Ένα μεγάλο μέρος των Κυπρίων έχει κτυπηθεί αλύπητα, άμεσα ή έμμεσα, από την πανδημία. Το τοπίο είναι καταθλιπτικό, οι ρυθμοί της ζωής έχουν ανατραπεί, έχει υποστεί πλήγμα η κάθε μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας, έχει επηρεαστεί δραστικά και αρνητικά το επίπεδο ζωής του καθενός.
Μεγάλη μερίδα των πολιτών ζει στο όριο της φτώχειας και δεν είναι υπερβολή ο ισχυρισμός ότι η Κύπρος οδηγείται σε μια ακατάσχετη πορεία περαιτέρω φτωχοποίησης. Ο αιμοδότης της τοπικής οικονομίας, ο τουριστικός τομέας, διαλύθηκε κυριολεκτικά, συμπαρασύροντας όχι μόνο τις χιλιάδες των ξενοδοχοϋπαλλήλων αλλά και τις παρεμφερείς επιχειρήσεις που ήταν εξαρτημένες, άμεσα ή έμμεσα. Εισοδηματικά, εκτός του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όλοι οι άλλοι είναι σε ελεύθερη πτώση.
Η Γεροσκήπου είναι ένας μικρός δήμος με περίπου οκτώ χιλιάδες κατοίκους. Ιστορικά, χαρακτηρίζεται σαν περιοχή με την πλειοψηφία των κατοίκων να ασχολείται με χειρωνακτικά επαγγέλματα, τις κατασκευές, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τελευταία την τουριστική βιομηχανία. Αναμφίβολα κόσμος τίμιος και εργατικός, που ευτύχησε τις τελευταίες δεκαετίες να βλέπει να αυξάνονται κάπως τα εισοδήματά του ελέω τουρισμού και κατασκευών. Σήμερα, μετά την παρέλευση σχεδόν εννέα μηνών από την έναρξη της πανδημίας, έχουν ανατραπεί πολλά. Είναι μεγάλος ο αριθμός των νοικοκυριών που δύσκολα τα φέρνει βόλτα. Εκτός των εξόδων που είναι συνυφασμένα με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, απαιτείται επιπλέον ένα μεγάλο κονδύλι για να καλυφτούν οι διάφοροι λογαριασμοί υπηρεσιών και φορολογιών που στοιβάζονται επικίνδυνα.
Το κράτος της Λευκωσίας, βουτηγμένο στη διαπλοκή και τη διαφθορά, αδυνατεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματα του κόσμου. Αρκείται σε «παυσίπονα», που δεν προσφέρουν όμως θεραπεία. Αυτοί που εκλέξαμε, όπως και ο κάθε βολεμένος (από αυτούς που εκλέξαμε) βλέπουν το «τσέκκι» τους, των πέντε και έξι χιλιάδων ευρώ, άθικτο να μπαίνει στην «πούγγα» τους κάθε μήνα.
Δεν τους αγγίζουν καθόλου και με τίποτα οι συνέπειες της πανδημίας. Ούτε και ο 13ος μισθός, που θα διπλασιάσει το ποσό του Δεκέμβρη, επηρεάζεται. Εξήντα χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας «πέτυχαν» να τουρκέψει το μισό νησί και επίσης να δημιουργηθούν πολίτες δύο κατηγοριών. Τόσο καλά δηλαδή! Η πλειοψηφία του απλού κόσμου, ειδικά στην Πάφο, που εργοδοτείται στον τουριστικό τομέα, βρίσκεται στην ανεργία, ή μάλλον στον αναπνευστήρα, αφού αναγκάζεται να ζει, είτε με ανεργιακό επίδομα είτε με επιδόματα λόγω της πανδημίας στο 60% του μισθού τους. Αν υποθέσουμε ότι ο μέσος μισθός των εργαζομένων στον τουριστικό τομέα είναι 1000 ευρώ (πάνω – κάτω ),τότε το επίδομα είναι 600 ευρώ.
Πώς να ζήσει άνθρωπος με τέτοιο ποσό; Και μετά σου λένε «ισονομία και δίκαια κοινωνία»! Οι μισθοί των τεσσάρων, ή πέντε ή έξι χιλιάδων το μήνα δεν έχουν καμίαν αποκοπή σε συνθήκες πραγματικού πολέμου όπως είναι η πανδημία, ενώ χιλιάδες πολίτες από τον απλό κόσμο, νέοι, μεσήλικες, συνταξιούχοι αναγκάζονται να ζήσουν με 500 και 600 ευρώ.
Είναι πεποίθηση μου ότι, ο δήμος Γεροσκήπου οφείλει να διπλασιάσει τα κονδύλια που προνοούνται για κοινωνικές παροχές. Ας μη ξεχνούμε ότι ο Γεροσσηπιανός είναι περήφανος άνθρωπος και δεν θα εκφράσει εύκολα την αδυναμία του για επιβίωση. Είναι καθήκον της τοπικής αρχής, στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, να επιδείξει πιο έντονα το ανθρώπινο της πρόσωπο αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες.
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.
