Ιωάννης Παπαζαχαρίας: Εθνικές Επέτειοι

Οι εθνικές επέτειοι της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955 αποτελούν δικαίως σημαντικό γεγονός στην συνείδηση του Ελληνισμού.

Πίσω από τις εκδηλώσεις και τους λόγους των πολιτικών, εντούτοις έχω προβληματιστεί πολλές φορές να διακρίνω εκείνα τα στοιχεία που είναι αναγκαία στα πολιτικά μηνύματα και τους λόγους που απευθύνονται στον κόσμο της πατρίδας μας τέτοιες μέρες.

Το επετειακό μήνυμα οφείλει να μένει μακριά από λαϊκίστικη διάθεση και συνθηματικές επαναλήψεις, ρηχές και χιλιοειπωμένες. Απευθυνόμαστε σε συνειδητοποιημένους πολίτες και όχι σε μαθητές δημοτικού σχολείου, σε μια προσπάθεια έξαψης της εθνικής συνείδησης και ανύψωσης του ηθικού. Ο επετειακός λόγος οφείλει να είναι κάτι πολύ περισσότερο. Οφείλει λοιπόν κατά πρώτον ως ιστορικός λόγος να διατυπώνει ορθά και με σαφήνεια τα ιστορικά γεγονότα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ο Πολιτικός να είναι βαθιά γνώστης της ιστορικής αλήθειας. Κατά δεύτερον ο ιστορικός λόγος στέλνει ένα στοχασμένο, ουσιαστικό πανανθρώπινο μήνυμα. Συνεπώς ο πολιτικός θα πρέπει να γνωρίζει και να είναι εξοικειωμένος με τις σύγχρονες πανανθρώπινες αξίες για να συμβάλλει στην διαπαιδαγώγηση των πολιτών της χώρας. Η άγνοια ή η ιδιοτέλεια είναι καταστροφικά. Οφείλουμε με θλίψη να παραδεχτούμε πως το Κυπριακό ζήτημα, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, ο εθνικός διχασμός και άλλα ιστορικά ζητήματα, ανέθρεψαν και ανέδειξαν πολιτικάντηδες και δημαγωγούς που εκμεταλλεύονται την λαϊκή ευαισθησία στα κρίσιμα εθνικά θέματα. Πίσω από στερεότυπους λόγους και συνθήματα όπως «δεν ξεχνώ», «η προδοσία», «η βάρβαρη τουρκική εισβολή», υποκρύπτουν εγωισμό και ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης. Ο λαός πρέπει να διαπαιδαγωγείται και να προβληματίζεται. Δεν χρειάζεται να τον τρέφουμε με αναμασημένα λόγια και μύθους σχολικού επιπέδου, στολισμένα με αποφθέγματα και εικόνες. Το ψυχικό σθένος οικοδομείται με αληθινό, μεστό πολιτικό λόγο. Έτσι θα έχει και την ανάλογη απήχηση και το ζητούμενο αποτέλεσμα που είναι η σφυρηλάτηση της θέλησης για αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.

Φυσικά για να αρθρώσει κανείς μεστό και σοβαρό πολιτικό λόγο πρέπει να διάγει ανάλογα και να πράττει στην ζωή του αποτελώντας ο ίδιος υπόδειγμα για τους συμπολίτες του.

Είναι αντιφατικό και αποκαρδιωτικό συνάμα να βλέπεις πολιτικά πρόσωπα σε επετείους να μιλούν με στόμφο και παρρησία και την επόμενη να αλλάζουν τροπάριο και να συνεχίζουν το έργο της εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων και αλλότριων σκοπών και γενικά να άγονται μακράν των προσδοκιών του λαού που τους εμπιστεύτηκε με την ψήφο του.