Στα 47 χρόνια της κατοχής δεν κατάφεραν Αθήνα και Λευκωσία, αν μη τι άλλο να «γωνιάσουν» την Τουρκία στα διεθνή φόρα, αλλά και τους Άγγλους που μαγειρεύουν τη διχοτόμηση. Ως εκ τούτου, δεν νομίζω να απομένουν πολλές ελπίδες για σύντομη επανένωση της Κύπρου.
Έστω και τυπικά, εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη αποδοχή της κυπριακής κυβέρνησης σαν μοναδικής νόμιμης εκπροσώπου του κράτους. Έτσι θα βολευτούμε για λίγο ακόμη στην ευμάρεια μας, που αποκτήσαμε από τις αυξημένες ροές τουριστών, κυρίως από την Αγγλία, που σκόπιμα μας αποκοιμίζει για να διατηρεί τις βάσεις και τις διευκολύνσεις της στο στρατηγικό έδαφος της Κύπρου. Τα τελευταία δυο χρόνια της πανδημίας μάθαμε, ειδικά στην Πάφο, πως δεν είναι σωστό όλα τα αυγά μας να μπαίνουν σε ένα καλάθι.
Είναι νωπές οι μνήμες από τον Αύγουστο του 1996, τη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού, αλλά και τις φωνές ότι οι αντικατοχικές εκδηλώσεις, μεσούσης της τουριστικής σεζόν, καταστρέφουν δήθεν οικονομικά την Κύπρο! Δίνεται η εντύπωση δηλαδή, πως δεν επιτρέπονται εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε υπό κατοχή χώρα, μήπως και επηρεαστούν οι αφίξεις τουριστών! Δυστυχώς η Κύπρος αφέθηκε μόνη να περιμένει τον από μηχανής Θεό να τη σώσει. Το συνάλλαγμα που αφήνουν οι επισκέπτες των κατεχομένων αποτελεί την πραγματική οικονομική πληγή για το κράτος. Στα πλαίσια διατήρησης του καλού κλίματος με τους Τουρκοκύπριους, ανεχόμαστε τη διάλυση της οικονομίας, αφού χιλιάδες Ελληνοκύπριοι μεταβαίνουν για φτηνά ψώνια στα κατεχόμενα. Προπάντων όμως για να γεμίσουν φτηνή βενζίνη τα αυτοκίνητά τους.
Το κόστος της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης είναι €0.80 το λίτρο στα κατεχόμενα και €1.35 στις ελεύθερες περιοχές. Για ένα μεσαίου κυβισμού αυτοκίνητο, χωρητικότητας περίπου 50 λίτρων, κάθε γέμισμα στα κατεχόμενα, αποφέρει εξοικονόμηση 50 Χ €0.55=€27. Το κόστος ασφάλισης ενός αυτοκινήτου για είσοδο στα κατεχόμενα είναι αμελητέο, μόνο 30 σεντ ημερησίως ή €105 το χρόνο. Αν υπολογιστούν και τα επιπλέον ψώνια, τότε το κέρδος αυξάνεται στα €40-€50 για κάθε επίσκεψη. Δεν είναι τυχαίο ότι, εκτός της Λευκωσίας, πολλοί από τις περιοχές Λάρνακας, της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου και περιοχές κοντά στον Αστρομερίτη, αιμοδοτούν την οικονομία του ψευδοκράτους. Δεν είναι λίγοι ακόμα από τη Λεμεσό, ειδικά με επαγγελματικά αυτοκίνητα μεγαλύτερης χωρητικότητας, που επισκέπτονται τα κατεχόμενα για καύσιμα και εξοικονομούν €50-€60 σε κάθε γέμισμα. Συμφέρει δηλαδή και για τη Λεμεσό, αφού το κόστος του καυσίμου για οδήγηση, από Λεμεσό προς κατεχόμενα και πίσω, περίπου 150 χιλιόμετρα, υπερκαλύπτεται από το κέρδος λόγω χρήσης φτηνού «ψευδοκαυσίμου»!
Τελικά μόνον οι Παφίτες αναγκάζονται, στην ολότητα τους, να πληρώνουν με συνέπεια την ολοένα αυξανόμενη τιμή της βενζίνης. Ψηλή τιμή, λόγω προπάντων των αυξημένων φόρων που επιβάλλονται στα καύσιμα από το κράτος μας. Και ας μην ξεχνούμε ότι η Πάφος θεωρείται σαν η κυρίως πληγείσα από την πανδημία περιοχή της Κύπρου. Είναι η επαρχία όπου η φτωχοποίηση αφήνει έντονα σημάδια στην τοπική κοινωνία. Είναι η επαρχία που μαστίζεται όσο καμιά άλλη από την ανεργία. Είναι ο γνωστός «φτωχός συγγενής» της Κύπρου, που καλείται και σήμερα να στηρίξει τα έσοδα του κράτους από τη φορολόγηση τροφίμων και καυσίμων.
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.
