Σήμερα, Κυριακή 12/07/20, τελέστηκε το μνημόσυνο του ήρωα της αντίστασης Αθανάση Χριστοφόρου, που έπεσε μαχόμενος, προασπιζόμενος τη Δημοκρατία, στις 15 Ιουλίου 1974 και παράκληση προς ανεύρεση του αγνοούμενου της εισβολής, αδελφου του ήρωα, Γιαννάκη Χριστοφόρου.
Ο Αθανάσης γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1948, στην Αμαργέτη. Ήταν το πρώτο παιδί από τα 10 παιδιά της Δήμητρας και του Χριστόφορου Γεωργίου- Άσσου. Μέλος μιας φτωχής και πολυμελής οικογένειας, γι’ αυτό και κατα την διάρκεια των παιδικών και μαθητικών του χρόνων βοηθούσε τους γονείς του στις γεωργικές του εργασίες. Ήταν πάντα στοργικός και υποστηρικτικός προς τα μικρότερα αδέλφια του.
Ο Αθανάσης αποφοίτησε από το Α΄Γυμνάσιο Πάφου και μετά κατατάγηκε στην Αστυνομία στις 25 Ιανουαρίου 1973, όπου και τοποθετήθηκε στη φρουρά της Αρχιεπισκοπής. Ήταν παντρεμένος και διέμενε στην Λευκωσία με τη σύζυγο του Ανδρούλα.
Την αποφράδα μέρα του πραξικοπήματος, ενώ βρισκόταν σε άδεια, ακούγοντας τις σειρήνες, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία επέστρεψε στα καθήκοντα του, στη φρουρά του Μακαρίου. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να πράξει αλλιώς; Αφού οι γονείς του τον είχαν γαλουχήσει με ιδανικά, αξίες, ήθος, πατριωτισμό, πίστη στη δημοκρατία και την ελευθερία. Φονεύθηκε κατα τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών μεταξύ της αστυνομίας και των πραξικοπηματιών. Άφησε την τελευταία του πνοή, πιστός στο καθήκον του, προασπιζόμενος τα ιδανικά και τις αξίες του.
Σήμερα, 46 χρόνια μετά τη δεύτερη εισβολή, θυμόμαστε και τιμούμε και το τρίτο παιδί της οικογένειας, τον Γιαννάκη Γεωργίου, που είναι αγνοούμενος. Απευθύνουμε δέηση προς ανεύρεση του. Ο Γιαννάκης σε ηλικία 20 χρόνων, στρατιώτης, υπηρετούσε στο 346 τάγμα πεζικού που έδρευε στην Αλυκή στην Λάρνακα. Ο ίδιος όταν έμαθε τον αδόκητο χαμό του αδελφού του, επέστρεψε στη γενέτειρα του για να συμπαρασταθεί στην οικογένεια του. Μετά το πέρας της άδειας του, και παρά τις προτροπές των γονιών του, πιστός στο καθήκον του , δεν λιποτάκτησε. Με αυταπάρνηση, επέλεξε να επιστρέψει στην μονάδα του για να πολεμήσει για την ελευθερία της πατρίδας του. Όμως λίγες μέρες μετά την επιστροφή του στην μονάδα του, το τάγμα του μετακινήθηκε στο Παλαίκυθρο , στην πρώτη γραμμή αντίστασης κατά των τουρκικών δυνάμεων του Αττίλα. Έκτοτε αγνοείται.
Αυτά τα 46 χρόνια, οι γονείς σου , ανέμεναν καρτερικά την επιστροφή σου. Απεβίωσαν με το δικό σου καημό. Όμως τ’ αδέλφια και οι συγγενείς σου δεν σε ξεχνούν. Θα συνεχίσουν να στηρίζουν το έργο της διερευνητικής επιτροπής αγνοουμένων μέχρι τη διαλεύκανση της τύχης σου.
Τα λόγια φτωχικά για να αποτυπώσουν τον ηρωϊσμό και το μεγαλείο της ψυχής σας, την αυταπάρνηση και την αγωνιστικότητα σας , για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Με τις πράξεις σας, κερδίσατε επάξια μια θέση στο πάνθεον των ηρώων.
Τιμή και δόξα σε σας , τους ήρωες μας, Αθανάση και Γιαννάκη , που ταχθήκατε να φυλάτε θερμοπύλες !!
Θα είστε πάντα φάρος και οδηγός μας, σύμβολο αντίστασης, πίστης προς την πατρίδα και το ιερό καθήκον.
Γιαννάκη μας, θα περιμένουμε καρτερικά τα νέα σου!!
Αιωνία σου η μνήμη Αθανάσιε!!
