Κάθε χρόνο τον Ιούλη περισσεύει ο θυμός και η οργή για την καταστροφή της Κύπρου το 1974. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, η φλόγα για επιστροφή στα κατεχόμενα εδάφη, δεν έχει σβήσει.
Ένα μεγάλο «γιατί» κυριαρχεί στη σκέψη μας. Πόση αφέλεια μπορεί να υπήρξε από μερίδα «Ελλήνων» για να συντελέσει το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ σε βάρος της πατρίδας;
Εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια η Κύπρος κείται μακράν από τον εθνικό κορμό. Θλιβερή διαπίστωση: Η κόρη εκλιπαρούσα και η μάνα προδίδουσα! Σήμερα, 47 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και την κατοχή του 37% του πιο παραγωγικού τμήματος της Κύπρου, παρουσιάζονται σαν μη αναστρέψιμες οι συνέπειες της προδοσίας της Χούντας και του αθηναϊκού κράτους.
Ο Κυπριακός λαός, ουσιαστικά μόνος, ζει σήμερα ένα πραγματικό μαρτύριο που τον μετατρέπει σε έρμαιο των ορέξεων του δικτάτορα Ερτογάν. Μια αδύναμη και παραπαίουσα κυπριακή κυβέρνηση, πνιγμένη στα σκάνδαλα, τη σήψη, τη διαπλοκή και τη διαφθορά, εκτοξεύει την απογοήτευση σε κάθε Κύπριο που βλέπει τα όνειρα, του ιδίου και της οικογένειας του, να έχουν καταρρεύσει σαν χάρτινοι πύργοι.
Από την άλλη, η κυβέρνηση των Αθηνών με πρωθυπουργό το υιό Μητσοτάκη, φοβισμένη έναντι της Τουρκίας και κλοτσοσκούφι ανικανότητας της Ευρώπης, εκφράζει ευχές και αρκείται σε διαμαρτυρίες για τα δεινά της Κύπρου που της προκαλεί αδιάλειπτα η Τουρκία.
Η Κύπρος προδομένη από τον ίδιο τον εθνικό κορμό, αποτελείται από ένα λαό εξουθενωμένο και διπλά προδομένο. Εκφράζει την οργή και την απογοήτευση του μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ανήμπορος να αντιδράσει σε ό,τι του επιβληθεί.
Δεν είναι καθόλου υπερβολή ο ισχυρισμός ότι η διαίρεση της Κύπρου αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της Ελλάδας, που χρησιμοποιώντας μια μερίδα κυπρίων ονειροπόλων για την «ένωση» παρέδωσε προς όφελος του ΝΑΤΟ και κατευνασμό της Τουρκίας τη Βόρεια Κύπρο. Η εγκληματική στάση των Αθηνών εξοργίζει σήμερα τον κάθε Κύπριο, που βλέπει τα χρόνια να περνούν, την κατοχή να εδραιώνεται, τη Βόρεια Κύπρο να έχει τουρκοποιηθεί πλήρως και να προετοιμάζεται ο ολικός αφανισμός του Κυπριακού κράτους.
Κάθε Ιούλη σπαράζει η ψυχή και καταριέται τους υπαίτιους της καταστροφής που βρίσκονται κατά το πλείστον στην Αθήνα και στεγάζονται από το σημερινό κυβερνητικό κόμμα. «Ας όψονται οι αίτιοι» που αιματοκύλησαν και διαίρεσαν την Κύπρο, ενώ ανάγκασαν χιλιάδες Κύπριους να σκορπίσουν σε όλη την υφήλιο. Τέτοιες μέρες ξεχειλίζει η οργή. Οι χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι ζητούν δικαίωση. Ασήκωτες είναι οι ευθύνες του ελληνικού κράτους. Εκεί στην Αθήνα, με την ανοχή των κυπριακών κυβερνήσεων, εξακολουθούν να κρύβονται πίσω από γελοία συνθήματα του τύπου «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται» ενώ η Κύπρος χάνεται! Η κάθε κυπριακή κυβέρνηση έχει υποχρέωση να απαιτεί από το ελληνικό κράτος να ανατρέψει τα αποτελέσματα του εγκλήματος που διέπραξε στην Κύπρο. Η συνθήκη εγγύησης του 1960, που υπέγραψε και η Ελλάδα, την κρατούν δέσμια των υποχρεώσεων της. Για την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, τη Μόρφου την Καρπασία, τη Μεσαορία. Αγώνας έναντι όλων των εγγυητριών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, για διεκδίκηση του αυτονόητου εξυφαίνεται.
Ο ψυχολογικός πόλεμος που ετοιμάζει ο Ερτογάν με την επικείμενη επίσκεψη του στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου δεν πρέπει να αποκρούεται μόνο από το μαρτυρικό κυπριακό λαό, παρά μόνο και κυρίως από τους υπαίτιους της τραγωδίας της Κύπρου.
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.
