Χιλιάδες τα ερωτήματα που προκύπτουν τον τελευταίο καιρό από πολλούς πολίτες της Κύπρου αλλά και ανθρώπους που προσπαθούν να προσφέρουν στην χώρα μας ως προς το καλύτερο τόσο για εμάς όσο και για το μέλλον της Κύπρου.

Ο κ. Χριστοδούλου παραθέτει τις σκέψεις και τα προβλήματα που βιώνουμε εν μέσω υγειονομικής κρίσης.

Αυτούσια το μήνυμα του:

Είναι γεγονός ότι η πανδημία έχει αλλάξει την ζωή μας κυριολεκτικά. Έχει προκαλέσει τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων ανά την υφήλιο, έχει προκαλέσει αναστάτωση στις αγορές και μεγάλες αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία, ενώ, αρκετές επιχειρήσεις έκλεισαν και χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους.
Ο κορωνοϊός έχει προκαλέσει μια πολύπλευρη κρίση με την έννοια ότι επηρέασε και ταρακούνησε την καθημερινότητα της ζωής μας σε όλα τα επίπεδα, ενώ η ιδέα και μόνο στο να προσβληθείς από τον ιό μας προκαλεί απεριόριστο φόβο.
Ενός έντονου φόβου που τις περισσότερες φορές προκαλεί παράλογες συμπεριφορές όπως το άδειασμα των ραφιών και το παράλογο “shopping” από τις υπεραγορές σε είδη πρώτης ανάγκης, νερό, ρολά υγείας, κονσέρβες, αντισηπτικά χεριών, προστατευτικές μάσκες, γάντια κτλ και δυστυχώς σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ακραίες συμπεριφορές όπως κλεψιές και εκφοβισμούς.
Αναμφίβολα, ο κορωνοϊός στην Κύπρο όσον αφορά την οικονομία και έχοντας νωπές τις μνήμες του κουρέματος του 2013, προκαλεί το αίσθημα της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, μιας και η οικονομία του μικρού μας νησιού εξαρτάται κυρίως απο την τουριστική και κατασκευαστική βιομηχανία, προσβλέποντας με ανυπομονησία στο άνοιγμα των αεροδρομίων και της λειτουργίας των πτήσεων.
Επιπρόσθετα, η καραντίνα η οποία κρίθηκε απόλυτα αναγκαία, όσες χώρες πήραν γρήγορες και ουσιαστικές αποφάσεις σίγουρα απέτρεψαν τα χειρότερα. Από την άλλη, η κοινωνία σίγουρα δεν θα μπορεί να συνεχίσει υπό την ομηρία του «μένουμε σπίτι», αφού πραγματικά μας είναι ακόμη άγνωστο το ποσό που θα μας κοστίσει ως κυπριακή οικονομία.
Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ και στο γεγονός ότι σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης και κρίσης, όπως αυτές που βιώνουμε σήμερα, ευελπιστώ να βγούμε πιο σοφοί και διορατικοί, πρωτίστως σε ότι αφορά τα Δημόσια αγαθά όπως την υγεία – νοσοκομεία, έρευνα, παιδεία και ασφάλεια, αφού οι πληγές, τα μεγάλα και σοβαρά κενά που αποκάλυψε η πανδημία κυρίως στον αναντικατάστατο τομέα της υγείας και της παιδείας θα τα σχολίαζα επιεικώς απαράδεκτα, αφού όπως τελικά φάνηκε, στο τέλος όλοι ‘’κρεμαστήκαμε’’ από το κράτος.
Εν κατακλείδι, η πανδημία, θέλω να πιστεύω ότι μας ανάγκασε να βιώσουμε και να ανακαλύψουμε συναισθήματα πρωτοφανή στο χαρακτήρα μας, αλλά ιδιαίτερα στον εσωτερικό μας κόσμο, υπό την σκιά και της βεβαρημένης ψυχολογίας ένεκα των περιστάσεων. Το κυριότερο, μας δίδαξε ότι μπορούμε να καλυτερεύσουμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας, την οικογένεια μας αλλά και τον τρόπο σκέψης μας.