οι άνθρωποι στριμωγμένοι στα πλοία και αφήνουν πίσω τάφους γονιών, παιδιών, συγγενών.. αφήνουν πίσω τις χαρές τις λύπες, τα δάκρυα, τις χαρές που βιώσαν εκεί…. και όλα αυτά στο βωμό του χρήματος… του συμφέροντος..

Πως μπόρεσες ανόητε άνθρωπε να προκαλέσεις τέτοια μαζική καταστροφή;; πως μπόρεσες να εξαγοράσεις το παιδικά χαμογέλα με λίγα χρήματα;; πως μπορείς να αντικρίζεις τις συνέπειες των πράξεων σου;;; δεν λυγίζεις μπροστά σε εκείνη τη μάνα που χάνει το σπίτι της;;; τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής;; που ψάχνει απεγνωσμένα το σύζυγο της, τον ανιψιό της;;; σε εκείνο το παιδάκι που ζητά  φαγητό από τη μάνα του και εκείνη δεν έχει να του δώσει;; που ρωτά συνεχεία ένα γιατί αλλά απάντηση που να βρει για να του πει… μέχρι χτες ζωσμένοι με ένα πλατύ χαμόγελο, όνειρα, αισιοδοξία, αγώνα για επιβίωση, ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και σήμερα πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα… σήμερα με μάτια πρισμένα από το κλάμα και με φανερή την εξουθένωση και την απελπισία αγωνίζονται να αναπνεύσουν από τους μαύρους αποπνικτικούς καπνούς που εσύ προκάλεσες… στο πρόσωπο τους ζωγραφισμένη η αγανάκτηση η ταλαιπωρία και η αγωνία για το άγνωστο το οποίο προμηνύεται δύσκολο… μαύρο… ζοφερό…..

Αλλά αχάριστε και συμφεροντολόγε άνθρωπε η παχυδερμία σου μάλλον είναι τέτοια που τίποτα δεν σε συγκινεί.. κάθε αίσθημα, κάθε εικόνα είναι ανίκανη να διαπεράσει το ^παχύ^ σου δέρμα… όμως… η ύβρις σου έφτασε στην έπαρση… και η τιμωρία σου θα ναι αναπόφευκτη…..

Έλενα Αριστοτέλους

Καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας