Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στον τόπο μας ζει σε απόλυτες συνθήκες φτώχειας.

Γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί οι άνθρωποι να μην πεθαίνουν από την πείνα αλλά δεν μπορούν να προμηθευτούν βασικά προϊόντα και υπηρεσίες που είναι απαραίτητα για να αποφύγουν σοβαρές μορφές κοινωνικού αποκλεισμού. Η πανδημία γονάτισε τόσο την οικονομία του κράτους όσο και τις τοπικές οικονομίες.

Οι παραλιακοί δήμοι και κοινότητες στην Κύπρο είναι κατά το πλείστον εξαρτημένες οικονομικά από τον τουρισμό. Τα έσοδα τους, άμεσα ή έμμεσα, προέρχονται από τα ξενοδοχεία, διαμερίσματα, μονάδες υπηρεσιών ενώ ένα μεγάλο μέρος του τοπικού πληθυσμού απασχολείται και κερδίζει τα προς το ζην αποκλειστικά από αυτό τον τομέα.

Δεν είναι λίγες οι φωνές ότι το κοινωνικό κράτος δεν είναι πια ορατό. Οι άνεργοι, οι παράνομοι μετανάστες, η υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών, η αδήλωτη εργασία, τα πενιχρά ημερομίσθια, συνθέτουν ένα αποπνικτικό σκηνικό που ενισχύει τα φαινόμενα φτώχειας στο ένα τρίτο του πληθυσμού στην Κύπρο . Μεταξύ αυτών και οι νέοι που κατέχουν την θλιβερή πρωτιά. Η πλειοψηφία μετά την αποπεράτωση της εκπαίδευσης ή των σπουδών τους παραμένουν άνεργοι.

Επιπλέον είναι οι νέοι που γεμίζουν την πιο θλιβερή λίστα των μακροχρόνια ανέργων.

Προκύπτει το εύλογο ερώτημα. Μπορούν αυτά τα δεδομένα να ανατραπούν; Γιατί το ίδιο το κράτος, παρά τα εξαγγελλόμενα κατά καιρούς μέτρα δεν κατάφερε να ανατρέψει αυτήν την εικόνα;

Είναι ακριβώς για τους πιο πάνω λόγους που τελικά πρέπει να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις. Βασική προϋπόθεση η αποκέντρωση. Πρώτο βήμα η ουσιαστική μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης, η μεταφορά πόρων και εξουσιών στην περιφέρεια. Απ’ εκεί και πέρα χρειάζονται εμπνευσμένες τοπικές διοικήσεις.

Άνθρωποι οξυδερκείς, τεχνοκράτες που θα επωμιστούν το δύσκολο έργο ανατροπής των συνθηκών φτώχειας, κοινωνικού αποκλεισμού, ανεργίας και ένα σωρό άλλα προβλήματα που προστίθενται καθημερινά και συνθέτουν το μακρύ κατάλογο της «απογοήτευσης».

Αν είμαστε ικανοποιημένοι με ότι υπάρχει σήμερα, με το παραγόμενο έργο, με το ύψος των φορολογιών και των άλλων επιβαρύνσεων, αν τα καθημερινά προβλήματα επιλύονται, αν υπάρχει αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, αν συμφωνούμε δηλαδή με όλα τα πιο πάνω τότε να μην αλλάξει τίποτα. Σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει το κράτος αν θα συνεχίσει η τοπική αυτοδιοίκηση υπό τη σημερινή της μορφή. Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι αν πρόθεση του κράτους είναι η αναβολή κάθε μεταρρύθμισης, τότε θα πρέπει να ξέρουν οι πολίτες ότι τίποτε το ουσιαστικό δεν θα αλλάξει σε τοπικό επίπεδο. Οι υπηρεσίες που προσφέρονται στους πολίτες θα κοστίζουν όλο και περισσότερο ενώ το αποτέλεσμα θα είναι πιο τραγικό απ’ ότι σήμερα, τουλάχιστο στην τεράστια πλειοψηφία των δήμων και κοινοτήτων.

Αντώνης Τρακκίδης Δημοτικός Σύμβουλος, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.