“Αφήσαμε τα νοσοκομεία και τη δημόσια υγεία στο έλεος του Θεού, αλλά κατά τ’ άλλα θυμηθήκαμε την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή.

Αχ αυτή μας η συνήθεια να αναλωνόμαστε σε κενές περιεχομένου δηλώσεις ή ενέργειες. Είναι αυτός ο άγραφος πολιτικός κανόνας που υπαγορεύει πώς πρέπει να συμπεριφερθεί ένας “πολιτικός” σε μια δεδομένη επέτειο ή εκδήλωση. Χωρίς ίχνος αυθορμητισμού και κατ’επέκταση ούτε και ειλικρίνειας, αλλά σταθερά με ξύλινο πολιτικό λόγο, αυτόν τον λόγο που οι πολίτες έχουν βαρεθεί ν’ ακούν.

Πόσο ειρωνικό, ειδικά αυτή τη χρονιά, Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή με φιλοφρονήσεις και δώρα σημειολογικού επιπέδου αλλά επί της ουσίας καμία κίνηση επένδυσης στη δημόσια υγεία.

Αυτή η πανδημία ήταν ένα ηχηρό ξύπνημα που αποκάλυψε την έλλειψη υποδομών και εξοπλισμού των δημόσιων νοσηλευτηρίων της χώρας. Ταυτόχρονα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, έστω εν μέσω πρωτόγνωρων συνθηκών, να προετοιμαστούμε κατάλληλα. Να επενδύσουμε στη δημόσια υγεία και να αναβαθμίσουμε επιτέλους αυτό που θα έπρεπε να ήταν η ραχοκοκαλιά της υγείας στην Κύπρο. Ακόμη και σε επίπεδο Ευρωπαικής Ένωσης η στοχοπροσήλωση αφορά την ενίσχυση της προσπάθειας των κρατών μελών της Ένωσης προς αυτή τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, δηλαδή της αναβάθμισης και θωράκισης των εθνικών συστημάτων υγείας.

Εμείς φαίνεται να παραμείναμε παθητικά αμέτοχοι και μακριά από αυτή την προσπάθεια και στρατηγική. Και δεν μιλώ φυσικά για αγορά αναπνευστήρων αλλά για στρατηγική αναβάθμιση των δημόσιων νοσηλευτηρίων κατά τρόπο που θα τους επέτρεπε να ηγηθούν της προσπάθειας προσφοράς υψηλού επιπέδου δευτεροβάθμιας ιατρικής περίθαλψης στον τόπο. Αντί τούτου, επιλέξαμε την πλασματική ασφάλεια της συνηθισμένης πολιτικής γλώσσας των πρέπει και των καθώς πρέπει που δεν έχει κανένα απολύτως αντίκρισμα ή προστιθέμενη αξία για τους πολίτες τούτης της χώρας.

Παναγιώτης Βορκάς

Γενετιστής

Δημοτικός Σύμβουλος Πάφου ΕΔΕΚ”