Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο αφελείς;

Είναι δυνατόν να μας εξευτελίζει καθημερινά ο βάρβαρος γείτονας κατακτητής και μείς να ζούμε στο όνειρό μας πιστεύοντας ότι θα αγωνιστούν άλλοι για μας;

Υπάρχει λογική πίσω από τον τρόπο που ζούμε και πολιτευόμαστε σήμερα παραβλέποντας τον αυξημένο κίνδυνο για την επιβίωση μας σε αυτό τον τόπο; Συνειδητοποιούμε τέλος πάντων ότι η κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην περιοχή μας μυρίζει μπαρούτι; Υπάρχουν ακόμη κάποιοι μεταξύ μας που πιστεύουν ότι η Τουρκία θα σεβαστεί ότι απέμεινε από την Κύπρο ή τουλάχιστο την επιθυμία κάποιων κρατών που με θεωρητικολογίες προσπαθούν να τη νουθετήσουν;

Με όλο το σεβασμό, απλά επιβεβαιώνεται πως σαν λαός είμαστε τελείως ανιστόρητοι. Αλλιώς δεν εξηγείται η παρατηρούμενη απάθεια μπροστά στις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνται στην ανατολική Μεσόγειο.

Ανασηκώνουμε τα μανίκια, όχι για να αντιμετωπίσουμε την απειλή εναντίον της φυσικής ύπαρξης της Κύπρου αλλά για να τσακωθούμε μεταξύ μας, να πουλήσουμε ψέμα στους καταδικασμένους συνανθρώπους μας, για να εκλεγούμε βουλευτές, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, για να κερδίσει το κόμμα μας, για να πανηγυρίσουμε εμείς έναντι των …θανάσιμων αντιπάλων μας, ξεχνώντας ότι όλοι μαζί κινδυνεύουμε να καταχωθούμε στα μπουντρούμια του βάρβαρου κατακτητή που καραδοκεί.

Κανένας άλλος δεν πρόκειται να αγωνιστεί και να θυσιαστεί για να σώσει εμάς και την Κύπρο αν εμείς οι ίδιοι δεν αποτελέσουμε το κύριο ανάχωμα απόκρουσης κάθε προσπάθειας για ολοκληρωτική κατάληψη της Κύπρου και επιβολής τετελεσμένων. Ποιά είναι η εντύπωση που υπάρχει στον απλό κόσμο σχετικά με την αποτρεπτική ικανότητα της Κύπρου; Δεν νομίζω να διαφωνεί κάποιος με το αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων που τελευταία βλέπουν συχνά το φως της δημοσιότητας. Πλήρης απογοήτευση, καμιά διάθεση για αγώνα, καμιά ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Από την άλλη, μόνο αφελής μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόθεση για ικανοποίηση των αιτημάτων ολίγων μεγαλοεπιχειρηματιών που εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία της πανδημίας και της δύσκολης οικονομικής κατάστασης επιμένουν να εξασφαλίσουν αδιανόητα προνόμια από το κράτος. Η ελπίδα ότι αυτοί οι κύκλοι θα σώσουν την οικονομία της χώρας δεν βασίζεται σε καμιά λογική εξήγηση παρά μόνο ενισχύει τη διαιώνιση της χαριστικής πολιτικής που υπό τις παρούσες συνθήκες αυξάνει τα κρούσματα διαπλοκής και διαφθοράς.

Η κυπριακή κοινωνία είναι υπό κατάρρευση. Ποσοστό άνω του 20% ζει στη φτώχεια ενώ τα νούμερα προβλέπεται να εκτιναχθούν τους επόμενους μήνες. Ο λαός είναι χωρισμένος, αφού η μεγάλη πλειοψηφία βλέπει την τάξη των βολεμένων να εξασφαλίζει όλο και περισσότερα προνόμια σε βάρος των ασθενέστερων.

Είναι με αυτά τα δεδομένα που περιμένουν το λαό να αγωνιστεί; Έχουν την ψευδαίσθηση οι κατέχοντες εξουσία ότι ο κόσμος είναι κλοτσοσκούφι στις ορέξεις τους; Έχετε αποτύχει κύριοι στο κράτος της Λευκωσίας. Έχετε διαλύσει την κοινωνία. Όλο και λιγότεροι είναι σήμερα πρόθυμοι να αγωνιστούν για την πατρίδα. Η άλωση έχει επέλθει δυστυχώς πάλι εκ των έσω.

Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.