Της Ερμίνας Μάη
Έφυγες, σήμερα, Βάσο,
Το διατυμπανίζουν τα Μέσα, από νωρίς το βράδυ…
Κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα, άλλοι, οι νεότεροι ( που δεν σε γνώρισαν ) απλά δεν ασχολούνται, άλλοι ίσως και να χάρηκαν γιατί σίγησε η φωνή της… συνείδησής τους, η φωνή που τους έβαζε προ
των ασήκωτων ευθυνών τους…
Όλοι όσοι σε γνώρισαν, όσοι μοιράστηκαν τον πόνο και την αγωνία σου για αυτό τον προδομένο τόπο, όσοι παθιάστηκαν με το όραμά σου για μια Λεύτερη Πατρίδα, όσοι σε αγάπησαν θρηνούμε μ’ ένα κλάμα βουβό, με τα χείλη σφιγμένα, τις καρδιές παγωμένες γιατί ξέρουμε πως δεν γεννιούνται συχνά τέτοιας πάστας άνθρωποι, δεν έχουν συχνά την ευκαιρία οι Λαοί για ηγέτες του δικού σου βεληνεκούς, του δικού σου αναστήματος και ευφυίας.
΄΄Πολλοί μας ερωτεύονται κανείς δεν μας παντρεύεται», δήλωνες κάθε φορά που το αποτέλεσμα της κάλπης σε πρόδιδε, όμως Γιατρέ λίγοι πολιτικοί έχουν την ικανότητα να εμπνεύσουν όσο εσύ, λίγοι έχουν την..ικανότητα και νεκροί να είναι… παρόντες με μια δυναμική, που άλλοι τη στερούνται και με τη φυσική τους παρουσία.
Το παρόν δεν είναι αποχαιρετισμός, δεν είναι επικήδειος. Είναι διαβεβαίωση συνέχειας αγώνα, σε μια άλλη διάσταση άλλωστε το έχεις πει» Και νεκρός δεν σας απαλλάσσω από την παρουσία μου, θα είμαι πάντα παρών και μαζί θα καρφώσουμε τη σημαία της Λευτεριάς ξανά στον Πενταδάκτυλο».
Τι κι αν έπεσεν ο ΑΚΡΙΤΑΣ , οι… πέτρες εν τζαμαί, τζαι καρτερούν τους νέους Ακρίτες, που θα γεννήσει η … μήτρα τούτου του Λαού, του προδομένου απ’ όλους ξένους και ΄’ δικούς‘’ και από τον ίδιό του τον εαυτό.
Να είσαι παρών, Βάσο.
Θα είσαι παρών, με τη γροθιά υφωμένη…
Θα είσαι παρών,με το αετίσιο βλέμμα σου και εκείνη την καθάρια στεντόρεια φωνή σου.
Να είσαι παρών, μην ξεχαστείς…
