Ζούμε πάλι σε προεκλογικούς ρυθμούς. Σε λίγους μήνες διεξάγονται, αν δεν υπάρξουν ανατροπές, δημοτικές εκλογές.
Αποτελεί στόχο του κυβερνώντος κόμματος ο Δήμος Γεροσκήπου να αποτελέσει τμήμα του Δήμου Πάφου. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτό ψήφισαν ΟΛΟΙ οι εκλεγμένοι μέσω του ΔΗΣΥ δήμαρχοι στην Ένωση Δήμων. Αναφέρω απλά ότι, σε κάθε μεταρρύθμιση, η μια και μόνο προσφερόμενη επιλογή, παραπέμπει σε σκοπιμότητες.
Η επικρατούσα αντίληψη είναι πως ο Δήμος Γεροσκήπου δεν μπορεί να παραμείνει υπό τη σημερινή του μορφή, είναι ως εκ τούτου αναγκαία μια σωστή μεταρρύθμιση στην τοπική αυτοδιοίκηση. Τα νούμερα όσον αφορά τα οικονομικά δεν βγαίνουν, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να πολλαπλασιαστούν τα έσοδα. Εκτός και αν θέλουμε ένα Δήμο που θα υπάρχει μόνο κατ’ όνομα, χωρίς να μπορεί να υλοποιεί έργα υποδομής σε εύλογο χρονικό διάστημα. Εκτός επίσης και αν δεν μας ενδιαφέρει να δημιουργήσουμε ευκαιρίες απασχόλησης για τους νέους και συνθήκες ευμάρειας για το γενικό πληθυσμό και τους συνταξιούχους.
Ήταν το 1994 που το μέχρι τότε Συμβούλιο Βελτιώσεως Γεροσκήπου, υπό τη δικαιοδοσία του εκάστοτε Επάρχου Πάφου, έγινε Δήμος, απέκτησε καθεστώς – υποτίθεται- ανεξαρτησίας από το κεντρικό κράτος. Οποία πλάνη! Το μεν κεντρικό κράτος έδιωξε τον «μπελά» από πάνω του, ταυτόχρονα και την ευθύνη για τη στασιμότητα της κοινότητας, γεγονός που του καταλογιζόταν από τους κατοίκους της Γεροσκήπου. Παράλληλα όμως έκοψε τα φτερά του Δήμου για ανάπτυξη, αφού το κράτος διατήρησε την πολεοδομική εξουσία! Οι τέσσερεις Δήμοι -Λευκωσία, Λεμεσός, Λάρνακα , Πάφος- αποτελούν πολεοδομικές αρχές, που σημαίνει ότι αποφασίζουν για ένα έργο σήμερα, αύριο το σχεδιάζουν και οι ίδιοι το αδειοδοτούν και μεθαύριο αρχίζουν να το κατασκευάζουν. Οι υπόλοιποι Δήμοι, μεταξύ αυτών και η Γεροσκήπου, «τσακώνονται» με την κρατική πολεοδομία και τη γραφειοκρατία για να εξασφαλίσουν μια πολεοδομική άδεια, μετά από πολλούς μήνες ή και χρόνια, με κάμποσες αλλαγές και χίλια βάσανα. Πώς να υλοποιηθούν έργα με τέτοιους ρυθμούς; Εδώ είναι ακριβώς που παίζει ρόλο ποιος είναι ο δήμαρχος.
Τι σημαίνει ανάπτυξη της Γεροσκήπου υπό τα δεδομένα των τελευταίων 30 χρόνων;
Υπήρχε εξ αρχής ανάγκη για έργα υποδομής με βασικό σκοπό να εξυπηρετούνται οι ΠΟΛΛΟΙ και να οδηγούν σε ανάπτυξη και βελτίωση της κοινωνίας.
Ζωτικής σημασίας δρόμοι «ξεπούλιασαν», όπως ο συνδετήριος, που χρειάστηκε διάστημα 25 χρόνων(!) για να κατασκευαστεί.
Πρώτα η υγεία συνηθίσαμε να λέμε. Ομολογώ όμως και είμαι έτοιμος να το τεκμηριώσω με κάθε λεπτομέρεια ότι υπήρξε αδικαιολόγητη καθυστέρηση για το πιο σοβαρό θέμα υγείας, τη διασφάλιση της υγιεινής του νερού που πίνουμε.
Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα λίγα χρόνια μετά το 1994 και τη δημιουργία του Συμβουλίου Κοινοτικής Ευημερίας -Κέντρου Ενηλίκων και του Πολυδύναμου Κέντρου για παιδιά- δεν πιστεύω σήμερα να είναι πολλοί Γεροσσηπιανοί ευχαριστημένοι με το ρυθμό σύλληψης και υλοποίησης έστω και μικρών έργων. Ούτε τα κολυμβητήρια, ούτε τα πάρκα γλυπτικής, αποτελούν έργα υποδομής, ούτε και θα μετατρέψουν τους Γεροσσηπιανούς σε ολυμπιονίκες στην κολύμβηση ή τη νεολαία μας σε γλύπτες που θα σκαλίζουν πέτρες για να επιβιώσουν! Ποιες είναι οι προτεραιότητες τελικά;
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.
