Χαίρομαι πραγματικά, όταν μυαλά όπως ο κ. Μάριος Λοΐζου και ο κ. Λεόντιος Κωστρίκης ξεσκεπάζουν, με δηλώσεις τους, το βόθρο της κυπριακής πολιτείας. Θυμίζουν σε όλους αυτούς που το διατηρούν και βολεύονται με την μπόχα του, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος εκτός της παρακμής.
Αρχικά ο Δρ. Μάριος Λοΐζου υπενθύμισε, πρωτίστως στους κυβερνώντες αλλά και σε όλους εμάς, ότι η Κύπρος αξίζει καλύτερης τύχης. Όταν απλώνεται η μυρωδιά του θανάτου, τότε άμεσα πρέπει να λαμβάνονται σωστές αποφάσεις. Είναι γι’ αυτό το λόγο που επιβάλλεται την «επόμενη μέρα» της πανδημίας να επαναπροσδιορίσουμε πολλά στην Κύπρο. Σε θέσεις κλειδιά δεν επιτρέπεται πλέον να τοποθετούνται μετριότητες. Θα εννοούσε, υποθέτω, ούτε και να εκλέγονται μετριότητες.
Ακολούθησε, σε λίγες μέρες, ο Δρ. Κωστρίκης λέγοντας ότι, «η μικρή Κύπρος που ήταν περίγελος της Ευρώπης πριν έξι – εφτά χρόνια, τα πήγε περίφημα και κατάφερε να δαμάσει τον κορωνοϊό,…».
Δεν διαφωνώ για τη διαχείριση της πανδημίας, ούτε πως ο κ. Κωστρίκης είναι ένας καταξιωμένος επιστήμονας. Δεν διαφωνώ διόλου ότι το δίδυμο Λοΐζου – Κωστρίκης, όπως και όλη η ομάδα τους, επιτελούν ένα εξαιρετικό έργο. Διαφωνώ όμως στο γεγονός ότι περίγελος δεν ήταν η Κύπρος μόνον πριν έξι – εφτά χρόνια, αλλά από συστάσεως του κράτους.
Ο Δρ. Λοΐζου μίλησε πιο καθαρά και τάραξε τα βρώμικα νερά, προκαλώντας και ένα σωρό αδικαιολόγητες αντιδράσεις. Ενοχλήθηκαν πολλοί ατάλαντοι ευνοούμενοι του συστήματος. Εκτόξευσαν βαρύγδουπες ατάκες, δίκην σωτήρων ενός λαού, τον οποίο οι ίδιοι ρήμαξαν με την ανικανότητα και τους ερασιτεχνισμούς τους. Στην Κύπρο της μετριότητας, οι αγώνες των λίγων εξαίρετων δίνονται συνήθως ανάμεσα στις κατανοητές αντιρρήσεις αλλά και σε περίσσεια ακατανόητης λασπολογίας.
Τώρα είναι η ώρα να ειπωθούν όλες οι πικρές αλήθειες. Είναι επιτακτική αναγκαιότητα. Ειδικά από ανθρώπους του εκτοπίσματος του Κωστρίκη και του Λοΐζου. Αλήθειες για τις μετριότητες και για τη σαπίλα που εδραιώθηκε σε όλες τις εκφάνσεις του κράτους. Για τη βρωμιά αλλά και την μπόχα που αναδύεται σε κάθε φορέα εξουσίας. Παράλληλα όμως και για την αντοχή και εγκαρτέρηση που επιδεικνύει η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών, με την ελπίδα να υπάρξει επιτέλους κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοκρατία σε αυτόν τον τόπο, που οι ίδιοι οι άνθρωποι του κατέστρεψαν.
Πάντα επίκαιρα τα λόγια του περίφημου Ιταλού λογοτέχνη Ουμπέρτο Έκο. Απόσπασμα παραθέτω σε παράφραση: «Οι πελατειακές σχέσεις και η αναξιοκρατία, εκτός από εξουσία έδωσαν δικαίωμα λόγου σε λόχους ηλιθίων οι οποίοι προηγουμένως δεν μιλούσαν παρά σε μπαρ, μετά από ένα ποτήρι κρασί. Τότε δεν έκαναν κακό στους υπόλοιπους. Εκεί κάποιος τους έκοβε την κουβέντα, ενώ τώρα, λόγω της εξουσίας που κατέχουν, έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο και ένα βραβείο Νόμπελ».
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος,
Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.
