Έναν αιώνα πολυτάραχης ζωής κλείνει ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Πολιτικός Παγκόσμιας αναγνώρισης ο γιατρός όπως αποκαλείται κλείνει αύριο 100 χρόνια ζωής.
Υπήρξε βουλευτής, ιδρυτής και πρόεδρος της ΕΔΕΚ και πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου.
Γεννήθηκε στις 13 Μαΐου 1920 στα Λεύκαρα. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Λευκάρων και μετά για δύο χρόνια στην Ανωτέρα Σχολή Λευκάρων. Συνέχισε τη φοίτηση του στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία. Στη συνέχεια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και απεφοίτησε με άριστα. Εξάσκησε γενική ιατρική και διετέλεσε Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ιπποκράτης και του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου, του οποίου είναι επίτιμος πρόεδρος. Είναι παντρεμένος με την Barbara Cornwall- Λυσσαρίδη.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης ξεκίνησε την πολιτική του δράση ως φοιτητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Συμμετείχε ενεργά στην ΕΟΚΑ κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου (1955-1959) και του απονεμήθηκε ο τίτλος του πολιτικού τομεάρχη.
Συνδέθηκε στενά με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, του οποίου υπήρξε για χρόνια προσωπικός ιατρός.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης συμμετείχε στο συνέδριο του Λονδίνου το 1959 για την ίδρυση Ανεξάρτητου Κυπριακού κράτους. Διαφώνησε ανοιχτά και έντονα με τις Συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου, επικρίνοντας ιδιαίτερα τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ, τον οποίο κατηγόρησε για προδοσία της Κύπρου στον βωμό των συμφερόντων του ΝΑΤΟ και του κατευνασμού της Τουρκίας. Στις εκλογές του 1960 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην πρώτη σύνοδο της Βουλής των Αντιπροσώπων ως υποψήφιος του Πατριωτικού Μετώπου. Εκλεγόταν ανελλιπώς βουλευτής από το 1960 μέχρι το 2006 και την περίοδο 1985-1991 διετέλεσε Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής.
Πρωτοστάτησε στην αντίσταση ενάντια στην ΕΟΚΑ Β’ και κατά του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 και του μεταπραξικοπήματος.
Στις 30 Αυγούστου έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, στην οποία σκοτώθηκε ο αγωνιστής και ποιητής Δώρος Λοϊζου. Συνέχισε, παρόλα αυτά τον αγώνα ενάντια στο μεταπραξικόπημα μέχρι την επιστροφή του Μακαρίου.
Το 1969 ίδρυσε την Ενιαία Δημοκρατική ΄Ενωση Κέντρου (Ε.Δ.Ε.Κ.), το πρώτο σοσιαλιστικό κόμμα της Κύπρου. Παρέμεινε στη θέση του προέδρου του κόμματος από το 1969 μέχρι το 2001. Το 2002 γίνεται επίτιμος πρόεδρος του κόμματος και είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου.
Στις 30 Δεκεμβρίου 1985 εκλέχθηκε στη θέση του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 30 Μαΐου 1991.
Ήταν γ.γ. του ICSA (Διεθνής Επιτροπή ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις και για την απελευθέρωση του Mandela). Έκανε αναρίθμητα ταξίδια και συνεδρίες στην Ευρώπη για αυτό το θέμα και για συλλογή χρημάτων αλλά πολύ περισσότερο για πολιτική και ηθική ενίσχυση και του κινήματος. Είχε σχέσεις με τα εθνοαπελευθερωτικά κινήματα της Αφρικής και τους ηγέτες των εθνοαπελευθερωτικών κινημάτων. Συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον Νέτο, Γκαμπράλ, Μοτλάνε, Σαμόρα Μασιέλ, Μαρσελίνο Ντο Σάντος, Κάστρο, Άραφατ και άλλους.
Το 2004 πρωτοστάτησε στην απόρριψη του Σχεδίου Αννάν.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης, πέραν της μακράς πολιτικής του δράσης, είναι ποιητής και ζωγράφος αφήνοντας, ως άνθρωπος του πνεύματος, το στίγμα του σε όλες τις πτυχές της ιστορίας και ζωής του τόπου του. Μέχρι στιγμής έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής σε Ελλάδα και Κύπρο.
