Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης της πληροφορίας αναμφίβολα επηρεάζει την καθημερινότητά μας σε όλους τους τομείς.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν πλέον κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας και παροχής πληροφοριών. Οι γεωγραφικές αποστάσεις μειώνονται και ο άλλοτε μονόλογος των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης μετατρέπεται σε διαδραστική επικοινωνία και διάλογο.
Οι χρήστες εκφράζουν την άποψη τους, σχολιάζουν γεγονότα, προβάλλουν ειδήσεις, εκφράζουν πεποιθήσεις ιδεολογικές και μη, ανταλλάζουν γνώμες και γενικά «δραστηριοποιούνται» με ποικίλους τρόπους. Από αυτό το «παιχνίδι» της γρήγορης διάχυσης της πληροφορίας δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι εκπαιδευτικές παρατάξεις, οι οποίες ενόψει των εκλογών τους μάλιστα εντείνουν τον αγώνα επικράτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ιδιαίτερα στο Facebook, το οποίο φαίνεται να αποτελεί το κυρίαρχο επικοινωνιακό μέσο.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες αναρίθμητων αναρτήσεων οι οποίες μας ενημερώνουν για τη συνδικαλιστική δραστηριότητα, για άμεσες αποφάσεις που σχετίζονται με τα εκπαιδευτικά δρώμενα, για προώθηση προτάσεων βραχυπρόθεσμης ή μακροπρόθεσμης υλοποίησης, ανταλλαγής απόψεων και άσκησης κριτικής στις εκάστοτε πολιτικές του Υπουργείου Παιδείας και της Κυβέρνησης.
Όλα αυτά ασφαλώς και είναι θεμιτά στα πλαίσια της έγκαιρης (δυστυχώς όχι πάντα έγκυρης) και άμεσης ενημέρωσης. Το ζήτημα χωλαίνει όταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αξιοποιούνται από στελέχη παρατάξεων για αχρείαστη αυτοπροβολή και ναρκισσισμό σε μια προσπάθεια «κενού» εντυπωσιασμού και διατήρησης της θέσης τους στο συνδικαλιστικό τραπέζι, όταν ο σοβαρός και αποτελεσματικός συνδικαλιστικός λόγος δίνει τη θέση σου σε εύηχα συνθήματα άνευ ουσίας για σκοπούς ψηφοθηρίας, όταν ο λόγος, οι υποσχέσεις, τα συνθήματα ανακυκλώνονται και παραμένουν στο facebook ή επανέρχονται στο προσκήνιο ανήμερα εκλογών χωρίς ποτέ να καταλήγουν στα συνδικαλιστικά όργανα για λήψη ουσιαστικών αποφάσεων και σχεδιασμό υλοποίησης τους, όταν ψεύτικα προφίλ «λιβανίζουν» και «προβάλλουν» τις θέσεις συγκεκριμένων στελεχών θεωρώντας προφανώς ότι «αλυσοδένονται» στις συνδικαλιστικές καρέκλες.
Οι αποφάσεις όμως δεν λαμβάνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση των δράσεων της ΠΟΕΔ αλλά και οποιασδήποτε οργάνωσης δεν γίνονται στο Facebook και στο Instagram. Οι μάχες δεν κερδίζονται πίσω από ένα πληκτρολόγιο που μοιράζει βαρύγδουπες δηλώσεις. Οι αγώνες δίνονται και κερδίζονται μέσα από τα συνδικαλιστικά όργανα τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο. Και ακριβώς εκεί πρέπει να καταλήγουν οι οποιεσδήποτε εισηγήσεις/προτάσεις και όχι απλά να «περιφέρονται» στο διαδίκτυο.
Στην ΠΟΕΔ καμία παράταξη δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Έτσι οποιαδήποτε απόφαση για να ληφθεί χρειάζεται τη συνεργασία δύο ή περισσότερων παρατάξεων. Η μη λήψη αποφάσεων ή η χρονοτριβή με τη συζήτηση επί συζητήσεων έχει οδηγήσει σε μια μακρά λίστα από εκκρεμούντα αιτήματα. Παρατηρώντας ενδελεχώς τη δραστηριότητα συγκεκριμένων προφίλ στο Facebook εύκολα μπορεί να αντιληφθεί και να «δικαιολογήσει» κανείς αυτή την κωλυσιεργία και αδράνεια στην επίλυση χρόνιων ζητημάτων, καθώς αποτελεί πλέον το λόγο ύπαρξης τους.
Πρόεδρος ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ Πάφου
